Ataturk'un Kerim Bey'e mektubundan ogrenelim.

“aziz kardeşim Kerim Bey,
…tobruk’ta birkac gun kalarak başarılı bir netice veren 22 aralık 1911 muharebesi’ni yaptıktan sonra derne’ye geldik. yollarda oldukca yorulmuş, ıslanmış, uşumuş, sefalet cekmiştik. Derne’de de henuz başlangıc halinde bulunulduğu icin sefaleti gidermek mumkun olamamıştı. 16/17 ocak 1912 baskını’yla başlayan 17 ocak muharebesi gecesi ve gunu zaten hastalıklı gorunen sol gozum kanlandı ve gormez oldu. Istırabın derecesi vazife yapmama mani oldu. HilÂliahmer (kızılay) hastanesi’ne yattım. Bir ay tedaviden sonra tam olarak goremediğim halde hastaneden cıktım.
Vaziyet biraz buyuduğu icin enver umum kumandan, ben de derne kuvvetleri kumandanı oldum. Bu sırada idi ki, 3 mart 1912 gunu umumi bir muharebe oldu. Bugun de olağanustu yorgunluk ve aclık ve muharebe geceye kaldığından soğuğa maruz kaldık. Bunun sonucu olarak gozumun rahatsızlığı ertesi gun nuksetti. on beş gun kadar yataktan kalkamadım, gozlerimi acamadım. Nihayet ıstırap gecti, tekrar işe başladık. fakat sol gozum daha az gorur oldu. Doktorlar mısır’a gitmemi tavsiye ettiler. Ben razı olamadım. Nihayet bugune kadar gorme derecesinde bir fark gorulemeyecek o derecenin yerleştiğine hukmedilmiştir. Gerci uzman doktor zamanla acılacaktır diyor, fakat ben inanmıyorum.
bu harbin bitmesinden sonra askeri hayata veda ederek istirahat koşesine cekilebilmek ihtiyacı bilmem nasıl sağlanacak ?
Bu mektubun salimen size ulaşacağından emin olduğum icin bu kadarla yetiniyor ve mektubunuzu, hatta telgrafınızı bekliyorum. hurmetle gozlerinizden operim kardeşim.”

Demek insanlar kolaylikla baskomutan olmuyor.

Saygilar.
__________________