EvliyÂnın buyuklerinden. Kunyesi, Ebu'l-Hasan'dır. NişÃ‚bûr Âlimlerinden olup, 969 (H.359) senesinde vefÂt etti.
Ali bin BendÂr; NişÃ‚bûr'da Ebû Osman Hayri ve Mahfûz'un; Semerkand'da, Muhammed Fazl-ı Belhî'nin; Belh'de Muhammed HÂnın; CurcÂn'da Ali CurcÂnî'nin; Rey'de Yûsuf Huseyin'in; Bağdat'ta, başta Cuneyd-i BağdÂdî olmak uzere, Ruveym, İbn-i AtÂ, Sem'un ve Ebû Muhammed Cerîr'in; Şam'da TÂhir-i Makdîsî, İbn-i Cel ve Ebû Amrı Dımeşkî'nin; Mısır'da, Ebû Bekir Mısrî, Ebû Bekr Rakkas ve Ebû Ali RodbÂrî'nin sohbetlerinde bulunmuş, bu Âlimlerden ilim oğrenmiş, hadîs-i şerîf dinleyip rivÂyet etmiştir.
Ali bin BendÂr, hadîs ilminde sika, guvenilirdi. O evliyÂya ve evliyÂyı gorenlere karşı saygılı ve tevÂzu ile davranırdı. Kendisinin gormediği bir velîyi goren biri ile karşılaşsa, hemen yanına yaklaşarak elini oper, ona karşı hurmetkÂr davranır, onun onunden gitmezdi. Sebebini soranlara da;
"Onlar bircok velîyi gorup ilim ve feyz aldı, ben ise cokları ile goruşmedim." derdi.
Şoyle anlatılır: Birgun Ali bin BendÂr, Şeyh Ebû Abdullah Hafîf ile bir kopruye geldiler. İki kişi yanyana bu kopruden gecemezdi. Şeyh Ebû Abdullah ona; "Sen onden yuru!" deyince,Ali bin BendÂr;
"Ne sebeble onden yuruyeyim?" dedi. Şeyh; "Sen Cuneyd-i BağdÂdî'yi gormuşsun, ben ise gormedim." dedi.
Kendisi anlatır: "Şam'a gitmiştim. Uc gun sonra da Ebû Abdullah CelÂl'in yanına gittim.
"Ne zaman Şam'a geldin?" dedi. Ben de uc gun olduğunu soyleyince; "Uc gundur neredeydin?" diye sordu. Ben de;
"İbn-i Cûsa'nın yanında hadîs-i şerîf yazıyordum" deyince, bana; "NÂfilenin fazîleti, seni bircok vazifeden alıkoydu." buyurdu.
Kendisine sirke ile ilgili olarak sorulduğunda, şu hadîs-i şerîfi okuyarak cevab verdiler: "Sirke ne guzel yemektir".
Ali bin BendÂr buyurdu ki:
"Duny temeli zorluk uzerine kurulmuş bir evdir. Orada zorluk olmadan yaşamak imkÂnsızdır."
"İnsanlar Allahu teÂlÂyı heves ve kolaylıkla ararlar. Halbuki dunyÂdan vazgecmedikce Hakk'ı bulmak mumkun değildir."
"İnsanlara muhÂlefet etmekten uzak ol!"
"İlmin yararlı bir hÂlde bulunması icin, onun bulunduğu yer olan kalbin temiz olması lÂzımdır."
1) TabakÂt-us-Sûfiyye; s.501
2) TabakÂt-ul-KubrÂ; c.2, s.124
3) NefehÂt-ul-Uns Tercumesi; s.166
4) NefehÂt-ul-Uns; s.116
5) İslÂm Âlimleri Ansiklopedisi; c.3, s.375
6) TabakÂt-ı EnsÂrî; s.247
7) Sefînet-ul-EvliyÂ; s.152


Kaynak : dinikitablar.com
__________________