Arkadaşlar kitap okumayı, okurken not almayı cok seven biriyim. Sizlerle hoşuma giden bazı aldığım notları paylaşmak istiyorum. Bu konu altında paylaştıklarımın tamamı Kahraman TAZEOĞLU'na ait KIYISIZLAR kitabından alıntıdır. Umarım beğenirsiniz...
Cok isterdim seninle ikimiz icin kavga edebilmeyi. Cok isterdim gercek sebeplerin "biz" olmasını. Ama oyle değildi işte... Sen, beklediğin gelmedi diye, ben beklediğin değilim diye isyan ettim hep... Adı gelecek olsa ne olur, seninle gelmedikten sonra... Sonra kendinde arıyor insan terk edilmenin hatasını. Yokluğun seni haklı, beni suclu gosteriyor. ...Ama... Ne ben gururumu ciğneyebildim ne sen "Pişmanım" diyebildin. şimdi bana yureğinin kapılarını ardına kadar acsan ne cıkar; ben senin arka bahceni oğrendim! Unutma sevgili; harcanmış bir yurekle hala kovulduğun kapının onunde bekliyorsan gercekten sevmişsindir. Zaten ne kalacaktı ki sana; kalpten silinmenin, kağıttan silinmek kadar kolay olduğu bir dunyada? Aşık değilim, sadece kalbim şımarıyor seni gorunce... Cehennemine yağan kar tanesi bile olmaya razıydım. O kadar hazırdım sana aldanmaya... Hep boyle oluyor sonunda; "Onun" icin cizdiğin yolda kendin yaya kalıyorsun. Kazandıkların kaybettiklerine değmiyor. Seni sana emanet etmek isterdim ama inan ben daha iyi bakarım sana... Yokken bile yanımda... Seni tanımadan soldurduğum aşkı sende yeşertmeye calışmıştım. Şimdi gozleri avuclarına dolan bir adamım! Başkalarının sana veremediği mutluluğu, neden benden calıyorsun? Varlığım beceremedi, bari yokluğum oğretsin ozlemeyi... Var olan gercek şu ki; ben gittim, sen kaldın. Biraz aşkta biraz geride, en cok da bende... İzlerin hep var. Giderken geriye bakılmaz. Geriye bakılmışsa o gitmek olmaz. Unutmaya kalkan bir trendir gitmek. Ve cok cok uzaklara gitmelidir giden; yakınındayken uzak kalmak daha huzunludur zaten! Ya adam gibi kal benimle, ya adam gibi git benden. Ulaşılmaz değilim ama basit biri de olmadım hicbir zaman. Bu yuzden değerimi bilmeyeceksen bana hic ulaşma. Seni başkaları yakmış, islerini bana bulaştırma ! Yine de adını anmadan ozluyorum seni katilim. Beni sırtımdan bıcaklamış olsanda... Bu kan hep akacak, durmayacak, duramaz! Cunku yarası sırtında olan, kendi yarasını saramaz! Suc başkasında değil, başkalarının yuzunde seni aramam bile senin yuzunden... Kendime olan guvenim bile sende kaldı. Bu yuzden insanları hep kandıracağım. Yarın seni daha cok unutmuş gibi yapacağım. Ben kalırım; yeter ki sen "Hoşca kal" de... Cunku yarın bugunumden daha sahte olacağım! Ey benim acımasız katilim; yaşanıp da bitenden daha acıdır yaşanmadan bitenler. Biraz yaşasaydık keşke... Yokluğunu bile seviyorum yar; cunku o bile sen olduğun icin var. Ben sana geceme yıldız ol dedim, sen guneşime golge oldun. Uykularım yarım şimdi... İnsanın kendini araması icin once kaybolduğunu fark etmesi gerekir. Artık bunu anlamalısın. Unutma ki, ışığı duşunmeden kapatırsan, karanlıkta cok duğme ararsın! Ciceğe guzelliğini veren kokudur katilim. O sevdiğin renkleri, kokunden alır onlar. Ama bir ciceği severken koku aklımıza bile gelmez. Ve hic kimse ciceklerin koklerini sevmez. Aşkta da bu boyle... Sadece yapraklarımda kalmamalıydın, koklerime de inmeliydin, onları da sevmeliydin. Cirkin olsalar bile beni ben yapan onlardı cunku... Keşke yapraklarımı operken, koklerimi de sulasaydın; Boyle sararıp solmazdım! "Uyudun mu?" diye atılan her mesaj; "Seninle konuşmak istiyorum" demektir. Ben kendimi sen sanıyorken, sen kendini ne sanıyorsun?
Şimdilik bu kadar arkadaşlar. Okumaya devam ettikce paylaşımlarım devam edecek Bir başka kitabından alıntılar olan diğer konum; http://www.frmtr.com/msn-nick-ve-kis...eoglundan.html __________________