Bacaklardaki Gozler; Yakın bir gecmişte araştırmacılar, bacaklarında gozler olan sirkesinekleri yetiştirmeyi başardılar. Burada soz konusu denetim mekanizmasına gore, belli bir gen, gozun nerede olacağını belirledikten sonra, eksiksiz bir gozun oluşumunda işlevi olan tum genler o noktada calışmaya başla Sirkesineklerinde gozler, yanlış yerde olmakla birlikte herşeyleriyle eksiksizdi ve doğru bağlantılar kurulsaydı herhalde normal goz gibi işlev gorebileceklerdi. Bu deneysel işlem, tek başına da onemli. Ancak ozellikle evrimi kavrayış bicimimize getirdiği yenilik acısından incelenmeli.

Bu deneylerde, bir fareye ait goz-konum geni kullanılarak sirkesineğinin yanlış konumda bir goz geliştirmesi sağlandı. Farenin geni, sirkesineğininkine o kadar cok benziyor ki, genetik muhendisliği kullanılarak bir sirkesineğine yerleştirildiği zaman aynı işlevi yerine getirmeyi surdurebiliyor. Bu, kayda değer bir olgu.
Sirkesinekleri, farelerden evrimsel olarak en az yarım milyar yıldır ayrılmış bulunuyorlar.

Diğer bir deyişle, en son yarım milyar yıl once ortak bir ataları vardı. Fare/sirkesineği ortak atasındaki bu goz-konum geni, daha sonra biri fareyi,diğeriyse sirkesineğini oluşturacak iki ayrı soyun da kalıtsal mirası oldu ve en az bir milyar yıllık bir evrim suresince değişmeden kaldı (yarım milyar yıldır bu iki soy ayrı olarak evrimleştikleri icin. toplam evrimleşme suresi 2 x 0.5 = l milyar yıl).

Sirkesineği ve farenin gozlerinin yapısal ve optik acıdan cok temel farklılıkları olduğu gozonune alındığında, bu cok onemli. Herhalde her iki soy da, kendi amacları doğrultusunda en uygun goz yapısını kusursuzlastırırken, gozun konumunu belirleyen temel sistemi korudular.

Doğal secilimin ayıklama gucunun bundan daha iyi bir kanıtı olamaz. Biri fare. diğeri sirkesineği olmak uzere, evrimin iki ayrı kolundan yarım milyar yıl once yola cıkan bu "ata gen"i duşunun. Hem fare, hem de sirkesineği soylarında milyonlarca mutsyon olmuş ve bunlar doğal secilim tarafından ayıklanmış olmalı. Tum bu koruyucu doğal secilimin sonucunda, cok uzun zamandır ayrı olmalarına karşın, bu iki gen aynı işlevi koruyor ve hatta yer değiştirebiliyorlar.

Darwin, doğal secilimin zararlı mutasyonlan onleme yeteneğinin farkındaydı elbette. Ama doğal secilimin, yarım milyar yıl boyunca bir işlevi koruyacak kadar etkili bir ayıklayıcı olduğunu one surmeye herhalde cesaret edemezdi.