İşin gerektirdiği ehliyet ve liyÂkate dikkat edilmediği durumlarda, o işten hayırlı bir sonuc beklemek imkÂnsızdır. Bu bakımdan insanlar iyi tanınmalı, yetkinlik alanlarına gore istihdam edilebilmelidir. Aksi halde hem insana ve hem de işe zulmedilmiş olur.Dr. Mustafa Ozel işadamı Sabri Ulker ’i anlatıyor:

“Bir ara cok iyi huylu, fakat bir turlu beceri gosteremeyen bir yoneticiyi işten cıkarması gerekmişti. Soz konusu kişi herkes tarafından seviliyor olunca, kendisine gidip:

“Efendim, bu arkadaşımız melek gibidir. İşten cıkarmasanız olmaz mı?” diyenlere şu cevabı vermişti:

“Melekler biskuvi pişiriyor mu? Bana iş yapan adam lÂzım. Bu fabrika bize emanet­tir; gereğini yapmazsak, emanete hıyanet etmiş oluruz. Onun cok ahlÂklı, iyi huylu olduğunu ben de biliyorum. Fakat ehliyetle birleşmeyen ahlÂkı ne yapalım?”[1]

HER İŞİ EHİL OLAN KİŞİYE VERMEK GEREKİR

Herkes elbette her işi yapamaz. Birinin bir işte başarılı olması, her işte başarılı olacağı anlamına gelmediği gibi, yine birinin herhangi bir işte başarısız olması her işte başarısız olacağı mÂnÂsına da gelmez.

Rabbimiz her kuluna farklı ozellikler ve istidatlar yuklemiş. Onemli olan kendini doğru tanımak ve istidatları inkişaf ettirebilmektir. Bunun tespitinde en etkili yollardan biri, gonlun bir işe akması ve kişiye yaptığı işin kolay ve zevkli gelmesidir. Hadis-i şerifte şoyle buyrulmuştur:

“Herkes ne icin yaratıldı ise o iş/amel ona kolay gelir.”[2]

İşin gerektirdiği ehliyet ve liyÂkate dikkat edilmediği durumlarda, o işten hayırlı bir sonuc beklemek imkÂnsızdır. Allah Resûlu (sallallÂhu aleyhi ve sellem) buyurur ki:

“Emanet ehil olmayan kimseye verildiği zaman kıyameti bekle!”[3]

Bu bakımdan insanlar iyi tanınmalı, yetkinlik alanlarına gore istihdam edilebilmelidir. Aksi halde hem insana ve hem de işe zulmedilmiş olur.

DİPNOTLAR

[1] Salih Tuğ-Mustafa Ozel, “Sabri Ulker”, 40 Vakıf İnsan icinde, s. 219-220.

[2] BuhÂrî, “CenÂiz”, 83, Tefsîru sûre (92) 3, 4, 5, 7, “Kader”, 4; “Tevhîd”, 54; Muslim, “Kader”, 6-8.

[3] BuhÂrî, “İlim”, 2, “Rikak”, 35. Ayrıca bk. Ahmed İbni Hanbel, Musned, II, 361.

Kaynak: Adem Ergul, 365 Lider Davranış, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan