SOYU: Oğuz Boyu (Turkmen)
HALKIN GECİM KAYNAĞI: Hayvancılık, bağcılık
1. ili: Gaziantep
2. ili: Elazığ
3. ili: Malatya
4. ili: 1957’de Adıyaman
1. ilcesi: Besni
2. ilcesi: Golbaşı

Jandarma teşkilatının gelişi ve nahiye oluşu: 1869


İlk nahiye muduru: Hacı İsmail Ağa


Harmanlının Sınırları
Doğusunda: Yemişen Gediği, Turuce deresi, Yuvalak tepesi;
Batısında: Golbaşı Golu, Ozan sırtı, Ali Kayası, Kandil;
Guneyinde: Pempa (Akcabel) sınırı, Koca Boğan Dere, Kutuklu
Kuzeyinde: Cıraderesi, Catalcam, Kotel
Kasabamızın sınırları 21 km2 genişliğinde bir alanı kapsamaktadır. Bu alan; dağları, tepeleri, dereleri, akarsuyu ve ormanlık sahayı barındıran bir doğal zenginliğe sahiptir. Bu alanlarda ceşitli Yaban hayvanları (geyik, ceşitli kuşlar, kurtlar, sincap vs.) yaşamaktadır. Kasabamız sınırlarında bulunan ormanlık alan, bolgenin tek ormanlık sahasıdır.
Buyuk Perveri cevresinde bulunan 16 koy idari ve sosyal ilişkileri konusunda Buyuk Pervri ile ilişkili idi.
Yaşam Şekli: Halkımız 1865 yılına kadar yaylalarda, sulak meralarda, ormanlık sahalarda, yuksek rakımlı yerlerde, havadar ve hayvanlarına uygun yerlerde konar gocer (gocebe) bir hayat yaşamıştır.
1865 yılında Osmanlı, Perveri ahalisini mecburi iskana tabi tutmuştur. Boylece osmanlı vatandaşı olmuşlardır.
Halkımız Buyuk Perveri’de ikamet etmiş olsa da uzun yıllar dağlarda, yaylalarda (vergilerini odeme koşulu ile) goc devam etmiştir.
Henuz 20 yıl oncesine kadar bazı aileler bu hayatı surdurmekteydi. Bunlar; Pepiller, Hasanoğlar, Talazlar, Bıyıklılar, Gicivikler’dir. Bu insanlar gocebe hayatı en son bırakanlar olmuşlardır ve işlerini kaybetmenin zorluklarını yaşamaktalar
Yerleşim yerimizin adı 1560’lı yıllarda PERVARİ olarak zikredilmiştir. Fakat daha sonraki donemlerde halk arasında “Pevreli, Pavralı, Perveri... gibi değişik şekillerde de soylenmiştir.
Halkımızın daha sonraları “Buyuk Perveri” ve “Kucuk Perveri” olarak iki yerleşim birimine bolundukleri anlaşılmaktadır.
Bu iki yerleşim yerinin adı 1960 tarihinde kurucu meclis tarafından “Harmanlı” ve “Kalemkaş” olarak değiştirilmiştir.

