Genetiğin Dunya da ve Turkiye de Tarihsel Gelişimi



Dunyada hayatın başladığı kabul edilen 4.6 milyar yıl once, DNA(deoksiribonukleikasit) yaşamın hucresel metabolik aktivasyonlarını ortaya koyan genetik yapı olarak hizmet etmiştir. "Gen" terimi 1900. yıllara kadar kullanılmamasına rağmen genin fonksiyonu ile olan araştırma 1800 lu yıllarda başlamıştır. Gregor Mendel, Avusturyalı din adamı, manastırının bahcesinde yıllarca calıştı, farklı bezelye varyetelerini melezlemiştir. Dikkatli kayıtlar tutarak, melezlerin dollerini saymış, bezelye şekli, cicek rengi, bitki yuksekliği gibi ozelliklere bakarak genlerin fenotipik ekspressiyonunu incelemiştir. Dikkatli gozlem, doğru kayıt tutarak verileri dikkatlice analiz yapmış ve her bir bitkinin erkek ve dişi ebeveynlerinin dollerine kalıtım uniteleri veya faktorlerin varlığı teorisini ortaya koymuştur. 1884 yılında Mendel olduğu zaman calışmasının değerini kimse bilmiyordu. Mendel'in bulduğu faktor veya kalıtım unitelerini gen olduğu 1900 yıllara kadar anlaşılamadı.

Aynı donem icerisinde, 1809-1882, İngiliz Charles Darwin, fizikci ve biyoloji uzmanı Erasmuz Darwin'in torunu, biyolojik bilimlerde onemli ilerlemelere neden olan bilgileri topluyordu. Darwin tıp ve din konusunu calıştı. Cambridge'den mezun olduktan sonra kariyerini geliştirmek istiyordu. Darwin bitki ve hayvanlar uzerinde calıştı, ornekler topladı ve yaşayan canlıların ozelliklerine gore cizdi. Bu calışmayla guney amerika kıyılarında Galapagos Adaları uzerindeki calışmayla unlu oldu.

Darwin bu arada bircok fosil topladı ve bugunku turlerin varlığını ortaya koyan hayvanların fosillerini buldu. Her adayı ziyaret edip turlerin karakterler yonunden varyasyon ortaya koyduğunu tespit etmiştir. İspinozlarda orneğin gaga şekli ve gaga uzunluğu guney amerika kıyılarında yaşayan turlerle adalarda yaşayan turlerin ayrılmasında yardımcı olmuştur.

Darwin, calışmalarında ortaya cıkan son turlerin oncekilerden meydana gelmesi hakkındaki teorilerini belirtti. Darwin aynı zamanda doğada oluşan secici işlemi savundu. Buna gore guclu ozelliklere sahip turler canlı kalmaya daha cok meyilli idi. Darwin'in calışmalarına başlangıcta cevaplar negatif idi ozellikle dini liderler ozellikle dunya uzerinde yaşamın ortaya cıkması yorumu hakkındaki bu fikirlerden buyuk uzuntu duydular. Bununla beraber bu iki calışma genetik ve evolusyon hakkındaki biyolojik teorilerine onculuk etmişlerdir.

