Modern dunyanın bir getirisi olarak, hepimiz oldukca yoğun tempolu hayatlar yaşıyoruz. İş hayatındaki, aile hayatındaki ya da bir başka alandaki sorumluluklarımız; beklediğimizden cok daha fazla vaktimizi alabiliyor. Ancak hayat, duşunduğumuzden daha kısa! Ne yazık ki J.R. Storment da bunu en acı yoldan oğrendi… İşkolik bir baba olan ve gectiğimiz gunlerde 8 yaşındaki oğlunu kaybeden J.R. Storment, LinkedIn uzerinden acık bir mektup yayınlayarak hayatın duşunduğumuzden daha hızlı akıp gittiğini ve cok gec olmadan sevdiklerimize vakit ayırmamız gerektiğini bizlere bir kere daha hatırlattı. İşte haberin detayları…
İşkolik bir baba olan ve gectiğimiz gunlerde 8 yaşındaki oğlunu kaybeden J.R. Storment, LinkedIn uzerinden acık bir mektup yayınlayarak sevdiklerimizle vakit gecirmenin onemini bizlere bir kere daha hatırlattı
J.R. Storment tarafından yayınlanan bu mektup, kısa sure icerisinde 26 bin beğeni ve 2 bin 700 ’den fazla yorum aldı. Epilepsi hastası olan minik Wiley, hastalığının yarattığı komplikasyonlar sonucunda uykusunda hayata gozlerini yumdu. Oğlunun olum haberini bir iş toplantısında alan J.R. Storment ise ailesiyle yeterince zaman geciremediği icin kendisini suclarken diğer ebeveynleri cocuklarına vakit ayırmaya teşvik etti.
“8 yıl once ikiz cocuklarım oldu. Ancak onlarla pek fazla vakit geciremedim. 3 hafta onceyse 8 yaşındaki oğlum Wiley vefat etti. Olum haberini aldığımda bir iş toplantısındaydım. O an ne yapacağımı bilemedim ve tek yaptığım ‘Hayır! ’ diye bağırmaktı.”
“Hızlı bir şekilde eve gittim. Henuz Wiley ’nin neden olduğu kesinleşmemişti. Bu yuzden evin her yerinde olay yeri inceleme ekibi vardı. Onlar gerekli incelemeleri bitirene kadar iki bucuk saat boyunca Wiley ’i goremedim. Olay yeri inceleme ekibi işini bitirdiğinde sonunda Wiley ’nin yanına gittim ve uzandım. Yarım saat boyunca oylece uzandım ve Wiley ’nin saclarını sevdim. Sonra oğlumu alıp goturduler…”
“Wiley, bir iş kurmayı ve evlenmeyi cok istiyordu. Daha kreşin ilk gununde kendine bir kız arkadaş bulmuştu ve o şehirden taşınmamıza rağmen mektuplaşıyorlardı. Wiley ’nin olum belgesini almak, en kotusuydu. Meslek bolumunde ‘Hic calışmadı ’, medeni halinde ise ‘Bekar ’ yazıyordu”
“O sabah cok erken bir saatte evden cıktığım icin cocuklara veda etmemiştim. Şimdi cok buyuk bir pişmanlık duyuyorum… Tum o toplantılar ve iş hayatı cok onemsiz geliyor.”
“Hayatta keşke farklı tercihler yapsaydım ya da keşke Wiley ile daha fazla vakit gecirseydim. O kısacık hayatında bircok başarı sığdırmış bir cocuk.”
“Bircok insan bana ‘Senin icin ne yapabiliriz? ’ diyor. Cocuklarınıza sarılın! Gec saatlere kadar calışmayın. Sevdiğiniz insanlarla birebir vakit gecirin.”
“Şimdi benim icin en buyuk problem işe donmek… Tum bu pişmanlıkları yaşıyorken işe nasıl geri doneceğimi bilmiyorum. Asla donmemeyi bile duşunuyorum. Ancak onemli olan iş hayatı ile kişisel hayatınız arasındaki dengeyi tutturabilmek. İş hayatınızdaki bilgilerinizi birine aktarmanın bedeli sevdiklerinizi kaybetmek olmamalı…”
“Bu yazıyı yazarken diğer oğlum Oliver yanıma geldi ve benimle vakit gecirmek istediğini soyledi. Bu defa her zaman yaptığım gibi ‘Meşgulum ’ demedim. Cok mutlu oldu. Emin olun boyle kucuk anların cok onemi var. Cok gec olmadan sevdiklerinize vakit ayırın!”
Kaynak: 1