Ataturk, ağacsız yurt topraklarından uzuntu duyardı. Aşağıda onun ağacı nasıl sevdiğini belirten bir yazı okuyacaksınız.

Ataturk tabiatı ve ağacı cok severdi. Ankara'daki Orman Ciftliğini boz topraktan ormanlık haline soktu. Ağacların dikilişini, tutuşunu, buyuyuşunu adım adım kollardı. Akkopru tarafından Ciftlik'e giden yolun etrafındaki boş topraklar meyvelik olmuştu. Bir gun bu meyvelikten gecerken birdenbire şoforune:

— Dur dedi.
Arabadan inerek orada bulunanlara:

— Burada bir iğde ağacı vardı, ne oldu? diye sordu. Kimse iğde ağacını bilmiyordu. Ataturk'un biraz onceki neşesi kalmamıştı. Cunku Ciftlik'in ilk corak gunlerinin yeşilliği sokulup atılmıştı. Yol
boyunca hep iğde ağacını aradı.

— İğde, yaşlanmış ve celimsiz bir ağactı. Fakat yaşıyordu. Baharda guzel kokular veriyordu, diye sızlandı.
Ataturk, İstanbul'daki buyuk ağactan gordukce:

— Bunlar da guzel ama, ben yapraklarının ve dallarının her yıl ne kadar buyuduğunu gorduğum ağaclarımı seviyorum, derdi.
Vatanı yeşil ve bayındır gormek icin cok calıştı. Yalova'yı, Florya'yı o değerlendirmişti. Bursa'yı bir kaplıca şehri yapmak icin uğraşıp durmuştu. Planlı Ankara onun fikri idi.
Cankaya'daki bahcesini yapan memur şu fıkrayı anlatmıştı.

Bahceyi dolaşıyorduk. Cok ihtiyar ve geniş bir ağac Ataturk'un gececeği yolu kapıyordu. Ağacın bir yanı havuz, bir yanı dik bir yokuştu. Ataturk ağaca yaslanarak guclukle karşı tarafa gecti. Atıldım,

— Emrederseniz hemen keseyim, efendim, dedim.
Yuzume baktı:

— Sen hayatında boyle bir ağac yetiştirdin mi ki keseceksin? dedi.

Falih Rıfkı ATAY







toprağa bir fidan diktiğimizde,yepyeni bir yaşamı dunyaya getiririz.
orman haftası bunu hic yapamıyanlar icin bir fırsattır,bir fidanı esirgemeyiniz.
__________________