Ozellikle Malatya, Antep, Maraş civarını inceleyen Etrak adlı eski elyazması eserin yazarı Huseyini Yagubi adlı zat Kucuk ve Buyuk PERVERİ'ye adını veren PERVARİ'den Şoyle bahseder:
"Bestesha (BESNİ) civarına gelip yerleşen bazı TURKMEN oymakları (İzoli, Mehmanlı, Kabalar, Rişvan, Orman Kıran gibi) arkadan gelen goclerin teshiri ile kucuk ovaya doğru yola cıkarlar. Turkmen oymaklarından Atlı, Cakallı ve Beydilli oymakları duşmanlarına karşı birleşirler. Oymak beyliğini ise Beydilli aşiretlerinden Muhammed Pervari yapar.
Bu buyuk kafile uc gol dolayına (cevresine) dağılır bunlardan Atlı ve Cakallı birliği bozularak ayrılır. Muhammet pervari ise kucuk kardeşi Mahmut Pervari ile Hz. Ali'nin atının izi olduğuna inanılan Ali Kayası civarına yerleşirler. Civardaki eşkiya baskınları bu iki kardeşi yıldırır. İskan etmiş bir kac oymakla birlikte daha yukarıda bir yerde birleşirler. Ancak buyuk kardeş olur kucuğu ise oymaktan ayrılarak Cenub tarafında iskan eder. Gittiği yer Kucuk Perveridir. Buyuk ve Kucuk Perveri diye iki yerleşim yeri oluşur. Kasaba boylece adını oymak beyi olan Muhammed Pervari'den almıştır."
Buyuk Perveriye ilk kimlerin yerleştiği her zaman hepimizin aklında bir soru işareti olmuştur. www.armanli.net sitesini ziyaret eden ve yapımcılarına telefonla bilgi veren Ulku IŞIK GULER (Yetim Memet ve Cumuluk Elif Garı'nın oğlu Safet IŞIK'ın kızı emekli sınıf oğretmeni) babası Safet IŞIK'tan aldığı bilgileri bize şu şekilde aktarmıştır;
Kendisinin ve ailesinin Elbeyli Aşireti mensubu olduğu ve Buyuk Perveriye ilk olarak Elbeyli aşiretinin Ulupınarın onune yerleşmiş olduğunu anlatmıştır. Ulupınar cevresindeki sebze bahcelerinin ve şu an Ataturk bustunun bulunduğu yerde bulunan ve 1968 yılında yaşlılığı nedeniyle mirascıları tarafından kesilmiş olan ceviz ağacının mulkiyeti Elbeyli Aşireti mensuplarına aittir. Ceviz ağacının bulunduğu yer daha sonra karşılıksız olarak Harmanlı Belediyesine bırakılmıştır.
ELBEYLİ AŞİRETİ'NİN BUYUK PERVERİ'YE YERLEŞEN MENSUPLARI KİMLERDİR:
1.Yetim Memet ve Cumuluk Garının oğlu Safet IŞIK
2.Yetim Memet ve Cumuluk Garının kızı Zeynep TORUN
3.Mehmet ve Elif oğlu Hamza ORHON
4.Emine oğlu Comuk Duran ATIŞ
5.Ayşe oğlu Memiş Ali OZMEN
6. Ayşe kızı Fatma YUCEL
Yukarıda isimleri verilenler arasında bulunan Safet IŞIK, Osmanlı İparatorluğu doneminde babalarının yemende şehit olması nedeniyle o donemde Adana'da devlet tarafından okutularak Perverinin ilk oğretmenlerinden birisi olarak mezun olmuş, Hamza ORHON'da aynı şekilde doktor olarak İstanbul Universitesinden mezun olmuştur.
Yıl: 1910 İcmal 1601 Zukur 587 İnas 474 Hane 200

Yıl: 1910 Besni kaymakamı—Ali Sadık Efendi
Muftu—Mehmet Faik Efendi
Tahrirat Katibi—Bekir Sıtkı Efendi
1560 yılı Malatya sancağının vergi nufusu: 31.148
Koy sayısı: 672

1560 YILI OSMANLI KAYDI
(Bazı kelimeler, kaynağın sozluğunden tercume edilmiştir.)
hass-ı cedid der nahiye-i m.

650 –karyei pervari, tabi m hassi .şahi.
neferan (erkek kişi adamlar): 64
hane (ikahamet edilen hane): 42
cift (adına yazılan arazi): 7
nimcift (yarım): 18
bennak (adına işlettiği toprağı olmayan): 15
mucerret (iş ve kazanc sahibi olacak yaşa gelmiş bekar erkek): 22
hasıl maa rusumve resm-i arusane.
Ber vech -imaktu der uhde-i umena. İ karye-i m-fi sene:600
Bad hava 300

651-karyei –ozan tabi-i m-hass-ı sahi.
Neferan (erkek kişi): 46
Hane (ikamet edilen hane): 28
Cift (Adına yazılan arazi): 12
Nimcift (yarım): 8
Bennak (adına işlettiği toprağı olmayan): 8
Mucerred (iş ve kazanc sahibi olacak yaşa gelmiş bekar erkek): 18
Hasılı-ı kısımı minel hums (beşte bir kısmın hasılı): 4300
Hınta keyl (buğday): 200- -1000
Şa ir keyl (arpa) 200-600
Şira-i bağat (bağların urunu): 1648
resmi cift (bir cift araziden alınan vergi): 448
resm-i nim cift (toprağı olmayan evli alınan): 160
resmm-i mucerret: 108
resm-i tapu ve deştbani (devlet arazisinin herhangi bir sebeple ziraatten alıkonmasına karşılık alınan vergi.):40
bad-i hava ve resm.i arusane (havadan gelen gayrı muayen vergi): 230

1323 - mezra-i habek der nezd.i karye.i tahtalu, tab.i m. Hass-ı şahi.
Hasıl: 500
1324 - mezrai koz der nezd-i maltopı, tab-i m. Hassı şahi.
Hasıl: 250
1325 - mezraa-i sarı boğsak der nezd-i karye-i incirlu, tab-i m. Hass-ı şahi.
Hasıl: 250

652-karye.i isa goli der nezd.i karye.i pervari tab-i m hass-ı hazreti şehzade.
Neferan: 11
Hane: 7
Nim cift: 4
Bennak: 3
Mucerred: 4

Hasıl ı kısmı minel humus karye.i
Pervari ahalisi kadimden mezkur karye.
Yerinde ziraat idegeldukleri yerleri giru
Tasarruşarında olub işbu yazılan reaya
Bor ve atıl ve orman acup ziraat itmek
Uzere kayıd olunmuştur (929)
Hınta keyl (buğday): 100-500
Şair.keyl (darı): 20-60
Dıhn keyl (darı): 20-50
Şira-i bağat (bağların urunu): 80
Resm-i nim cift: 80
Resm-i bennak: 36
Resm-i mucerret: 48
Resm-i tapu vedeştebani: 20
Bad-i hava ve resmi arus: 55

295-1326 mezra-i kaya pınarı der nezd-i karye-i enzenid tab-i Golbaşı
hass-ı hazret i şehzade: 800
hasıl maa rusum
mahsul-ı bac-ı golbaşı maa
kaldırım hassı hazret-i şehzade, fi sene. 35000
Zikir olunan memerlerden ubur iden tuccardan kadim uz zamandan at ve katır yukunden ikişer akce ve deve yukunden dort akce ve merkep yukunden birer akce ve haririn deve yukunden elli akce at ve katır yukunden yigirmi beş akce ve cuka yukunden on akce ve celeb-i deve gecse beşer akce ve celeb keşan olub kesdukleri koyundan ve keciden her ikisine bir akce ve kul ve cariye gecse onbeş akce bac alunu gelmegin olageldugi uzere ikba olundu bundan gayri bahar eyamında yaylağa giden Turkmen taifesindendefter-i atikde her on suruden bir kuzu ve on suruden ikişer akce ve birer baş peynir ve bir yapağı kayıt olunup ve guz eyamında kışlağa giderken her evden ikişer akce ve her obadan birer koyun ve on evden bir kice ki otuzaltı akce ider kayd olunmuş iken sonra amal taifesi kulli bidat ihdas eyledukleri paye-i serir-i alaya arz olundukda kadimden vire geldukleri alunub sonradan ihdas olunanları ref idub aldırmıyasız deyu emri şerif varid olmagın defter-i atik mucibince kayd olundı bundan ziyade nesne alınmayub hakim ul vakt olanlar men ve defeyliyeler.


TARİHÎ YAPI VE KALINTILAR
1. Yukarı cami- tarihi taş kemer yapı yıktırıldı osmalı donemi yapısı idi korunmasına ozen gosterilmeden onarım yapılmıştır.
2. Colce- umumi camaşırhane osmanlı yapısı tarihi dikate alınmamış 1970 li yıllarında yıktırılmıştır.
3. Colce ceşmesi- kemer şadırvan kesme taş yapı osmanlı donemi 1970 li yıllarında yıktırılmıştır.
4. Ulupınar da umumi camaşırhane ve banyo icin hamam bayanlar icin umumi tuvalet- 1969 yılında yıktırılmış (osmanlı yapısı idi) (uzucu ve sıkıntı veren bir olay).
5. Uzunmağara- 3 gizlenme ve dinlenme odalı. giriş doğu sonradan tespit edilen cıkış guneye bakmakta harmanlıyı 1245 yılında istila eden moğollar perverili alimleri oldurmuştur. bu mağaranın moğol askerlerinden gizlenmek icin oyulduğu guclu bir olasılıktır (kaynak: golbaşı kitabı).
6. Paşa Koprusu- Goksu uzerindedir. İpek yolu guzergahındadır.
Bir geri zekalının iş makinesi ve ağır arac gecirme teşebbusu sonucu hasar gormuştur. Zamanın idarecisi ise onarmak yerine tehlike olmasın diye dinamitle yıktırmıştır (1954’lerde).
7. B. Perveri ilkokulu- 1979 da yıktırıldı, Osmanlı yapısı idi.
8. Okulun yerine yapılan 4 lojman 2005 yılında satıldı 4 daire merkezde 30500 liraya
9. Osmanlı medresesi- harmanlı kalemkaş yolunun girişi bekir ahmedin evi idi. oğretmeni hamidi mektebi bederi muallimi omer efendi ve yetiştirdiği oğrencilerden
10. Ulupınar- İpekyolu guzergahında, ozellikleri olan, cazibeli akan pınarın taş kemerden giriş koridorları kesme taş kesme taş oluk 1000 yıldan daha once yapılmıştır.

