Ben bir yazarım. Oldukca populer bir yazar. Ama son 2 yıldır bir şey yazdığım yok. Kafam cok dağınık. Peşimi bırakmayan kÂbuslarım var. İyi bir tatile ihtiyacım var. Tam da bu yuzden guzeller guzeli eşim Alice ile birlikte Bright Falls kasabasına gittik. Cennetten bir parca gibi adeta. Doğa guzellikleri muhteşem. Halkı beni tanıyor. Beni gorunce mutlu oluyorlar. Her şey cok guzeldi. Ancak bir gece, kafamı dağıtmak icin dışarı cıktığımda Alice’imin cığlıklarını duydum. Koştum… Ama yetişemedim. Alice’i kacırdılar. Belki de oldurduler. Onu kurtarmak istiyorum. Geceleri cok sisli bu şehir. Gunduzdeki o şaheser gorunumden eser yok. Yoksa ruyada mıyım? Bilemiyorum ki… Gercekle ruyayı ayırt edemez oldum. Elime aldım el fenerimi, delil peşinde koşturuyorum. Alice’i kurtaracağım! Karşıma cıkan karanlığın esir aldığı duşmanlarım var. Uzerime atlıyorlar. Ellerine ne gecirirlerse bana fırlatıyorlar. Kacarak uzaklaşıyorum ancak oteki taraftan yine karşıma cıkıyorlar. Bir ışığın altına gittiğimde kayboluyorlar. Belki de gizleniyorlar. Biliyor musunuz? Bu hortlağımsı yaratıklar ışıktan cok korkuyor. Uzerlerine fenerimi tutunca irkiliyorlar. Bu aradan faydalanıp kacıyor veya şanslı gunumdeysem ve silaha sahipsem onları vuruyorum. Ama olunce cesetleri hemen yok oluyor. Cok ilginc. Etrafta bir suru radyolar, televizyonlar var. Ben şupheli miyim? Benden sonra kasabanın huzuru mu kactı? Hangi radyoyu veya televizyonu acsam benle ilgili veya benim icinde olduğum haberlere ulaşmam soz konusu. Hayır hayır… Ben sadece bir yazarım. Başarılı, cok satan bir korku-gerilim yazarı. Ornek aldığı yazarlar olan, hayatta amacı olan, biraz kafası karışmış bir yazar. Gercekten kafam sadece biraz mı karışık? Radyolarda haberin ustune hoş bir parca calıyor genellikle. Veya zorlu bir gorevi tamamladığımda hoş bir parca yine bana eşlik ediyor. Durup soluklanma anları mı desem? Barry Wheeler. Cocukluk arkadaşım. Toza, cimene, polene ve kucuk mekanlara karşı alerjisi var. Cok eğlenceli birisi. Yaşadıklarımı anlattığımda kafayı yediğimi soyluyor. Yanımda olması onemli, ona ihtiyacım var. Yine bir gece evden cıkarken arkamdan kapıyı kilitleyip beni bekledi. O da karanlığı cok sevmiyor. Ancak daha cok sevmediği bir şey varsa o da kuzgunların istilası. Eve donduğumde evin etrafını kuzgunlar kuşatmıştı. Suruler halinde uzerime saldırdılar. Elimdeki fişekler, silahlarım ve fenerlerim sayesinde onlardan da kurtuldum. Bu duşmanlarım dışında karanlık yuzunden kapılar bile bana karşı oluyor zaman zaman. Fenerim de olmayınca yanımda, etrafta bulduğum projektorleri o bolgelere cevirip icimi rahatlatma şansından başka bir ihtimalim kalmıyor. Ustune tuzaklar var. Ayı tuzaklarından kacınmam gerekiyor yururken. Dikkat etmeyince pat, yakalanıyorum. Tum bunlar yetmiyormuş gibi başta eşimi bulmam icin bana yardımcı olan polisler artık peşimdeler. Onlardan kacıyorum. Şehirde olan olayların sorumlusu, gunah kecisi oldum adeta. Demin de dedim ya. Televizyonlar, radyolar… Her yerde aleyhime şeyler goruyorum. Tam bu noktada Sarah Breaker’dan da bahsetmek istiyorum. Eşimi kacıranları bulmam icin bana yardım eden polis şefi kendisi. Son donemlerde