Dunyada ve ulkemizde, mimarı bakımdan her zaman başarılı,fonksiyonel ve estetik eserler yapılmıyor. Bunların bazıları ekonomik nedenlerle, bazıları imar koşullarının zorlaması nedeniyle, bazıları da "iyi, doğru ve guzel tasarım" adına yapılan olumsuz denemeler. Denemeler diyoruz cunku bunlara mimari eser demek doğru değil.

Bu konu başlığı altına bu olumsuz deneme-yapılardan ornekler vereceğiz. Mimarinin fonksiyon, gereksinim, sanat ve teknoloji olduğunun unutulmaması dileğiyle.

İlk ornek; Washington DC Ulusal Galeri’nin Doğu Binası.

“Bir sanat eseri ya da mimarinin, her ne olursa, doğru ya da yanlış olduğuna karar verebilmek icin biraz zamana ihtiyacı vardır” der I.M. Pei, Peter Rosen’ın kendisi icin hakkında hazırladığı belgesel olan First Person Singular’da (1997). Washington DC Ulusal Galeri’nin Doğu Binasının, 30 yıl sonra I.M. Pei’nin en iyi işlerinden sayılması ama gercekte oldukca yanlış bir iş olması burada buyuk bir ironi yaratmaktadır.

Dış cepheyi kaplayan Tennessee mermer paneller gevşiyor ve galeri 16,200 adet panelin yeniden takılması gerektiğini bildiriyor ki bu da yaklaşık 85 milyon $’lık bir masrafa karşılık geliyor. Wall Street Journal’a gore, başarısızlık, mermerin genleşmesini karşılayabilmek icin yapılan zayıf bağlantılardan kaynaklanıyor. Gorunen o ki, Pei’nin o kesin minimalist tasarımı, inşaat teknolojisini, kapasitesinin otesine itmiş. Bir nevi “mimari hırs” nedeniyle yaşanmış bir başarısızlık denebilir.
__________________