Yıkım emrini devletin muhendisleri belde başkanının fikrini değiştirememiş emir verenin duşuncesinin kurbanı omuştur.
6 tane oluğu var.
Ulupınar’ın suyu, kuzeye giden kanala yonlendirildiğinde Goksu nehrine akmaktadır. Goksu ise Fırart nehrine; Fırat, Basra (Fars) Korfezi’ne ve dolayısıyla Hint Okyanusu’na karışmaktadır.
Batıya giden su kanalına yonlendirildiğinde ise Golbaşı golune, golden aksuya, aksudan Akdenize ve dolayısıyla Atlas Okanusu’na karışmış olmaktadır. Dunyada boyle ozelliği olan ceşme ve yerleşim birimi olacağına inanılamaz. Suyun 10 metre onunde Memiş Ali’ye ait ceviz ağacı mevcut idi. yaşlılığı nedeni ile kesildi. Saha koye bırakıldı. Cevizin yerinde şu anda Ataturk bustu mevcut.
Bu onemli ceşme Ulupınar dev ağaclarla ve dut ağacı altında konup gocerleri, doğudan guneye Suriye’ye, Mısır’a, Yemen’e, Afrika’ya kadar gidip gelenlerin nefes aldığı yerdi.
1970 yıllarında calışma amacı ile yıktırılıyor. Suyun cıktığı yer ve toplanma havuzunun tabanı, su zemine sızmasın diye hayvanların ic organ yağları ile izole edilmiş yuzlerce yıl once. Yıkım esnasında, ozenle yapılmış izolasyon tahrip edilmiş başarısızlıkla doğu kısmına doğru giden geniş oda ve mağara sokaktan toplanan kirli mikroplu malzeme ile doldurulmuştur. Kemer yapı yıkılıp atılmış ve su icilmez hale getirilmiştir. Sadece 1993 yılında, kemer, Urfa’dan getirilen usta ve Paşa Koprusunden temin edilen 23 adet eksik taş ile eski gorunumune kavuşturuldu.
Suyun bozulması sonucu kolera hastalığı yayılmış, Huseyin Yurekli, Cuce Hacı Otun, Abdurrahman Ali Oncel, Gonugara Yapıcılar’ın olumune neden olmuştur. Olenlerin bircoğu Adıyaman Sağlık Mudurluğu nezdinde kirecle yakılarak gomulmuştur mezarlarının nerde olduğu mechuldur.
Sağlık mudurluğunun mudahalesi sonucu harmanlı halkının bircoğu olumden kurtarılmıştır. Konu ilgili bilgi kaynağı Tarım ve Koyişleri Bakanlığı teftiş uzmanları ve Adıyaman Sağlık Mudurluğu.

HARMANLI VE DEPREM
(Bu bilgiler yakın cevreyi de kapsamaktadır.)
Malatya koridoru 4.12.
Yıl: 1895, Şiddet: 6.6, Olu Sayısı: 469
Yıl: 1905, Şiddet: 6.8, Olu Sayısı: 500, Yıkılan Ev: 5000
Bu depremlerde evlerin yuzde doksanı yıkılmış ve cok insan hayatını kaybetmiş (belge afetişleri gn mudurluğu).
Tanık: Memiş Ali’nin hanımı ve o gunku mudurun kızı Zeynep Ozmen.

Tarih: 05.05.1986, Şiddet: 5.8, Hasarlı ev: 1174, Olu Sayısı: 1
Tarih: 06.06.1986, Şiddet: 5.5, Hasarlı ev: 842, Olu Sayısı: 18
Harmanlı merkezde 1986 depreminde can kaybı olmadı ve 24 ev ağır hasar gordu. Afet işleri 24 prefabrik konut yaptı.
“Bilinmeyen tarihte golbaşı golu bir tane iken deprem sonucu uce bolunmuş olduğu” uzmanların goruşudur.

MERSİN VE GOC
100 yıl once Ceyhan Adana ovasına tarım işlerinde calışmak uzere yaya olarak 350 km giden ve 350 km gelen Perveri halkı daha sonraları Mersin’i tanır. Hamallık, narenciye, sebze, meyve işlerini benimser. İşcilik ve ticaret yapanlar, yazları koyune yaylaya, kışın Mersin’e giderek yaşamını surdurur. Halk 50 yıl sonra Mersin’e yerleşmeye başlar. Gunumuzde de yuksek potansiyeldeki nufus’un cok az kısmı gidip gelmektedir. Her tur işi yapmakta, narenciye, imalat tekstil, işcilik yapmaktadır.
Ayrıca Harmanlılar Derneği mevcuttur.
Şu anda Harmanlı’daki nufusun 5 kat fazlası, Mersin’de yaşamaktadır.
Milletvekili, muhtar, memur, belediye meclis uyeliği vs. temsilciliklerde yer almaktadırlar. Harmanlı halkından Antalya, Ankara, İstanbul, azda olsa Antep ve Malatyada 750 nufus mevcuttur.
Sıcakkanlı, sevecen, durust, calışkan, her yonu ile ovunulecek turkmen toplumudur.

GURBETİ YURT EDİNENLER
Harmanlı kasabası kırsal Guneydoğu Toros Dağlarının eteğinde havası, suyu, yaylaları muntazam yerleşim yerindedir. Mevcut bağ alanları, halkını mutlu yaşatamamaktadır. Yetişmiş genc nufusun işe ihtiyacı vardır.
1960 lı yıllarda bu duruma care olarak, İbrahim Kutuk onculuğunde bir kalkınma kooperatifi kuruldu. buyuk caba sarf eden İbrahim Kutuk, yurtdışına işci gonderilmesi icin 100 kişilik kontenjan aldı. İşciler, o gunun parası ile 8125 lira ortaklık payı taahhutnamesi imzaladı. Bu kooperatif 100 kişiyi Almanya’ya gonderdi.
100 işci adayı, Almanya’ya gitmeden once, Alman doktorlar sıkı sağlık kontrolunden gecirdiler. İnsanların penislerine kadar baktılar.
Genctiler bu insanlar. Alman muhendisler tarafından ozellikle sağlığa zarar veren, insan omrunu kısaltan işlerde gorevlendirildiler. Fakir insanlar mecburdu bu işleri kabul etmeye. Zaman gecti, hanımlarını goturenler oldu. Cocuklar da gitti. Her gun sıkıntılı hayat yaşanmaktaydı. Memleket ozlemi, ozgur hayat şartları, dağlar, akarsular, dost ahbap ozlemi beyinlerinde film şeridi gibi gecmekte idi. Kooperatife zor şartlarda kazanılarak gonderilen paralar donuş guvencesiydi. Ne yazık ki kooperatif ibrahim kutuk gorevi bıraktıktan sonraki bilincsiz yonetimce talan edilmekteydi. Sonucta 800.000 mark sermayesi olan kooperatif batırılmıştı. Ziraat Bankası icraya vererek gayrimenkulu besi binasınıda sattı. Vatandaşın guveni sarsıldı. Gurbetteki işcilerden bir kısmı ulkesine dondu, bir kısmı oradaki yaşamına devam etti. Bir kısmı oldu. Donenler ekonomik sıkıntıya duştu. Evi ve sosyal guvencesi olan cok azdı.
Bugun, altmışlı yıllarda Almanya’ya gidenlerin %90’ı memlekete dondu. Fakat cocuklarını torunlarını getiremedi. Ekonomik ve kulturel farklılıklar geri donmeyişlerin en onemli nedenleridir.
700 den fazla insanımız, ulkelerinde yeşeren, Avrupa’da demlenen duşuncenin, duyguların gonullu esiri olup gurbeti vatan edindiler. Uzucu durumların kurbanı oldular. İşci Kardeşlerimiz şu andada ceşitli engellemelere rağmen iş ve ozel hayatlarını surdurmektedir.

