“Cok kalmayacağım sende, biraz sevip doneceğim yine kendime.” diyerek kandırdın hep iklimine kapılan yaz aşklarını. Aslında senden cok sağlam bir nefret şiiri cıkardı da, hicbir dize seninle kirlenmeyi goze alamadı! Şu gidenlerin ; hicbir şey yaşanmamış gibi gitmeleri cok garip. Hayat seni guldurmuyorsa, espriyi anlamadın demektir. Butun bunları oğrendim ve artık geri donuşu yok. Cahillik bir zamanlar sonsuz mutluluktu. Sonra biri cıkar, "Gel der gel. Ben butun acılarını unuttururum sana." Kurbanlık koyun gibi yatırır ayaklarının dibine duygularını. Sonra bir bakarsın Hic tatmadığın acılar karşında.. Sonra mı? Sonra bir daha hic kimse cıkmasın istersin karşına.. Sana kırgın degilim artık. Yokluguna kızmamayı da oğrendim zamanla. Dargın da degilim ama, bir tek Hakkım helal değil. Bunu boyle bil. Mesela ben, cok cabuk bağlanıp cok zor kopuyorum. Birkac gune sevip birkac yıl duşunuyorum. Bir an mutlu olup sonra hep mutsuz oluyorum. Bir daha yapmayacağım deyip hep yapıyorum.. Artık hayal kurmuyorum. Sanki insanlar yıkmak icin hazır bekliyorlar.. HÂl numarasını ezbere bildiğim, fakat kokusunu coktan unuttuğum, karşıma cıksa sovmek istediğim ama ruyalarıma girecek kadar ozlediğim biri var.. Adımı duyduğunda aklından ne gecirdiğini merak ediyorum.. Yuzunu avuclarımın arasına alıp, saatlerce bakasım var.. __________________