Ona o kadar bağlıyım, o kadar seviyorum ki... Hastalıklı sevgi budur işte; insanı alcaltır, aşağılık bir yaratığa donuşturur.”“Aşk boyle bir şeydi. İnsanın gucunu alan, kişiliğini zedeleyen, zaaflarını acığa cıkartıp karşısındakinin hizmetine sokan bir şey. Aşka muhatap olan kişi aşık olanın zaaflarının ustune basarak yukselir, egemenliğini boyle kurar. Egemenlik arttıkca aşık olanın kişiliği giderek zayıflar, sonunda teslim olur. Artık aşık olan icin esaret, aşık olunan icinse sonsuz ozgurluk vardır.“
Hasan Oztoprak ( İmkansız Aşk)


Dinleyince buyuk bir aşk gibi geliyor insana. Oysa anlatılan gercekten aşk mı? Bana anımsattığı sadece bağımlılık, bağımlı bir ilişkinin tarifi. Oysa yazar “İmkansız aşk” demiş adına.İsterseniz yazının sonunda hep beraber karar verelim.Bağımlılık yaşamımıza her gelişim doneminde karşımızda cıkıyor. Bazen annenin peşinden koşmak oluyor, bazen bir kumar masasının, bazen alkolun, bazen de bir aşkın....Aşkın? İşte tartışılması gereken bu.Aşk nedir ve bağımlı bir ilişki aşk mıdır? İsterseniz bağımlı kişilikten başlayalım. Biliyoruz ki bazı kişilik ozellikleri, sorun haline gelebilir. Sorun olmasalarda, sorunlara oncu olabilirler. Eğer kişi, başkalarından destek ve oğut almadan gunluk işlerini yapamıyorsa, kabul gormeyeceği endişesiyle duşuncelerini soyleyemiyorsa, başkalarının desteği icin istemediği şeyleri bile yapıyorsa, kendine bakamayacağı endişesi taşıyor ve yalnız kalmaktan korkuyorsa, bu nedenle bir ilişki bittiğinde yenisini arıyorsa, bağımlı kişilik bozukluğundan bahsedilir. İşte bu kişilik ozelliği olanlar başta olmak uzere, yaşadığı ilişkileri bağımlı diye adlandırılabileceğiniz tanıdıklarınız var mı? Ya siz ve sizin ilişkiniz?
Olduğun gibi olabilmek!
Bir ilişki kurduğumuzda, o ilişkinin devamını sağlamak icin bize ilişkin bazı şeylerden vaz gecebiliriz. Ama vaz gectiklerimiz “bizi biz olmaktan” cıkaran şeyler değildir. Yani birbirimizin duygularını, duşuncelerini, inanclarını değiştirmeye calışmak yerine saygı duyduğumuz zaman ilişkiden soz ederiz. Kimse yok olmaz, benliğine aykırı davranmaz , isteklerini ifade edebilir ve bu gercek bir ilişkidir. Paylaşılanlar, birlikte yaşanılabilenlerdir.Paylaşılanlar konuşulabilenlerdir ama insanlar birbirlerine bağlıdır.Birinden biri, diğerini yitirmemek adına, uzmemek adına ya da sadece “onun icin” olduğu gibi olmaktan vaz geciyorsa, yaşamını ona gore duzenliyorsa, onsuz olmanın yok olmak olduğunu sanıyorsa, o zaman bağımlılıktan soz etme zamanı gelmiştir. Tabi ki bağımlı bir ilişkinin objektif nedenleri olabilir. Para, mal, cocuklar, işsizlik bunlardan bir kacı. Ya da oğrenilmiş bir caresizliği yaşıyor olabilirsiniz. “Yalnız yaşam zordur”, “sorun senden kaynaklanıyor”, “ başkasını bulamazsın” gibi...Oysa ilişkiye bağimlı olmak bir ruhsal hastalıktır.
İlişkiye bağımlı olmak
Başlangıcta size sadece birlikteyken mutluluk verdiğini duşunduğunuz ilişkiniz artık her an arzulanır olmuştur. Onsuz olmayı aklınızdan bile geciremezsiniz. Ona ulaşamamak, uzak kalmak, bulamamak dayanılmazdır. Artık biraz sizin olması yetmez, hep sizin olmalıdır. Ve mutluluk gittikce kaygıya, sıkıntıya, cokuşe bırakır kendini. Tıpkı ilk başladığınız sigara gibi, alkol gibi, uyuşturucu gibi. Bir sure sonra mutluluğunuz sandığınız şey, mutsuzluğunuz olmuştur ama yine de vaz gecemezsiniz ondan.Bağımlısınızdır, adına aşk desenizde, tutku desenizde bağımlısınızdır. Bazen yerine başkasını koyarsınız, aşkınızın değiştiğinizi bile anlamadan. Tıpkı sigaradan esrara, alkolden alkolizme kayar gibi..Cunku bağımlısınızdır. İnkar edersiniz, yok sayarsınız, adını değiştirisiniz ama sonuc aynıdır: Bağımlı ve mutsuzsunuzdur.Ustelik o buyuk aşkınızın, sevginizin, tutkunuzun umrunda bile değilsinizdir. Siz bu denli arzularken,onsuz olamazken, onun icin kendinizden vaz gecmişken, onun umrunda değilsinizdir. Tıpkı sigara paketinin, icki şişesininin umrunda olmadığınız gibi. Tıpkı ha siz ha bir başkası diye duşunen kumar masaları gibi. Sizi, sizin onu sevdiğiniz gibi sevmez. Onun icin sadece bir ilişkidir. Kendinizi caresiz hissedersiniz. Onu değiştirmeye calışırsınız. Oysa bu olanaksızdır. Yapamadıkca tepkileriniz artar.Yaşamınız tamamen “o” ve ilişkiniz olmuştur. Diğer bağımlılar gibi cokmeye, toplumdan uzaklaşmaya başlarsınız.Sizi terk edecek diye, onu yitireceksiniz diye uykularınız kacar.Bu kaygı arttıkca, depresyon ve intihar istekleri gelir.İlişki bitmiş, siz bitmişsinizdir ve artık kendinize acıma değil, profosyonel yardım arama zamanıdır.
Ve yanıt
Şimdi başa donup, yanıt verelim. Bu aşk mıdır? Yoksa hastalık mıdır? Aşkın bir hastalık olduğunu soyleyenler, bir daha duşunmeli..Hastalık olan aşk mı? Yoksa yanlış olan,bağımlılık hastalığına aşk demek mi? Belki de tum bağımlılıklarda olduğu gibi, size de “hastayım” demektense, “aşığım” demek daha kolay geliyordur. Ama unutmayın: Adına ne soylerseniz soyleyin, hasta olduğunuz ve tedaviye ihtiyacınız olduğu gerceği değişmez.


bengi semerci
__________________