Sinema tarihindeki en aykırı karakterlerden biri olan “Şarlo”nun yaratıcısı Charlie Chaplin, sanat yaşamı suresince; sanatın neredeyse her alanına ciddi katkılarda bulundu. Yazdı, yonetti, oynadı, besteledi… Kelimelere meydan okuyarak, hic konuşmadan; sadece bakışları, mimikleriyle anlattı derdini. Sessizliğiyle, bir cok sorunun sesi oldu…
Sinemanın dehası Charlie Chaplin, sadece sinema konusunda yetenekli değildi. Nereden mi biliyoruz? Zamanında kaleme aldığı bu şiirden… İcerisinde oyle dersler barındırıyor; oylesine sesi oluyor ki insanın; okuyunca sizler de ne demek istediğimizi anlayacaksınız… İşte herkesin kendisi icin onemli dersler cıkaracağı o anlamlı şiir.
Ozgun olmak…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda anladım ki;
Duygusal acılar ve keder, bir uyarıydı bana,
Kendi gerceğime karşı yaşadığımı anımsatan.
Biliyorum, bugun buna “ozgun olmak” dendiğini biliyorum.
Kendine saygı duymak…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Zamanı gelmediğini ve o kişinin hazır olmadığını bildiğin halde,
Onu, isteğimizi yapmaya zorlamanın;
O insan kendim de olsam,
Ne kadar utanc verici olduğu anladım.
Bugun buna, “kendine saygı duymak” dendiğini biliyorum.
Bilgelik…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Başkalarının hayatına ozenmekten vazgectim,
Ve onume cıkan zorlukların,
Olgunlaşmam icin aşmam gereken engeller olduğunu fark edebildim.
Gunumuzde buna, “bilgelik” dendiğini biliyorum.
Varoluşa saygı…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Her zaman, her fırsatta,
Doğru zamanda, doğru yerde bulunduğumu anladım.
O andan itibaren de huzura erdim.
Bugun buna, “varoluşa saygı” dendiğini biliyorum.
Kendine karşı durustluk…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Kendime ayırmam gereken zamanı başka şeyler harcamaktan,
Geleceğe ilişkin buyuk projeler yapmaktan vazgectim.
Bugun artık yalnızca bana keyif ve mutluluk veren,
Sevdiğim ve hoşuma giden işleri,
Kendime ozgu yol, yordam ve tempoyla yapıyorum.
Gunumuzde buna, “kendine karşı durustluk” dendiğini biliyorum.
Kendini sevmek…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Sağlıklı olmayan her şeyden kurtardım kendimi.
Yemeklerden, insanlardan, nesnelerden, durumlardan,
Hepsinden once de beni benden koparıp diplere ceken şeylerden.
Başlangıcta buna “sağlıklı bencillik” diyordum,
Bugun biliyorum ki, bu “kendini sevmek”tir.
Sade olmak…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Vazgectim her zaman kendi haklılığıma inanmaktan,
Daha az yanılmaya başladım boylece.
Bugun anladım; buna “sade olmak” dendiğini.
Yurek bilgeliği…
Kendimi gercekten sevmeye başladığımda,
Duşuncelerimin beni zavallı ve hasta edebileceğini fark ettim,
Buna karşın yureğimin gucunu yardıma cağırdığımda,
Aklım değerli bir ortak kazandı.
Bu ilişkiye bugun “yurek bilgeliği” diyorum.
Yaşamak!
Kendimizle ya da başkalarıyla tartışmaktan,
Catışmaktan ve sorun yaşamaktan korkmamalıyız,
Cunku yıldızlar bile bazen birbiriyle carpışır,
Ve yeni dunyalar oluşur.
Bugun bunun “yaşamak” olduğunu biliyorum!
Yararlandığımız kaynak burada…