Tezer Ozlu omru boyunca kimliği, burjuvalığı, kadınlığı ile hesaplaştı. Hicbir yerli olmadı, hicbir şeyi, hic kimseyi sahiplenmedi ve kimsenin olmadı.
Birden fazla kez intihar girişiminde bulunan Ozlu, cocukluğundan başlayarak yaşadıklarını ve klinikte kaldığı donemleri 1980 ’de yayımladığı ikinci kitabı, ilk romanı Cocukluğun Soğuk Geceleri ’nde anlattı. O anlatırken onun sahici, ete batan, yaraları kanatan cumleleriyle biz de yaşamı ve olumu sorguladık. İcinde yaşadığımız toplumu, ulkeyi sorguladık.
“Yaşamım boyunca icimi kemirttiniz. Evlerinizle. Okullarınızla. İş yerlerinizle. Ozel ya da resmi kuruluşlarınızla icimi kemirttiniz. Olmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, ac kalırsın, dediniz. Ac kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hic aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben butun bunların dışındayım…” dedi kendini anlatırken ve 7 kitapla noktalanan yaşamı boyunca bize şu unutulmaz cumleleri armağan etti.
1. “İnsan ne denli derin duşunebiliyorsa, sevgisi o denli derindir. O denli doyumsuzdur. Ve acısı da o denli buyuk.”
2. “Her anı oludur. Şimdi sen de bir anısın. Sen de olusun.”
3. “İnsan coğu kez her şeyin son bulduğu duygusuna kapılıyor, oysa yaşamın sonsuzluğunu algılayabilmek icin bile yeterli değil bir insan omru.”
4. “Tum yaşam, diye duşunuyorum boylesi sabahlarda, tum yaşam guneş altında bir oyun.”
5. “Bırak beni artık. Bu camdan cırılcıplak aşağıya atlayacağım. Sana karşı değil bu. Cocukluğuma karşı. Bu kente, bu eve, bu halılara, bu değişmeyen her şeye, bu olmeyen herkese karşı.”
6. “Yalnız sağlıklı insan aklıyla yaşasaydı değmezdi yaşamaya, can sıkıcı olurdu. Tam aksine, guzel olan, dunyanın gokyuzu altında bir deliler topluluğunu andırması.”
7. “İkimizin konuşabileceğimiz bir dil var, ama o ağır işittiği icin beni duymuyor zaten. Duyabildiklerini de hemen sonra unutuyor. -Ne buyuk bir mutluluk.-“
8. “Şimdi neden bu kadar cok sevdiğimi anladım, cunku ben kendim olmuştum ve yalnızca başkalarının canlılığını algılayabiliyordum.”
9. “En cok ve en uzun sana inandım.”
10. “- Sana ne oldu? Sensiz yaşayamam.
– Yaşarsın. Herkes herkessiz yaşayabilir.”
11. “Karşı cıkmak istediğim evler, koltuklar, halılar, muzikler, oğretmenler var. Karşı cıkmak istediğim kurallar var. Bir haykırış! Kucuk dunyanız sizin olsun.”
12. “Onumde gene bir zafer anıtı. Bir ulkenin zaferi, diğer ulkenin yenilgisi. Zaferler de, yenilgiler de insan oluleri uzerinden geciyor.”
13. “Her şey geciyor. Hicbir şey gecmese de.”
14. “Burası bizim değil, bizi oldurmek isteyenlerin ulkesi.”
Evet.