Dunyada Genetiğin Gelişimi

1900 yıllarda Mendelin calışmalarının yeniden keşfinden sonra genin doğası hakkında buyuk bir bilgi patlama olmuştur. Biyoloji alanında calışan bilim adamları, hucredeki cekirdek ve kromozomun onemi uzerinde durdular. Cunku gozlemlerde, kromozomlar yumurta ve polen/spermi oluşturmak uzere mayoz esnasında sayısını yarıya indiriyor ve sadece bolunme sırasında goruluyordu. Bu sebeple DNA molekullerinin nasıl faaliyete gecerek organizmaları urettiklerini anlamak icin bircok caba sarf edildi. Amerikalı James Watson ve İngiliz Francis Crick birkac biyolog araştırmacıyla 1953 yılında DNA nın cift heliks yapısını incelediler. DNA kavramı yaşamın geleneksel dili olduğu bakterilerde, mantarlarda, bitki ve hayvanlarda yapılan calışmalarla ortaya konuldu. Yaşayan organizmalar arasında yer alan bu ilişki biyoteknoloji ve genetik muhendislik biliminin gelişimine neden olmuştur. Muhendislik teknolojisi, bitki ve hayvanları geliştirmek icin yaşayan diğer organizmaları ve canlıların kısımlarını kullanmıştır. 1970 yıllarında, araştırmacılar DNA'nın bir canlıdan kesilerek diğer canlıya yerleştirebileceklerini boylece rekombinant DNA teknolojisini buldular. Bu şekilde insulin, hormon, interferon ve TPA (doku plasminogen aktifleştirici) gibi ilacları tıp dunyasına sundular. İnsan gen terapisi yontemiyle genleri hasarlı olan veya eksik olan fertlere gen nakli gercekleştirilmiştir. Ureme teknolojisinin gelişimiyle uremenin artırılmasına calışılmıştır. İnsan ureme teknolojiyle uğraşan araştırmacılar insan embriyosunu in vitro koşullarda elde etti ve daha sonra kullanılmak uzere dondurdular. Anne ebeveynler kendilerine ait olmayan genetik doller vermişlerdir. 1993 de, l, George Universitesinde calışmakta olan Dr Robert Stillman ve Jerry Hall insan embiryosunu klonladı ve 6 gun bunları yaşatmayı başardı.

Klonlama ya da genetik olarak benzer organizmanın uretimi ilk kez havuc bitkisinde başarılmıştır. Klonlama işleminde havuc kok hucreleri yeni bitki oluşturmak uzere kullanılmıştır. Bitki klonlama teknolojisindeki bu başarılar 1952 de kurbağalardaki klonlamaya kadar devam etmiştir. 1970 lerde fare, 1973 de sığır ve 1979 da koyun klonlaması olmuştur. Bu calışmalar, hızlı coğalan iyi bir suru daha iyi sut uretimi amacıyla insanlık yararına gercekleştirilmiştir. Gen teknolojisiyle biyoteknolojideki ilerlemeler zararlılara ve soğuğa dayanıklı bitki turleri, daha cok ureyebilen ve gelişkin ciftlik hayvanları uretimine başarılı olmuştur. Genetik olarak farklı domates turleri, rafta kalma suresi uzun olan varyetelerin gelişmesini sağlamıştır.1990 yıllarında Amerikada daha da ileri gidilerek İnsan Genom Projesi gundeme getirilmiş ve insan genlerinin tum haritasının yapılması planlanmıştır. Bu projenin yaklaşık değeri yılda 200 milyon dolar olup 2005 yılında bitirilmesi planlanmaktadır. Cystic fibrosis, orak şekilli hucre anemisi ve Huntingon's chorea gibi bircok hastalık icin DNA kodları kromozomlarda yer alan ozel bolgelerde kodlanmış olduğu bu sayede bulunmuştur.

Bununla beraber biyoteknolojinin hızlı gelişimi beraberinde bircok problemide ortaya koymuştur. Bilimsel tartışmalar ahlaki ve geleneksel sorular yeni gelişmelerle ortaya cıkmıştır. Bu nedenle genetik bilimi konusunda herkesin bilgiye ihtiyacı bulunmaktadır.

Dunyada Genetiğin Tarihi;

1858 yılında Charles Darwin - Alfred Russel Wallace doğal seleksiyon teorisini ortaya koydular ve cevreye iyi uyum gosteren populasyonların yaşadığını ve ozelliklerini nesillerine aktardıklarını belirttiler.

1856 Charles Darwin, Turlerin Orijin adlı eserini yayınladı.

1866 Gregor Mendel bezelye bitkilerinde faktorlerin aklıtımı uzerine araştırmlarını yayınladı.

1900 de Carl Correns Hugo de Vries Erich von Tschermak Mendelin prensiblerini bağımsız olarak keşfetti ve doğruladı. Modern genetiğin başlangıcını yaptı.

1902 Walter Sutton Mndel ve citoloji arasındaki ilişkileri ortaya koydu, kalıtım ve hucre morfolojisi arasındaki boşluğu kapattı.

1905 Nettie Stevens Edmund Wilson bağımsız olarak Cinsiyet kromozomlarını buldu XX'i dişi XY'i erkek olarak değerlendirdi.

1908 Archibald Garrod, insanda enzim eksikliğinden meydana gelen doğum hastalıklarının metabolizmasını calıştı.

1910 Thomas Hunt Morgan, ilk kez meyve sineği Drosophila melanogaster'de cinsiyete bağlı kalıtım olan beyaz goz rengini araştırdı. Bu araştırma linkage (bağlantı) olayını iceren gen teorisini geliştirdi.

1927 Hermann J. Muller, X-ışınlarını kullanarak Drosophila da suni mutasyonların oluştuğunu buldu.

1928 Fred Griffith Diplococcus'larda R ve S nesillerine bilinmeyen yapıların olduğu keşfetti.

1931 Harriet B. Creighton Barbara McClintock mısırda krossing overın sitolojik aknıtlarını gosterdi.

1941 George Beadle Edward Tatum, ışınlanmış ekmek kufunde, Neurospora, bir enzim tarafından kontrol edilen genin faaliyetini ifade etti.

1944 Oswald Avery, Colin Macleod ve Maclyn McCarty, Griffith'in denemelerinde transfer olan yapının DNA olduğunu ortaya koydu.

1945 Max Delbruck, 26 yıl ard arda Cold Spring Hardour'da fajlar uzerinde kurs verdi. Bu kurd molekuler biyolojide iki generasyonu iceren ilk kursdu.

1948'lerde Barbara McClintock mısırda renk varyasyonunu acıklayan ilk transposable elementleri keşfetti.

1950'de Erwin Chargaff Canlılardan elde edilen DNA orneklerinde Adenin-Timin ve Guanin-Sitozin arasındaki 1:1 oranını keşfetti.

1951 yılında Rosalin Franklin DNA nın X ışınlı ilk fotoğrafını cekti.

1952 'de Martha Chase Alfred Hershey 35S fajlarını işaretledi ve DNA yı 32P ile işaretliyerek kalıtım molekulunu buldu.

1953 Francis Crick, James Watson DNA molekulunun uc boyutlu yapısını cozdu.

1958 yılında Matthew Meselson, Frank Stahl azot izotoplarını kullanarak semi konservatid replikasyonu kanıtladı.

1958 Arthur Kornberg, E. coli'de DNA polimerazı saflaştırdı ve test tupunde ilk enzimi elde etti.

1966 Marshall Nirenberg, H. Gobind KhoranaLed, Genetik kodu deşifre etti ve 20 amino asit icin RNA kodonlarını buldu.

1970 Hamilton Smith & Kent Wilcox, ilk restriksiyon enzimini izole etti, Hind II Bu DNA bolgesini ozel bir bolgeden kesmektedir.

1972 Paul Berg & Herb Boyer, ilk rekombinant molekulleri uretti.

1973 Joseph Sambrook Led, Agarose jel elektroforesisde DNA yı ethidium Bromid ile boyayarak gosterdi.

1973 Annie Chang Stanley Cohen, rekombinant DNA molekulunu oluşturdu ve E. Colide replike etti.

1975 Rekombinant DNA deneylerinin duzenlenmesi hakkında rehberin sunulması. California, Asimolar Uluslar arası Toplantı.

1977 Fred Sanger, DNA dizilişi icin zincir terminasyon metodunu (dideoxy) geliştirdi.

1977 Tıp alanında onemli ilacların uretildiği ilk rekombinant DNA metodlarının kullanıldığı genetik muhendisliği şirketi kuruldu (Genentech).

