Cocukluğunda ailesinin gucu, sahip olduğu Polaroid fotoğraf makinesine film almaya yetmeyince Donato Di Camillo elinde ici boş fotoğraf makinesiyle mahallesinde dolaşıp durmuş. National Geographic dergisinin populer fotoğraflarını kendi cekiyormuş gibi taklitler yaparak icindeki fotoğraf aşkını bastırmaya calışmış.
Maalesef hayat onu istediği yere getirmemiş ve Donato Di Camillo kendisini hapishanede bulmuş. Coğunuz bunun bir son olduğunu duşunebilir, ama Camillo hapishane kutuphanesinde bulduğu fotoğrafcılık dergilerinden ve kitaplarından istifade ederek bu sureci bir başlangıca donuşturmesini bilmiş.
2011 yılında tahliye edildiğinde Camillo ne yapmak istediğini ve bunu nasıl yapacağını cok iyi bilen biri olarak hayata karışmış. Ve pek cok insanın her gun gorduğu, ancak gormezden geldiği hayatın diğer tarafını fotoğraflamaya koyulmuş.
Camillo ’nun fotoğraflarında yansıttığı objeler genellikle evsizler, akıl sağlığı yerinde olmayan insanlar, yaşlılar ya da kucuk hayatlarını buyuk yaşamaya calışan kimseler.
Camillo fotoğrafcılığını şu cumleyle ozetliyor: “Bu insanlar her gun aramızda dolaşıyor, ancak hicbirinin yuzu yok. Ben herkesin bir yuzu hak ettiğine inanıyorum.”
Camillo manzara, doğa, egzotik hayvan, luks evler, modeller, vs. fotoğraflamıyor. O hayatın en icinde yer alan ama bizim gormeyi cok da istemediğimiz insanları bizlerle tanıştırmak istiyor. İşte Donato Di Camillo ’nun objektifinden hayatın az bilinen yuzune dair fotoğraflar.
Daha fazla fotoğraf icin sanatcının kendi sitesine veya İnstagram hesabına bakabilirsiniz.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.