Belki bizim neslimizin değil, nesiller arası nefes alan herkesin uykudan once kabus kovucusu oldu. Annemiz yoğundu, babamız meşguldu de Adile teyzemiz yatırdı bizi uykuya.
Abartmıyoruz, ustumuzu bile orttu. Masal arkadaşları verdi bize ki, uykumuzda kaybolmayalım. Yemeğimizi yememizi tembih etti, hatta arkadan lokma bıraktığımızda kızdı. Derslerimizi sordu.
Kabus kovan bu dunya guzel kadını, en hatırladığımız haliyle derleyelim istedik. Baksanıza?
1. Parmak Cocuk
2. Adile Teyzemiz anlatıyor gelin!
3. “Lokma bırakılmaz cocuğum, ekmek kolay mı yapılıyor?”
4. “On bin mi? Ne! On beş bin mi? Elveda yoksulluk!”
5. “Kendi kendime guluyorum cocuklar, ne hallere duştum.”
6. “Elması anlat!”
7. Peki, Hisseli Harikalar Kumpanyası ’nda, en solda Kuğu Golu ’nu performe edeni tanıyacak mısınız?
8. Ve bir klasik olarak, “Ağzını yırtarım, hop hop hop.”