1978 Rekombinant DNA teknolojisi ile uretilen ilk insan hormonu somatostatin elde edildi.

1981 Uc farklı bağımsız araştırma ekibi insan ongene lerini keşfetti (kanser genleri).

1983 James Gusella kan orneklerini topladı Huntington's hastalığını kontrol eden genin kromozom 4 uzerinde olduğunu keşfetti

1985 Kary B. Mullis, Polimeraz zinzir reaksiyonunu tanımlayan araştırmasını yayınladı (PCR).

1988 İnsan Genom projesi başladı. İnsan kromzomlarının DNA dizilişinin tanımlanması hedef alındı.

1989 Alec Jeffreys, DNA parmak izi terimini tanıttı ve DNA polimorfizm, ile ailesel, goc ve cinayet vakalarında kullandı.

1989 Francis Collins & Lap Chee Tsui Cystiz Fibrosis hastalığına neden olan ckromosom 7 uzerindeki CFTR regulator proteinin genetik kodunu tanımladı.

1990 İlk gen yer değiştirme gercekleşti. Normal ADA geninin RNA kopyası retrovirus vasıtasıyla 4 yaşındaki bir kıs cocuğunun T hucrelerine nakledildi. Bu uygulamada bağışıklık sistemi calışmaya başladı.

1993 Flavr Savr, domatestleri raf omrunu uzatmak icin genetik olarak modifiye etti.

1996 Iwan Wilmut, cekirdek transferi ilk genetik kopyalama gercekleştirildi.

Genetiğin Tarihinde Klasik Araştırmalar:

Gregor Mendel'in Deneyleri

Gregor Mendel (1866), "Experiments on Plant Hybrids," Trans. by Eva Sherwood, in The Origin of Genetics, Curt Stern and Eva Sherwood, eds. (W. H. Freeman and Co., 1966), pp. 1-48.

Keşifler

Hugo De Vries (1900), "The Law of Segregation of Hybrids," Trans. by Eva Sherwood, in The Origin of Genetics, Curt Stern and Eva Sherwood, eds. (W. H. Freeman and Co., 1966), pp. 107-118.

Mendel Araştırmaları

William Bateson (1901), "Problems of Heredity as a Subject for Horticultural Investigation," Journal of the Royal Horticultural Society 25: 54-61.


Biyometri

W. F. R. Weldon (1895) "Remarks on Variation in Animals and Plants," Proceedings of the Royal Society 57: .

G. Udny Yule (1905), Mendel's Laws and Their Probable Relations to Intra-Racial Heredity," New Phytologist 1: 226-7.

Genotip & Fenotip

W. Johannsen (1911), "The Genotype Conception of Heredity," The American Naturalist 95: 129-159.

Eugenler

Charles Davenport (1912), "The Inheretance of Physical and Mental Traits of Man and Their Application to Eugenics" in Heredity and Eugenics. W. Castle, ed. University of Chicago Press.

William Castle (1930) "Race Mixture and Physical Disharmonies," Science, n.s. 71: 603-606.

Kalıtımın Kromozom Teorisi

T. H. Morgan (1910) "Sex Limited Inheritance in Drosophila," Science 32: 120-122.

A. H. Sturtevant (1917) "Genetic Factors Affecting the Strength of Linkage in Drosophila," Proceedings of the National Academy of Science 3: 555-558.

Sitogenetik

Harriet B. Creighton and Barbara McClintock (1931), "A Correlation of Cytological and Genetical Crossing-Over in Zea mays," Proceedings of the National Academy of Sciences 17: 492-497.

T. S. Painter (1934), "A New Method for the Study of Chromosome Aberrations and the Plotting o Chromosome Maps in Drosophila melanogaster," Genetics 19: 175-188.

Mutasyon

H. J. Muller (1927) "Artificial Transmutation of the Gene," Science 66: 84-87.

Evolasyon Genetiği

Theodosius Dobzhansky (1937), Genetics and the Origins of Species, excerpts. Columbia University Press.

G. Turesson, (1922) "The Genotypical Response of Plant Species to the Habitat," Hereditas 3: 211-350.

Bitki ve Hayvan Islahı

George Shull (1909) "A Pure Line Method of Corn Breeding," Report of the American Breeders Association 5: 51-59.

