Ahmet Cavuş
O, Samsun’a cıktığı zaman, ustu başı yırtık, postalları patlamış, silahsız bir er gordu. Yuzunun rengi bakıra donmuş, bir deri bir kemik kalmış bu Turk askeri ağlıyordu. O’na sordu:
-“Asker ağlamaz arkadaş, sen niye ağlıyorsun?” Er irkildi, başını kaldırdı. Bu sesi tanıyordu ve bu yuz ona yabancı değildi. Hemen doğruldu ve Anafartalar’daki Komutanını celik yay gibi selamladı.
-“Soyle nicin ağlıyorsun?” İc Anadolu’nun yanık yurekli cocuğu icini cekti:
-“Duşman memleketi bastı, hukumet beni terhis etti. Silahımızı elimizden aldı. Toprağıma giren duşmanı ne ile oldureceğim.” Mustafa Kemal Paşa, askerin omzuna elini koydu:
-“Uzulme cocuğum, gel benimle.”
Ve Samsun deposunda giydirilip, silahlandırarak yanına aldığı ilk er bu Mehmetcik oldu.
(Burhan Cahit Morkaya1’dan alınmıştır.)2
1 Burhan Cahit Morkaya, (1892-1949), Gazeteci, Romancı.
2 ARIBURNU, Kemal, Ataturk’ten Anılar, Turkiye İş Bankası Kultur Yayınları, Ankara 1976, s. 160-161.
Kaynak: Ataturk’ten Gencliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gurel, Mayıs 2009
__________________