Genetik materyalin ikileşmesinin, kendini uretmesinin mekanizması uzun sure gizemli kaldı. DNA iplikciklernin her bir parcası nasıl boylesi ozdeşini,gercekten ozdeşini oluşturacak şekilde kendini eşleyebiliyordu? Oysa, bilmecenin anahtarı DNA iplikciğinin yapısındadır.







DNA,gercekten de,bir ceşit uzun ve burgulanmış merdiven halinde birbirinin cevresinde dolanan iki ayrı zincir biciminde gorunur.

Merdivenin her bir basamağı neredeyse birbirinin eşi bir molekuler iskelet tarafından oluşturulur.Bu iskeletin her oğesi daima aynı asit ve şekeri,fosforik asit ve deoksiribozu icerir ve molekulun ozgun adı deoksiribonukleik asittir,kısaca DNA.Merdivenin iki basamağından her birine,dort A,T,C,G bazından biri olan molekuler cubukcuk tutunmuştur.Eşleşmenin gercek gizinin saklı olduğu yer burasıdır.Butun sorun,ikili sarmal adıyla unlenen bu burgu şeklindeki merdiveni yeniden oluşturmak icin,her cubukcuğun duzgun bir şekilde karşısındakinin icinden gecmesine bağlıdır.

Cozum şoyledir:bizim dort bazımız A,T,C,G, genetik alfabenin dort harfi olmakla kalmazlar.Hep aynı şekilde ve yalnızca ikişer ikişer ciftleşme ozelliğine de sahiptirler.Adenin timin ile,guanin sitozin ile,kısaltılmış olarak A,T ile,G,C ile.İki tamamlayıcı bazın cift oluşturması,zayıf denen bir kimyasal bağ,molekul cifti zincirlerinin ayrılması gerektiğinde buna izin verecek denli zayıf olan hidrojen bağı tarafından gercekleştirilir.Ve bu sayede DNA iplikciği kendini,her biri kendi tarafında yeni bir ikili sarmal oluşturan halinde kolaylıkla ikileştirmenin olağanustu yetisine sahip olur.

Zincirlerden birinin dizisi ne olursa olsun,diğeri bunun tamamlayıcı dizisine sahip olmak zorundadır.Boylece merdivenin her bir ayağı diğerindekilerin tamamlayıcısı olan bir kimyasal element zincirinden oluşur.

Belli bir anda,merdivenin iki cubuğu(ya da bunlara Watson ve Crick de diyebiliriz) bir fermuar gibi acılır ve her ikisi de kendi tarafında kendi işiyle uğraşır.DNA dallarından ikisi de (merdivenin ayrılmış iki cubuğu),hucresel maddenin icinden kimyasal elementleri alacak olan tamamlayıcı yeni cubuğun bireşimi icin ornek (ana kalıp) olarak iş gorecektir;Watson yeni bir Crick ile Crick de yeni bir Watson ile buluşacaktır.Boylece iki yeni burgulu merdiven, iki yeni Watson-Crick cifti ortaya cıkar.

Bu şekilde ikileşmiş ,sonra yeniden oluşmuş,dolayısıyla eşleşmiş iplikcikler,kromozomların gorunur X’lerini oluşturmak uzere birbirini izleyen sarmallar ve ust sarmallar halinde spiralleşecek,sıkışacak ve yoğunlaşacaktır.Sonuc olarak, kromozomlar genomun hucre bolunmesi oncesindeki ozgun ve gecici morfolojik durumundan başka bir şey değildir.Ve onları gorebildiğimizde,mikroskopta gozlemlediğimizde,bunlar eşleşmiş DNA ornekleridir.

Her kromozom, X’in ,kromatit diye adlandırılan ve diğerinin uygun bir kopyası olan iki kolundan oluşur.Bu iki kromatit,hucresel bolunme (mitoz) sırasında ayrılacaktır:biri ilk yavru hucreye,diğeri ikinciye gidecektir.Boylece iki yavru hucre genetik olarak tamamen ozdeş olacaktır.

Bu hucreler kendi yaşamlarını surdurecekler,sonra belli bir anda bu kez onlar kendi genomlarını eşleştireceklerdir ve surec yeniden başlayacaktır.