onun yuzune de bakamaz oldum. Bir keresinde onun ofisindeyken telefonum caldı ve eşimi kacıranlar beni aradı. Hemen Sarah’ın yanından ayrıldım tabii. İşe polisi bulaştırırsam Alice’den eser kalmayacağını, el yazması yeni eserimi bir hafta icinde almak istediğini ancak bu sayede tekrardan Alice’e kavuşabileceğimi soylediler. Tam da bu yuzden yazma sıklığımı arttırmam gerekti. Aslında gece yollarda kendi el yazmalarımı buluyorum. Hangi ara yazdım, nasıl oldu bilmiyorum. Sanki Bright Falls’taki hikayem anlatılıyor. Bazıları yaşadığım olaylar, bazıları da az sonra yaşayacağım olaylar. Cok ilginc. Bir de arac kullanıyorum zaman zaman. Bazen uzunca yollar almam gerekebiliyor cunku. Anahtarı bulduğum gibi garajı acıyor ve biniyorum arabaya. Aracımın farı yine benim en buyuk yardımcım oluyor bitmeyen duşmanlarım icin. Acımasızca eziyorum, farla canlarını yakıyorum. Belki de hic birini yapmıyorum. Bilmiyorum. Benim adım Alan Wake. Ek Bilgiler Ee, tamam. Buralarda soyleyeceklerimi Alan’ın ağzından anlatmayacağım. Cunku oyle yaparsam anlatım fazlasıyla sacmalayacak. Oncelikle hikayeyi bu noktada kestim ki, spoiler işinin suyunu cıkarmayalım. Şimdi gelelim ek bilgilere. Oyunumuz 6 bolumden oluşmakta. Yıllarca beklediğimiz oyuna 6 bolum yeter mi? Yetmez tabii. Ama bolumler gercekten uzun. Zevkini cıkarta cıkarta, detaylarla ilgilenerek oynarsanız 12 saat civarı bir sure soz konusu ki, yine de cok yuksek sayılmaz. Alan’ın ağzından da soylemeye calıştım ama şurada net olarak soyleyeyim ki, radyolar dışında her bolumun sonunda ozel bir şarkı calıyor. Bir de yeni bolume gecerken “Previously on Lost”, pardon “Alan Wake” diyor ve ozet izliyoruz olan olaylarla ilgili. Grafikler cok cok başarılı. Ruhtan yoksunluk falan sezmedim. Sesler cok iyi kullanılmış ve gerilimi hissetmenizde cok yardımcı oluyor. Senaryo zaten ortada. Ne olursa olsun suruş hissini cok da beğenmediğimi soylemem gerekiyor. Yani oyun suresinden sonraki ikinci problem de suruş hissindeki tokluk muaflığı. O nasıl bir cumledir yahu? Neyse. Biliyorsunuz ki oyun exclusive Xbox360 icin. Bunca yıldır beklenen bir oyunu da tak diye noktalamayacaklar elbette. Orijinal olarak oyunu satın aldıysanız Temmuz sonu cıkacak olan 800 Microsoft Point değerindeki ek iceriği bedavaya indirebileceksiniz. Benim oyunu o zamana kadar satmamamı sağlayacak bir olay bu. Orijinal bir şey satın aldığınızda boyle jestler gormek hoş. Bunun ardından ne zaman cıkacağı belli olmayan ikinci bir ek icerik paketi de şimdiden duyuruldu. O donemlere kadar, Alan Wake’i bitirin, sonra ekstradan acılan en zor secenekte de deneyin. Normal veya Hard’da bulamadığınız ekstra el yazması sayfalarınız da Nightmare seceneğinde mevcut olacak. Korkuyu daha cok hissedeceksiniz. Kısacası Alan Wake cok da kolay tukenecek bir oyun değil. Hakkını verelim. Hayatının oyunu Max Payne 2 olan benim icin, aynı yapımcılardan gelen bu oyun, seneler sonra eski dostuna kavuşma hissi uyandırdı bende. Hepinize oneriyor ve huzurlarınızdan gidiyorum. Hadi oyuna dondum geyiği de yapmayacağım. Bu oyun karanlıkta oynanmalı cunku. Gece yarısından sonra yapılabilecek en guzel şeylerden… __________________