Sozlu halk edebiyatının modern donemler uzerinden incelenmesi, tarihle doğrudan kurulan ilişkiyle birlikte her gecen gun daha da netlik kazanmaktadır. Ozellikle halk şiirinde karşımıza cıkan anlam, bir donemin ifadesi olduğu gibi gelecek zamanların da tasarısını onumuze sermektedir. Boylece gecmişle gelecek arasındaki her tanım, insanın kendisiyle ve doğayla kurduğu bağın da yansıması konumundadır. Bizim halk edebiyatımızı ve aynı zamanda halk muziğimizi de besleyen şiirler, donemin onemli duşunurleri tarafından kaleme alınan eserlerden meydana gelmektedir.
Sizler icin hazırladığımız liste, halk şiirine onculuk eden ustaların en onemli eserlerinden oluşuyor.
1. Aşık Veysel Şatıroğlu Guzelliğin On Par ’etmez
Guzelliğin on par ’etmez
Şu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gonlumdeki koşk olmasa
TÂbirin sığmaz kaleme
Derdin dermandır yÂreme
İsmin yayılmaz Âleme
Âşıklarda meşk olmasa
Kim okurdu kim yazardı
Bu duğumu kim cozerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başk ’olmasa
Guzel yuzun gorulmezdi
Bu şak bende dirilmezdi
Gule kıymet verilmezdi
Âşık ve maşuk olmasa
Senden aldım bu feryÂdı
Bu imiş dunyanın tadı
Anılmazdı Veysel adı
O sana Âşık olmasa
2. Yunus Emre Kalanlara Selam Olsun
Bu dunyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun
Bizim icin hayır dua
Kılanlara selam olsun
Ecel buke belimizi
Soyletmeye dilimizi
Hasta iken halimizi
Soranlara selam olsun
Tenim ortaya acıla
Yakasız gomlek bicile
Bizi bir asÂn vechile
Yuyanlara selam olsun
Azrail alır canımız
Kurur damarda kanımız
Yuyacağın kefenimiz
Saranlara selam olsun
Sel verile kastımıza
Gider olduk dostumuza
Namaz icin ustumuze
Duranlara selam olsun
Dunyaya gelenler gider
Hergiz gelmez yola gider
Bizim halimizden haber
Soranlara selam olsun
Miskin Yunus soyler sozun
Yaş doldurmuş iki gozun
Bizi bilmeyen ne bilsin
Bilenlere selam olsun
3. Koroğlu Benden Selam Olsun Bolu Beyine
Benden selam olsun Bolu beyine
Cıkıp şu dağlara yaslanmalıdır
Ok gıcırtısından gurzun sesinden
Dağlar seda verip seslenmelidir
Duşman geldi tabur tabur dizildi
Alnımıza kara yazı yazıldı
Tufek icad oldu mertlik bozuldu
Eğri kılıc kında paslanmalıdır
Koroğlu duşer mi yine şanından
Ayırır coğunu er meydanından
Kır-At kopuğunden duşman kanından
Cevrem dolup şalvar ıslanmalıdır
4. Kul Himmet Seyyah oldum şu Âlemi gezerim
Bir dost bulamadım gun akşam oldu
Kendi efkÂrımca okur yazarım
Bir dost bulamadım gun akşam oldu
İki elim gitmez oldu yuzumden
Ah etikce yaşlar gelir gozumden
Kusurumu gordum kendi ozumden
Bir dost bulamadım gun akşam oldu
Bozuk şu dunyanın temeli bozuk
Tukendi daneler kalmadı yazık
Bir dost bulamadım gun akşam oldu
Kul Himmet ustadım ummana dalam
Gidenler gelmedi bir haber alam
Abdal oldum şal giyindim bir zaman
Bir dost bulamadım gun akşam oldu
5. Seyyid Nesimi Merhaba Hoş Geldin
Merhab hoş geldin ey rûh-i revÂnım merhabÂ
