Sembolik etkileşimcilik cercevesinde gelişen etiketleme teorisi (labelling theory), Durkheim ve Simmel'den itibaren sosyal bilimlerin onemli bir sorunu olan ve anomi kavramı temelinde ele alınan 'sosyal normlardan sapma' konusundaki onemli yaklaşımlardan birisidir.

Durkheim'ın 'sosyal yoğunluk arttıkca, moral yoğunluk azalır' varsayımı, Chicago Ekolu'nun 'moral yoğunluğun parcalanması, sucluluk, marjinallik, sapkınlık, anomi, vb. modern sosyal patolojilere yol acar' goruşuyle devam etmiştir. Aynı doğrultuda 1960'larda sembolik etkileşimciler, temel tezi "toplum ve dışlananlar, etkileşim halindeki iki sistemdir' şeklinde ifade edilebilecek yeni bir bakış acısıyla ortaya cıkmışlar ve sosyal dışlanma bicimleri uzerinde yoğunlaşmışlardır.

Sembolik etkileşimcilere gore, toplum tarafından cezalandırılan sosyal olgular, sadece sapkınlık (delinquency) ve suclar değildir. Toplum, yeni sapma (Âeviance) kategorileri yaratarak nufusun giderek daha buyuk bir kısmına yaptırım uygulamaktadır. Toplumda, bir kurum veya grubun normlarının dışına taşan her davranış 'sapma' olarak nitelenmektedir.

G. H. Mead'in kariyer ve benlik kavramlarını alan sembolik etkileşimciler, sapmanın bir durum gibi değil, bir surec olarak gorulmesi gerektiğini ve belirli bir sorunun analizinde, normal veya sapan olsun, ilgili tum aktorlerin algılarının dikkate alınması gerektiğini one surmuşlerdir.

Etiketleme teorisi cercevesinde yapılan alan araştırmaları, Becker'in 1961'de direktoru olduğu 'Social Problems' dergisinde yayınlanmıştır. Bu yaklaşımın temel eserleri arasında Becker'in 'Outsiders'ı (1963), Goffman'ın 'Stigmate'i (1961), Matza'nın 'Delinguency and drift'i (1964), Cicourel'in "The Social Organisation of Juvenile Justice'ı (1968) sayılabilir.

Etiketleme teorisinin one surduğu goruşler, sosyal psikolojide Mead'den kaynaklanan ve benlik kavramının şekillenmesinde diğerlerinin rolunu vurgulayan goruşlerle paralellik gostermektedir. Bir kişiye yapıştırılan etiketler, diğerlerinin bu kişi karşısındaki davranışlarını etkilemekte ve sonucta, kişinin diğerleriyle etkileşimi, etiketin damgasını taşımaktadır. Pygmalion Etkisi veya kendini gercekleştiren kehanet olgularının temelinde de bu mekanizma bulunmaktadır.
__________________