İnsan Genetiği

J. Neel (1949) "The Inheritance of Sickle Cell Anemia," Science 110: 64-66.

L. Hogben (1932) "The Genetic Analysis of Familial Traits," Journal of Genetics 25: 97-112.

Populasyon Genetiği

Sewall Wright (1931) "Evolution in Mendelian Populations," Genetics 16: 97-159.

J. B. S. Haldane (1954) "The Cost of Natural Selection," Journal of Genetics 55: 511-524.

Gelişim Genetiği

S. Gluecksohn-Schoenheimer (1940) "The effect of an early lethal (t*) in the house mouse," Genetics 25: 391-400.

C. Waddington (1975) "Genetic Assimilation," reprinted in The Evolution of an Evolutionist. Cornell University Press.

Biyokimyasal Genetik

G. W. Beadle and E. L. Tatum (1941), "Genetic Control of Biochemical Reactions in Neurospora," Proceedings of the National Academy of Sciences 27: 499-506.

Arthur Pardee, Francois Jacob, and Jacques Monod (1959) "The Genetic Control and Ctyoplasmic Expression of "Inducibility" in the Synthesis of beta-galactosidase by E. coli," Journal of Molecular Biology 1: 165-178.

Genetik İnce Yapı

Raffel, D. and H. J. Muller. 1940. "Position Effect and Gene Divisibility Considered in Connection with Three Strikingly Similar Scute Mutations," Genetics 25: 541-583.

Seymour Benzer (1955) "Fine Structure of a Region of Bacteriophage," Proceedings of the National Academy of Sciences 41: 344-354.

Barbara McClintock (1956) "Controlling Elements and the Gene," Cold Spring Harbor Symposia on Quantitative Biology 21: 197-216.

Molekuler Genetik

O. Avery, C. MacLeod, and M. McCarty (1944), "Studies on the Chemical Nature of the Substance Inducing Transformation of Pneumococcal Types I.," Journal of Experimental Medicine 79: 137-158.

James Watson and Francis Crick (1953), "A Structure for Deoxyribonucleic Acid," Nature 737-738.

M. Meselsohn and F. Stahl (1958) "The Replication of DNA," Cold Spring Harbor Symposia for Quantitative Biology 23: 9-12.

M. Nirenberg and Philip Leder (1964) "RNA Codewords and Protein Synthesis," Science 145: 1399-1407.


Turkiye'de Genetiğin Gelişimi;

Genetik bilimi, Turkiye'de gelişimi oldukca yenidir. Calışmalar, 1950 yıllarında sonra sitogenetik, biyometri, populasyon genetiği, mutasyon genetiği alanında başlamıştır. !978 yıllarında gentik sahasında calışanlar biraraya gelmek icin faaliyetlerde bulunmuşlar ancak faaliyet devam etmemiştir. Calışmalar TUBİTAK desteğiyle surmekte olup, Universitelerde dış ulkelere gorevlendirilen elemanların 1985 yıllarından sonra donerek yeni teknikleri uygulamalarıyla sitegenetik & molekuler genetik sahasında ilerlemeler olmuştur. Bu arada Universiteler kendi bunyelerinde merkez laboratuvarları kurma yoluna gitmişlerdir. İstanbul Universitesinde BİYOGEM ve Ataturk Universitesindeki Biyoteknoloji Merkezi buna ornektir. Son zamanlarda RFLP, RAPD, PCR, in-situ melezleme, ısozyme, PAGE gibi metodlar DNA ve proteinler uzerinde uygulanmaktadır. Calışmalarda yeni tekniklerin bulunmasından ziyade metodların pratiğe uygulanması ağırlık kazanmıştır. Ceşitli alanlarda yapılan calışmalar eldeki bilgilere gore aşağıda tarih, isim ve konu sırasına gore sınıflandırılmıştır.

Genetik Sahasında Yapılan araştırmalar;

Sitogenetik

1965 Şehabettin Elci, Agropyron turlerinde karyotip analizleri.

