İnsanların birbirine bunca ofkeli olduğu, sevgisizliğin yaşam bicimi haline geldiği, her gun cocukların olduğu bir dunyada yaşasak, her şeyden umudumuzu kesecek hale gelsek de bazen huzunlu başlayan bir oyku ısıtıveriyor yureğimizi… Tıpkı “Cakıl”ın oykusu gibi. Minik yavruyu sokakta bulup sahiplenen o guzel yurekli insan, onun iyileşip yaşama donmesinin her anını fotoğraflamış… Yureği sevgi dolu tum guzel insanlara selam olsun diyor ve alkışlıyoruz onları…
1. Soğuk bir kış gunu actım gozumu yaşama. Zayıf, gucsuz ve biraz da hastaydım…
2. Kardeşlerim daha sağlıklı olduğu icin onlara ayak uyduramadım, bir koşede oylece kaldım…
3. Actım, uşuyordum; soğuk ağzımı, burnumu kavurmuş yara yapmıştı…
4. Bir koşede olumu beklerken o sabah işe giden bir ablayla goz goze geldik…
5. Usulca kucağına aldı beni. Islanmıştım, soğuktan titriyordum…
6. Beni okşayarak kucağına aldı ve cantasına koydu. Veterinere gittik birlikte
7. Doktor amca cok sevecendi, once yaralarımı temizleyip, ilac verdi bana
8. Sonra eve geldik birlikte. O ablanın evine…
9. Ablayla baş başa yaşayacağım sımsıcak bir yuvaydı yeni evim
10. Bazen bir sandalyenin ustunde, bazen sıcacık bir cepte alışıyordum yeni yaşamıma…
11. Yaralarım iyileşmeye başlamış, kilo almış, biran da buyumuştum. Ama henuz bir adım bile yoktu…
12. Boş vakitlerimi bazen yaramazlıkla…
13. Bazen bir koşeye saklanarak…
14. Bazen de orgu orerek geciriyorum artık
15. Bu arada ders calışmaya da başladım…
16. Bilgisayar kullanmayı oğreniyorum…
17. Gecenlerde gokyuzunden beyaz beyaz bir şeyler duşmeye başladı, meğer kar yağıyormuş… 🙂
18. Yeni evimde cok mutluyum…
19. Gorenler guzelleşip serpildiğimi soyluyorlar. Hatta artık bir ismim bile var…
20. Ben “Cakıl”, daha cok kucuğum ama hÂl guzel ve iyi insanlarla sevginin en guzel ilac olduğunu oğrendim bile…
Siz de mutlu olmak istiyorsanız benim gibi sevgiye muhtac bir yavruyu evlat edinebilirsiniz…