Televizyonda seyretmiş, gazetelerde okumuş belki de bizzat şahit olmuşsunuzdur. Bazı insanlar kızgın korlar uzerinde, ustelik de cıplak ayakla yuruyebilmekte, ayaklarına da bir şey olmamaktadır. Bu 3-4 metre uzunluğundaki ateş yığınım hic acı cekmeden ve yara almadan yuruyerek gecenler bunu nasıl ve nicin yapıyorlar, kendilerini nasıl hissediyorlar?

Ateş yuruyuşu Hindistan, Japonya, Guney Afrika, Endonezya, Tahiti gibi yerlerde binlerce yıldan beri dini geleneklere dayanarak uygulanagelmiştir. Gunumuzde ise gosteri ve psikolojik tedavi de dahil bir cok amacla uygulanmakta, bu konuda bilimsel toplantılar ve seminerler duzenlenmektedir.

Psikolojik tedavi amacı ile uygulayanlar asıl amacın ateşin uzerinden yurumeyi başarmak değil, bunu başardıktan sonra guven duygusu ile ozel hayatta ve iş yaşamında da başarılı olmak olduğunu soyluyorlar. Onemli olanın ateşe hukmetmek değil, guvenemediğimiz her şeyin uzerine cesaretle gitmek olduğunu savunuyorlar.

Peki nasıl oluyor da ateşte yuruyenlerin ayaklarına bir şey olmuyor? Olaya ruhsal bilinc değil de bilimsel acıdan yaklaşanların değişik goruşleri var. Bir goruşe gore 200 - 300 derece sıcaklıkta ayak tabanları normalden cok ter atmakta, bu ter tabakası koruyucu bir ortu oluşturmaktadır.

Nasıl kızgın bir tava uzerine duşen su damlası, aralarında oluşan buhar tabakası nedeniyle hemen yok olmaz, tava uzerinde zıplayıp durursa, onun gibi bir şey. Ancak ayak tabanı ile kızgın komurler arasında boyle bir şeyin oluşması mumkun gorulmuyor.

Bir diğer goruşe gore onemli olan ayağın komurler uzerine basış suresidir. Buna gore yuksek sıcaklıklar, cok kısa bir surede etkili oldukları zaman acı vermiyorlar. Deri yuzeyindeki alıcılar ısıya oldukca yavaş reaksiyon gosterdiklerinden 0,3 saniyeden kısa bir surede etkili olan 500 derecelik bir sıcaklığı yalnızca 2 derece olarak algılıyorlar. Bu nedenle ateş uzerinde yuruyenler işin tekniğini biliyorlar ve cok hızlı hareket ediyorlar, boylece ateşe basış surelerinin cok kısa olmasını sağlıyorlar.

Ama bu goruş de tam tatminkar değil. Basış suresi 0,3 saniyeyi gecmesine hatta 7 saniyeyi bulmasına rağmen ayakları yanmayan yuruyuculer de var. Ateş uzerinde corapla yuruyenlerin ayaklarının duyarsızlığı trans hali ile acıklansa bile bu, corapların nasıl olup da yanıtladığını acıklayamaz.

Yuruyuş sırasında beynin acıyı bastıran 'endorfin' gibi maddeleri salgıladığı doğrudur ama bu da ayak taban derilerinin nasıl olup da yanmadığına acıklık getirmez.

Psikologlara gore ateş yuruyuşu henuz bilimsel yontemlerle tam acıklığa kavuşturulabilmiş değildir. Hic bir dini inancı olmayanlar da dahil, ateşte yuruyenlere kendilerinin bu gucu nereden aldıkları sorulduğunda, tumu aynı cevabı veriyor: İnanc.
__________________