PERVERİ VE İPEK YOLU GOCEBELERİ

Orta Asya-Kafkaslar ve Doğu Anadolu’dan gelip gecenler, Osmanlının idaresindeki Arap ulkeleri ile Urfa, Gaziantep, Maraş, Adıyaman Guneydoğu toroslarına ulaşılması icin Perveri’ye mutlaka uğramak zorundalardı. Cunku Goksu uzerindeki Paşa koprusu tek gecit noktası idi.
Perveri’ye Surguden gelebilmesi icin Gorustan, Akdağ, Sakaltutan, Karanlıkdere guzergahı cetin, yuksek rakımlı, kara kışı şiddetli, dere ve tepe ve ormanlıydı.
Surgululerin ve Erkeneklilerin padişaha muracatı sonucu vergiden muhaf olmalarını talepleri “(Aynde Revende) gelen gidenler onlerinde duşup iledub ve geturub kulli zahmetleri ve meşakatleri olup defteri atikte mucerret avarızdivaniden muafiyet ile kayd olunmuştur.” Vergiden muaf tutulan Erkenek ve Surgululer Turkmen gocebelere kol kostererek, kılavuz kuryelik yaparak Perveri’ye ulaşmalarını sağlamışlar ve cok emekleri gecmiştir.
Perveri’de Ulupınar’da dinlenen nefes alan gocebeler, Curuk Velilerin, Memiklerin, Hacıların hanlarında evlerde dinlendikten misafir edildikten sonra yollarına devam etmişlerdir. Karacalılıkta, Ali Kayasında mezarlıkları vardı son zamanlarda Doğu Anadolu’dan gelenler ise Omaro Cayırı, Takım Pınar ve yazıda konaklamışlardır. Hancılık boylece sona ermişti.
Gocerler her turlu hizmet alır idi. Nalbant, kalaycı, manifaturacı, hırdavat, yural, kolan, urgani kusgun, yemtor başı, saman, arpa, burma, kuru ot, aba, giyim kuşami, koşger, carık, yemeni, su tukuğu gibi bir cok ihtiyacını goreceği malzemeleri temin eder ve yoluna devam ederdi.

KALEMKAŞ VE CAKMAK HAKKINDA BİLGİLENDİRME
Yuzlerce yıl once Buyuk Perveri ve Kucuk Perveri’nin, iki kardeşin onderliğinde oluşan yerleşim yerleri olduğu bilinmektedir.
Harmanlılılar refah icinde yolu, suyu, kanalizasyonu, eğitim imkanı, temizlik gibi bir cok hizmetten faydalanıyorlardı. Kalemkaş ve Cakmak halkının sorunlarını cozmek ve yaşam standartını yukseltmek icin bu iki yerleşim yeri, Belediye Meclisinin ve İhtiyar Heyetinin kararı ve oylama sonucu Harmanlı Kasabası sınırları icerisine alındı. Karar, 8 Ocak 1988 tarihinde 88/34218 karar sayısı ile Başbakan, Cumhurbaşkanı ve İcişleri Bakanı’nın onayı ile yururluğe girdi.
Bunun sonucu olarak Kalemkaş ve Cakmak, Belediyeden yol, su, kanalizasyon, temizlik hizmetleri almaya başladı. 18 senedir oğrencilere ilkoğretim 2. kademe ve ortaoğretim eğitimi gormeleri icin ulaşım hismeti verilmektedir. Bu sayede bircok insan, universteyi bitirmiştir.
Ayrıca kızlar, beldenin yaptığı halı atolyelerinde 15 yıldır halı dokuyor kazanc sağlıyor.
Calışkan yiğit Turkmenlerdir.
Cakmak rakım: 1092 m
Kalemkaş rakım: 1275 m
Adıyaman’ın en yuksek yerlerinden olan Kalemkaş halkı, calışkan ve durust insanlardır.
Cevrede en fazla badem ve fıstık yetiştirilen yerdir.
(Yaklaşık 500 yıl onceki ayrılığın yeniden birleştirilmesini eleştirenlerin bilgisine...)
__________________