1966 Şehabettin Elci, Mitoz kromozom analizlerinde yeni bir metod.

1974 Sevim Sağsoz, Tetraploid bitkilerin elde edilmeleri.

1974 Emiroğlu, U. Tutunlerde haploidlerin eldesi, mayoz bolunme ve karyotip analizleri.

1977 Emine Bilge, M. Topaktaş, N. Gozukırmızı, M. Kocaoğlu. Arapa' da Deneysel mutasyonların eldesi.

1977 H.R. Ekingen, Triticumda 3D kromozomların eşlenme uzerine etkileri

1982 Sevim Sağsoz, İngiliz ciminde ploidi derecesi, tohum tutma ve stoma uzunluğu ilişkileri

1983 Sevim Sağsoz, tetraploid ingiliz cimlerinde mayoz bolunme ve seleksiyon kriterleri

1995 Gulşen Okten, insan kromozomlarında karyotip analizi

1995 Neriman Gozukırmızı, Bitkilerde karyotip analizleri

1996 Nurten Kara, tıbbi bitki olan yabani soğan kromozomlarının karyotipi.

1996 A. Okumuş, mayozda eşlenmesnin genetik kontrolu ve karyotip analizleri.

Molekuler Genetik

1996 Sebahattin Ozcan, Tutunde Gen transferi

1996 Gurel, F., Arı, Ş & Gozukırmızı, N. Arpada varyasyonun RAPD ve molekuler marker kullanılarak tanımı.

1998 A. Altınalan & Numan Ozcan, Rekombinat DNA tekniğiyle ±-amilaz geni aktarılan suşların probiotik geliştirilmesi

1998 A. Okumuş & M. Akif Cam, Koyunlarda DNA ekstraksiyonu

1998 A. Okumuş, M. Olfaz & M. Akif Cam, Koyun melezlerinde hemoglobin lokusunun genetik kontrolu

1998 T. Oğraş, E. Arıcan & N. Gozukırmızı, Transgenik tutunde intron dizilerinin değerlendirilmesi

Gelişim Genetiği

1996 Sebahattin Ozcan, Tutunde doku kulturu

1998 Serhat Papuccuoğlu, Sema Birler, Serhat Alkan, Mithat Evecen, Kamuran İleri; Hayvanlarda İn vitro fertilizasyon

1998 Betul Burun, Tutunde somatik embriyogenesis ve ploidi duzeyleri.

Biyokimyasal Genetik

1993 Asal, S., Kocabaş, Elmacı, C. Tavul ve bıldırcınlarda yumurta akı proteinlerinde genetik polimorfizm.

1994 Dayıoğlu, H. Tuzemen, N., Yanar, M. Ataturk Universitesi Ziraat İşletmesinde yetiştirilen ceşitli sığır ırklarında transferrin polimorfizmi uzerine araştırmalar


1994 Gurkan, M. ve Soysal, M.İ. Edirne ili ve yoresinde yetiştirilen boz step, siyah alaca ve siyah-alaca x boz step melez sığırların kalıtsal polimorfik Hb ve Tf tipleri bakımından genetik değeri

1996 Abdulkerim Bedir, İnsan genomunda AP-PCR uygulamaları

1996 Sekin, S, İbrahim Demir, Biyokimyasal markerların genotip tayininde kullanılması

1996 Baş, S., Ulker, H., Vanlı, Y. ve Karaca, O. Van yoresi karakaş kuzularında transferrin polimorfizmi

1996 Celik, A. ve Pekel, E. Turkiye koyun populasyonunun hemoglobin (Hb) ve transferrin (Tf) poliformizmi bakımından genetik yapısı

1998 Sevinc Asal & Meltem İ. Erdinc, Sut proteinlerinde genetik polimorfizm

1998 Ramazan Yılmaz, E. Yuksel & K. Erdoğan, Erinaceus populasyonlarında enzimatik karşılaştırmalar

Populasyon Genetiği

1953 Huseyin Gokcora, Melez Mısır populasyonunda genetik calışmalar

1960 Huseyin Gokcora, Kendilenmiş dollerin kıymetlendirilmesi.

1973 F. İncekara, M.B. Yıldırım & M.E. Tuğay, Buğday populasyonunda karakterlerin kalıtımı

1973 Doğrul, F. Memleketimizde yetiştirilen yerli ve yabancı saf ve melez sığır ırkı kanlarında beta-globulin ve hemoglobin varyasyonları