Ey şeker-leb yÂr-ı şirîn lÂ-mekÂnım merhabÂ
Cun lebin cÂm-ı Cem oldu nefha-i Ruhu ’l-Kudus
Ey cemilim ey cemÂlim bahr u kÂnım merhabÂ
Gonlume hîc senden ozge nesne lÂyık gormedim
Sûretim aklım ukûlum cism u cÂnım merhabÂ
Ey melek sûretli dil-ber cÂn fedÂdır yoluna
Cun dedin lahmike lahmi kana kanım merhabÂ
Geldi yÂrım nÂs ile sordu Nesîmî necesin
Merhab hoş geldin ey rûh-i revÂnım merhabÂ
6. Kul Nesimi Ben yitirdim ben ararım
YÂr benimdir kime ne
GÂh giderim oz bağıma
Gul dererim kime ne
GÂh giderim medreseye
Ders okurum Hak icin
GÂh giderim meyhaneye
Dem cekerim kime ne
Sofular haram demişler
Bu aşkın şarabına
Ben doldurur ben icerim
Gunah benim kime ne
Ben melÂmet hırkasını
Kendim giydim eğnime
Ar u namus şişesini
Taşa caldım kime ne
Sofular secde ederler
Mescidin mihrabına
YÂr eşiği secdegÂhım
Yuz surerim kime ne
GÂh cıkarım gokyuzune
Hukmederim kaf ’tan kaf ’a
GÂh inerim yeryuzune
YÂr severim kime ne
Kelp rakip boyle diyormuş
Guzel sevmek pek gunah
Ben severim sevdiğimi
Gunah benim kime ne
Nesimî ’ye sordular li
YÂrin ile hoş musun
Hoş olayım olmayayım
O yÂr benim kime ne
7. Kazak Abdal Eşeği Saldım Cayıra
Eşeği saldım cayıra
Otlaya karnın doyura
Gorduğu duşu hayıra
Yoranın da anasını
Munkir munÂfıkın soyu
Yıktı harap etti koyu
Mezarına bir tas suyu
Dokenin de anasını
Mufsidin bir de gammazın
Malı vardır da yemezin
İkisin meyyit namazım
Kılanın da anasını
Derince kazın kuyusun
İnim inim inilesin
Kefen dikmeye iğnesin
Verenin de anasını
Dağdan tahta getirenin
Mezarına goturenin
Talkınını bitirenin
İmÂmın da anasını
Kazak Abdal soz soyledi
Cumle halkı dahleyledi
Sorarlarsa kim soyledi
Soranında anasını
8. Karacoğlan Elif
İncecikten bir kar yağar,
Tozar Elif, Elif deyi…
Deli gonul abdal olmuş,
Gezer Elif, Elif deyi…
Elif ’in uğru nakışlı,
Yavrı balaban bakışlı,
Yayla ciceği kokuşlu,
Kokar Elif, Elif deyi…
Elif kaşlarını catar,
Gamzesi sineme batar.
Ak elleri kalem tutar,
Yazar Elif, Elif deyi…
Evlerinin onu cardak,
Elif ’in elinde bardak,
Sanki yeşil başlı ordek
Yuzer Elif, Elif deyi…
Karac ’oğlan eğmelerin,
Gonul sevmez değmelerin,
İliklemiş duğmelerin,
Cozer Elif, Elif deyi…
9. Pir Sultan Abdal Donen Donsun Ben Donmezem Yolumdan
Koyun beni hak aşkına yanayım
Donen donsun ben donmezem yolumdan
Yolumdan donup mahrum mu kalayım
Donen donsun ben donmezem yolumdan
Benim pirim gayet ulu kişidir
Yediler ulusu, kırklar eşidir
On iki imamın server başıdır
Donen donsun ben donmezem yolumdan
Kadılar muftuler fetva yazarsa
İşte kemend, işte boynum asarsa
İşte hancer, işte kellem keserse
Donen donsun ben donmezem yolumdan
Ulu mahşer gunu olur divan kurulur
Suclu, sucsuz gelir orada dirilir
Piri olmayanlar anda bilinir
Donen donsun ben donmezem yolumdan
Pir Sultan ’ım arşa cıkar unumuz
O da bizim ulumuzdur pirimiz
Hakka teslim olsun garip canımız
Donen donsun ben donmezem yolumdan
BONUS / Cem Karaca – Donen Donsun