Ses, dışarıdan gelen titreşimler kulağımıza girip, ic kulaktaki kucuk tuye benzeyen kıl hucreleri ileri geri hareket etmesine neden olduğunda meydana gelir. Bu kıl hucreleri, bu hareketi beynin kullanabileceği elektrik sinyaline donuşturur. Kıl hucreleri bu hareketi beynin kullanabileceği elektrik sinyaline donuşturur.

Bir insanın ne kadar iyi duyabildiği, buyuk olcude, bu kıl hucrelerinin ne kadar sağlam olduklarına bağlıdır. Bir kez kaybolduklarında geri buyumezler ve bu gorme engelli insanlar icin farklı değildir. Bu durumda, gorme engelliler, fiziksel olarak diğerlerinden daha iyi duyamıyorlar.

Yine de gorme engelli kişiler, seslerin yerini belirleme gibi işitme gorevlerinde daha iyi performans gosterirler. Bunun nedeni, duyu organlarının otesine baktığımızda, beyinle olanlara ve duyusal bilginin beyin tarafından nasıl işlendiğine bakmamızla acığa cıkar.

Beyin, duyu organlarımızın sağladığı sinyalleri yorumladığında algı oluşur ve beynin farklı bolumleri, farklı duyu organlarından gelen bilgilere cevap verir. Gorsel bilgiyi işleyen alanlar (gorsel korteks) ve ses bilgisini işleyen alanlar (işitsel korteks) vardır. Ancak gorme gibi bir his kaybolduğunda, beyin dikkat cekici bir şey yapar: beyin, alanlarının işlevlerini yeniden duzenler.

Gorme engelli kişilerde gorsel korteks, gorsel girdi olmadığı zaman biraz “sıkılıyor” ve geri kalan diğer duyulardan gelen bilgilere daha duyarlı hale gelmeye başlıyor. Oyleyse, gorme engelli insanlar bu ozelliğini yitirmiş olabilirler, ancak bu bilgiyi diğer duyulardan işlemek icin daha buyuk bir beyin kapasitesi sağlarlar.



Gorsel korteks, seslere veya dokunuşlara cevap vermek icin kendisini yeniden canlandırabilir.


__________________