1977 H. Bostancıoğlu, Arpa uzerine genetik calışmalar

1977 Emiroğlu, Ş.H., G. Yazıcıoğlu, Z.M. Turan. Gossypolsuz pamuk ıslahı

1979 Emin Ekiz, Ayciceğinde kendileme depresyonu

1985 Doğrul, F. Koyunlarda hem ve tf proteinlerinin dağılımı

1989 Asal, S. Koyunlarda tf polimofizmi tespiti

1992 İhsan Soysal & Haskırış, H. Turkgeldi koyun populasyonlarında kan proteinleri yonunden genetik yapısı

1998 İhsan Soysal & Alparslan A. Ulku, Keci populasyonunda kan proteinleri ve Na,K seviyelerinin genetik yapısı

1998 Gamze Umulu, Japon bıldırcınlarında beyaz renk kalıtımı

Kantitatif Genetik

1961 Erdoğan Pekel, Akkaraman Koyun Islahında kantitatif genetik calışmaları

1993 Soysal, M.I. ve Kaman, N. Acıpayam koyun populasyonunun bazı kalıtsal polimorfik kan proteinleri tarafından genetik yapısı ve bu karakterler ile ceşitli verim ozellikleri arasındaki ilişkiler

1994 Vanlı, Y. ve Baş, S. Ataturk Universitesi koyun surulerinde beta-globulin (Transferrin) polimosfizminin genetiği ve kantitatif karakterlerle bağlantısı 2. fenotipik analizler.

1995 Şekerden, O., Doğrul, F. Erdem, H. ve Altuntaş, Simental sığırlarda serum transferrin ve hemoglobin tipleriyle gelişim ozelliği arasındaki ilişkiler

Mutasyon Genetiği

1969 Didar Eser, Avena sativa'da rontgen ışınları ve anoploid değerler

1980 Metin B. Yıldırım. Buğday mutant populasyonunda seleksion calışmaları

1998 Haydar Karayaka, gen mutasyonlarının tespiti

Biyometri

1967 Şaban Karataş, Genetik ve Fenotipik Korelasyonların tahmin metodları

1996 H. Okut, Y. Akbaş & A. Taşdelen. Blue ve Blup tahminlarinde outliner secimi

1998 Oya Akın & Tahsin Kesici, Tribolium populasyonunda genetik parametreler

1998 Sinan Aydoğan & Tahsin Kesici, Kalıtım derecesi tahmininde eklemeli olmayan etkiler

1998 Zahide Kocabaş, Tahsin Kesici & Ayhan Elicin, Kanonik korelasyonun hayvan ıslahınd uygulaması


Yayınlanan Kitaplar

1963 Orhan Duzguneş. Bilimsel araştırmalarda istatistik prensipleri

1970 Fethi İncekara. Genetik

1973 İsmet Baysal, Sitogenetik

1978. Şehabettin Elci, Sitolojide hızlı araştırma yontemleri

1982 Şehabettin Elci, Sitogenetikte gozlemler ve araştırma yontemleri.

1982 Sevim Sağsoz. Sitogenetik

1983 Muvaffak Akman, Bakteri Genetiği

1983 Emin Arıturk, Evcil Hayvanların genetiği

1983 Neriman Alemdar, Sitoloji

1986 Bekir Sıtkı Şaylı, Medikal Sitogenetik

1988 Sezen Şehirali & Murat Ozgen, Bitki Islahı

1994 Muzeyyen Secer, Molekuler Biyoloji

1996 Duzguneş, O. A. Elicin & Numan Akman, Hayvan ıslahı

1996 İhsan Soysal, Hayvan ıslahının genetik prensibleri
__________________