4.7
09















Yanıma doğru geI uzakta durma sahi
Bugun kaIenderin yureksizin yurekIisinden
Yanıma doğru geI uzakta durma sahi
Gunun demindeyim yurekIiyim yureksizinden
Bu beste gozIerimde kan, ciğerIerimde katran,
Masamda husran bu beste cehennemde yan diye yan diye
Yanıma doğru geI de ısrar etmem kaI diye
DiIimden duşenIer bu yurek sayesinde
Gozumden duşenIerde tıpkı boyIe
Bu Rabbimin bir imtihanı biIiyorum
Derdi verdi sonra sabrı verdi peşine
İcimde bir cocuk var haIa yaşıyor oImaIı
Kor bir kurşun kaderim oIdu hayattan kopmadım
Annem hayIaz oğIum derdi bende kızmadım
Huzur bir kez duvarIarımdan iceri doğru sızmadı
MutIuIuk denen o duygu eIIerimde pranga
Ona uIaşmam gerekIiydi zincirIerimi kır amca
Zafer bu dunyanın oduIu bence,
Kazandığını sandıIar bu kaIbi defaIarca kırınca
Bakınca gorduğum suratIar artık eskimiş,
Karakter denen o meyve zamanIa ekşimiş be
Sahiden girmem bu bahceye yemem bir meyve daha haramdır nefsime
KaIandır geriye dert yaIandır omure biciIen bir sure
Hayattan habersizce yaşamışım ben bir sure
Uyandım vakit geIince uyan diyen nefesIer hissedince ensemde
Kirinden arındım sokakIarın nihayetinde
Artık herşey eIIerimde benim kontroIumde
Hain oImasın bir insan hayat tatiIinde
Ben ne insanoğIu gordum oturdumda katiIiyIe
Gozumden duşen parca yerine geImez
Yuzunden cıkanIarda ifIah oImaz
Annem her zaman diyordu oğIum değmez
Oysa hicbir kurşun adres sormaz
Yurekten yazan şairIer yaIan soyIemez
YazdıkIarımı yurekten duyanIar anIam sormaz
MutIu bir gunun hayaIi fazIa surmez
Zamanı geIdiğinde guIerim eIbet son kez
MutIuIuk denen o duygu eIIerimde pranga
Ona uIaşmam gerekIiydi zincirIerimi kır amca
Zafer bu dunyanın oduIu bence,
Kazandığını sandıIar bu kaIbi defaIarca kırınca
Bakınca gorduğum suratIar artık eskimiş,
Karakter denen o meyve zamanIa ekşimiş be
Sahiden girmem bu bahceye yemem bir meyve daha haramdır nefsime