Savaşlar belki de insanoğlunun başına gelen en buyuk felaketler. Hem savaşa gidenleri hem de geride bıraktıklarını en acımazsız şekilde etkileyen savaşlardan arda kalan bazen bir şarkı, bazen bir fotoğraf, bazen bir şiir… yaşananların en acı ve unutulmaz belgesi oluyor. İşte onlardan biri de unlu Rus yazar Simonov ’un savaşa giderken geride kalan sevgilisi icin yazdığı ve hem savaşan askerlerin, hem de onları bekleyen sevgililerin, anne-babaların hayata tutunuşlarının ve umutlarının simgesi olan “Bekle Beni” şiiri…
1. Bekle beni, doneceğim
Butun direncinle bekle beni.
Unlu Rus yazarı Konstantin Mihailovic Simonov, 28 Kasım 1915 ’te Saint Petersburg şehrinde dunyaya gelir. Babası Kızıl Ordu ’da subay olduğu icin ceşitli taşra okullarında okuyan Simonov, Moskova ’da yuksekoğrenim gorurken bir yandan da tornacılık yapar ve makine muhendisi olur.
2. Bekle huzun yağmurları
Gokyuzunu kaplayınca
Moskova ’da bir fabrikada muhendis olarak calışırken ilk şiirlerini yazmaya başlayan Simonov, bu arada Gorki Edebiyat Enstitusunu de bitirir. Bir muddet muhendislik yaptıktan sonra gazetelerde yazmaya başlar.
3. Kara kış uşuturken bekle,
Sarı sıcaklar yakarken bekle.
II. Dunya Savaşında ordu gazetesi “Kızıl Yıldız ’ın” savaş muhabiri olarak askerlik gorevini yaparken, gerek cephede gerekse cephe gerisindeki Sovyet insanının mucadelesini, 1940-1945 yılları arasında gazetesine gonderdiği yazılarında dile getirir.
4. Kimseler beklemezken bekle beni
Unut anılarla yuklu bir gecmişi
Bu yazılarıyla Stalin Odulu ’nu kazanır. Savaştan esinlenerek milliyetci ve devrimci goruşlere yer veren lirik ve epik şiirler yazar. Ozellikle savaşı anlatan romanlarıyla unlenen Simonov ulkesinin en buyuk odulu olan Lenin Edebiyat Odulu ’nu alır. (1974)
5. Ne bir mektup ne bir haber
Gelmesin ne cıkar, bekle beni
İki buyuk odul sahibi olan yazarın adını, daha bu odulleri almadan once yazdığı “Bekle Beni-Zhdi Meny” şiiri ile tum Rusya duyar ve şiir savaşan tum askerlerin yureklerinin uzerinde, ceplerinde taşıdığı kutsal bir yazıya donuşur adeta.
6. Bekle beni doneceğim
Bekle, yalnızca sen bekle beni
Genc yazarın bir sinema sanatcısı olan genc ve guzel sevgilisi Valentina Serova icin yazdığı soylenen şiir, aslında butun beklenen ve bekleyenlerin ortak duygusunu dile getirir savaş gunlerinde.
7. Bekle beni doneceğim,
Bırak beklemekten usanmış dostlarım
Simonov, yaşadığı sure boyunca sevmekten bir an bile vazgecmediği Valentina Serova ’yı ilk kez Moskova yakınlarında bir tren istasyonunda gorur. O zamanlar 21 yaşında ve Sovyet sinemasının oldukca unlenmiş bir sanatcısı olan Serova, sarı saclı, ince ve uzun boylu, guzel bir kadındır. O yaz gunu Moskova yakınlarındaki bir istasyonunda tesadufen Valentina ’yı goren Simonov, genc kadına hemen o anda vurulduğunu anlatır hep.
8. Oğlum, anam, yoldaşlarım
Olduğumu sansınlar benim
İkinci Dunya Savaşının en sert gunlerinin yaşandığı yıllarda Rusya, Alman kuşatması altındadır. Tarihin gorduğu bu en buyuk savaşta (Stalingrad Savaşı: II. Dunya Savaşı ’nın kesin donum noktalarından biri olarak kabul edilir ve Almanların geri cekilmesiyle 1943 yılında sona erer.) Rus ordusunda gorev yapan şair ve gazeteci Konstantin Simonov da cephededir. Savaşın tum şiddetiyle surduğu anlarda. Simonov da herkes gibi tetiktedir, ama bir turlu savaşa kendini veremez. Cunku geride biricik sevgilisi, dunyalar guzeli Valentina Serova ’yı bırakmıştır.
9. Umudu kesip bir ateşin başında
Beni yÂd edip icsinler ama sen
İcme sakın yurek acısı o şaraptan
Aklı hep sevdiği kadındadır, onu deli gibi ozlemektedir, ama asla umutsuz da değildir. Bu cehennemi andıran korkunc savaştan sağ kurtulup onunla yaşayacağı gunleri duşler. İşte bu karmakarışık duygular icindeyken, sonradan efsaneleşecek o şiirini yazmaya koyulur.
10. İnancla, sabırla bekle beni.
Bekle beni, doneceğim…
Şiirini bitirdikten sonra, izne ayrılan bir askere teslim ederek, calıştığı gazeteye ulaştırmasını rica eder. Gazeteye ulaştırılan şiir gazete tarafından yayımlanır. Ve olanlar olur… Şiir savaşan askerler ve savaştaki sevdiklerini bekleyenler arasında bir fırtına gibi eser.
11. Tum olumlere inat bekle.
Cunku o buyuk bekleyişin
O yıllarda savaşta olen hemen hemen butun askerlerin ve subayların cebinden aynı şiir cıkar: Bekle beni… Şiir halk arasında oylesine buyuk etki yaratır ki Rusya ’da kutsal metinler dışında en cok okunan metin olma ozelliğini kazanır.
12. Cunku o buyuk bekleyişin
Duşman ateşinden kurtaracak beni.
Daha sonra ağızdan ağıza yayılarak değişik melodilere burunen şiir, hepsi huzunlu pek cok şarkıya gufte olur. Şarkılar oyle populer olur ki Simonov mektubunun gazeteye ulaşıp ulaşmadığını bile bilmezken, bir gun cephede kendi şiirinin bestelenmiş halini bir askerin ağzından duyar.
13. Bekle kızgın sıcaklar icinde,
Karlar savrulurken bekle beni
Nihayet savaş biter, Simonov buyuk bir heyecanla Valentina ’nın yanına gider ve 1943 yılında evlenirler. Simonov ’un savaşta olduğu bu ozlem yıllarında Valentina artık Sovyet sinemasının en unlu oyuncularından biridir. Savaşın tum hızıyla surduğu o gunlerde yaşam, insanlar, ilişkiler de değişmiştir, ama Simonov sanki hÂl Stalingrad cephesinde yaşıyor gibidir. Uğruna olumlere gidip geldiği, sadece ona kavuşmak umuduyla hayatta kalabildiği kadını artık pek tanıyamaz
14. “Yalnızca seninle ben, ikimiz
Olumsuz olduğumuzu bileceğiz”
O hÂl ılık bir yaz gununde geride bıraktığı sevdiği o kadını gormek ister ama goremez. Valentina ’nın ucarı ve aykırı bir hayat surmesi, ortalıkta bazı dedikoduların dolaşması Valentina ’ya olan aşkını zerre kadar azaltmaz. Ancak gunun birinde yaşananlardan etkilenip, canı kadar sevdiği bu kadını incitebileceğinden korktuğu icin, 1957 yılında hicbir acıklama yapmadan onu terk eder ve bir daha hic geri donmez.
15. O sırrı, o hic kimsenin bilmediği.
Kimseler beklemezken
Beni beklediğini.
O gunden sonra Simonov kendini yazmaya verir. Albayın Aşkı, Savaşsız Yirmi Gun, Gunler ve Geceler, Savaş Gunleri, İnsan Asker Doğmaz ve Silah Arkadaşları gibi kitaplarını yazar. Sovyet Yazarlar Birliği başkanı secilir, Turkiye de dahil bircok ulkeye gider.
1975 yılında Valentina olduğunde cenazesine bile gitmez. Ama cenazenin ertesi gunu Valentina ’nın mezarında, uzerinde “Bekle Beni” şiirinin yazılı olduğu, ciceğin birine iliştirilmiş bir kağıt parcası bulunur. Simonov, sevdiği kadını daha fazla bekletmeden, sadece dort yıl sonra 1979 yılında hayata veda eder.
Yararlanılan Kaynaklar: 1, 2.