3.6
09















Farklı şeylerin peşindeyim benimki aşk değil.
Ve yanlış insanın peşindeyim yaram delik deşik.
Kac sabah uyandığımda adına kufrederken !
Aldığım dumanla uykularımı geriye getirdim.
Sakin ol dedin. Sakin olamadım!
Defol be git dedin. Nedense kopamadım!
Boyle bir cezayı hayatımda yaşamadım ben;
Istedgini al. Bu can bırakta artık yaşamasın.
Ne vardı sanki bende gulmek istemiştim anne.
Soruyodun ya hani bana bu gozlerinin hali ne?
Nasıl desem nasılsa biliyorsun be annem.
Artık onemi yok tesellinin bu şarkılarımı bilsen.
Ofkem icimde yanar dağlar gibi anlatınca sakinleşiyorum.
Yıllardan beri bu boyle bazen anneme bile bağırıyorum ben.
Cok farklı yazdım bugun affetsin beni rabbim uzgunum.
Gunahını aldığım insanlar var. Sucsuz yere belki de bilmiyorum.
Sozlerim insanlar icin basit bir şarkıdan ibaret anlamışlar.
Her satırda ayrı bir nefret ayrı isyan ayrı bir dert var.
Beni anlayan insanlar yeri geldi bu şarkılarımda yandılar.
Beni anlayan insanların olması birazda olsa acımı kırpar.
Ben bugunde onsuzluğa yazdım herkesin gecmişte yarası var.
Sabretmeyi ogrendim ustume geldikce bu dort duvar.
Ondan uzak kaldığım zaman yaş doluyor gozlerime ufaktan.
Kimse gormuyor yaşlarımı saklandım beni gururdu gizli tutan.
Haddinden fazla zarar gordum. Yazdım diye beni dışladılar.
Kendi mahallemde bile dostlarım rap icin koşturduğumu sandılar.
Acıkca herşeyi anlattım icin mi bana duşman oldular.
Rabbim sana sığınıyorum yeterki al canımı da beni herşeyden kurtar.
Haylaz hic değişmedi dostlar. Ben senelerden beri boyleyim.
Yeri geldi bir park koşesinde, yeri gelince bir sokak meskenim.
Benim tek isteğim birazcık huzur biraz duman ve de birazcık sevinc.
Uğramaz olmuş guluşlerim yalandandı mutlu gorunuşlerim.
Omrum nasıl gecti bir bilsen. Yaşamak istemessin gecmişimi.
Kalan bir parca dumanla duşuşlere zar attım ağlardım ona icip.
Bazen korkuyorum olumden gunahlarımı rabbim affeder mi?
Bazen korkar olum benden iyi bilirdi onu bekledigimi.
Bana herşeyi gosteren hayatımı dolu dizgin yaşamayı beceremedim.
Bana herşeyi gosteren hayatımın en guzel yerinde yenildim.
Sordum kendimi duvarlara cevap verin soyleyin ben kimim?
Kimsesizligim kadar derin. Soğuk ve sessiz bir yerdeyim.
Bana yardım eli uzat. Boşluktayım bir turlu cıkamadım aydınlığa.
Sana tarif etmek istediklerim bu şarkımda gizliydi baba.
Anlattığım herşeyi yaşamaya mahkum edildim ağlayarak
Uyanınca duşunduklerim kalbimi bolerdi bin kez parcalara.
Geceleri kusuyorum aynalara. Baktığımda korkuyorum inan.
Sabah olduğunda guluyorum aynalara. Anlatsın beni sana bu duman.
Mutluluğun yerini dolduran birkac şeker ve birazcık duman.
Bana biraz da olsa iyi gelir tek tesellim onu bana unutturan.
Arkamda gozu yaşlı bir anam, bir de sitem dolu satırlarım.
Bilirim sonsuzluğa yelken actım. Artık gecmişe donuşum yok sanırım.
Bu hayata veda ederken hep olumsuz şarkılar kalacaktır.
Calacaktır ben oldugumde birgun bu benim en buyuk mirasım.
Gorunduğum gibi masum olamadım beni suca surdu o yalanların.
Herşeyi bir kenara bırakıyorum neden ağladığımda bu sesimi duymadın.
Şarkılarımda bile ağlarım bu duygu bircok insanı ağlattı.
Yokluğunla yine bir başımayken bitmeyecek sana yazılan şarkım.
Uzak olman onemli değil beni ummadığın yerlerde gorursun.
Olene dek peşinden gelecem. Olunce zaten benimlesin.
Beni sana getiren nefreti ben bitirene kadar anlatacam dunumu.
Bizi cehenneme kadar surukledin bekliyorum şimdi o son gunumu.