Cehennemden bir pay almak istemeyen Musluman nelere dikkat etmelidir?Peygamber Efendimiz şoyle buyurur:
“Ben sadece bir beşerim. Sizler bana (aranızdaki ihtilÂflar sebebiyle) muhÂkeme olmak uzere geliyorsunuz. Belki biriniz, delilini getirmekte diğerinden daha becerikli olabilir ve merÂmını daha iyi anlatabilir. Ben de dinlediklerime gore o kimsenin lehinde hukum veririm. Kimin lehine kardeşinin hakkını alıp hukum vermişsem, ona cehennemden bir pay ayırmış olurum.” (BuhÂrî, ŞehÂdÂt, 27; Muslim, Akdiye, 4)
Hakîkaten bÂzı insanlar, guzel konuşmaları ve yuksek zekÂları sÂyesinde, yaptıkları zulmu, duny plÂnında ortbas edebilirler, haksız iken kendilerini haklı gosterebilirler. Ancak onlar hicbir zaman kurtulduklarını zannetmemelidirler. Bu dunyÂda beşerî adÂleti yanıltıp kendilerini kurtardıklarını duşunseler bile Âhiretteki ilÂhî mahkemede her şey bir bir ortaya dokulecek ve haklının hakkı haksızdan alınacaktır. Âhirette duşulecek bu rezil durum ise, duny plÂnındaki rezillik ve zilletten cok daha ağır olacaktır.
Bu itibarla, hÂkim huzûrunda başka birinden hak talep eden kişinin, gercekten haklı olup olmadığını vicdÂnında cok iyi muhÂsebe etmesi îcÂb eder. AdÂlet meselesi, hayÂtın sadece belli alanlarında değil, tamamında muhimdir. TicÂretten eğitime, cevreden Âileye kadar… Âile icinde de:
EVLATLAR ARASINDA ADALET Cinsiyet farkı sebebiyle evlÂtlar arasında ayrım yapmak, Allah TeÂl ’nın takdîrine hurmetsizliktir, rız ve teslîmiyet zaafıdır.
Sırf cinsiyeti yuzunden kız cocuklarının, bircok haklarından mahrum bırakılarak zulme mÂruz kaldıkları, bilinen bir gercektir. Allah TeÂlÂ, yegÂne ustunluk olcusunun “takv” olduğunu beyÂn ederken, “cinsiyet” gibi bir meseleyi ustunluk sebebi ittihÂz etmek, ilÂhî hakîkatlere haksızlıktır, zulumdur.
SahÂbînin biri, Peygamber Efendimiz ’in yanında otururken, yanına kucuk oğlu geldi. Hemen onu kucaklayıp optu ve dizine oturttu. Az sonra da kucuk kızı geldi. Adam onu dizine değil, yanına oturttu. Bunu goren Peygamber Efendimiz:
“–Cocuklar arasında adÂleti gozetmen gerekmez miydi?” buyurdu. Boylece kız ile erkek cocuğa -sırf cinsiyeti sebebiyle- farklı davranmamak ve birini diğerine tercih etmemek gerektiğini ifade buyurdu.[1]
Nûman bin Beşîr (r.a.) şoyle anlatır:
Babam beni Resûlullah ’a goturdu ve:
“–Ben, sÂhip olduğum bir koleyi bu oğluma verdim.” dedi. Bunun uzerine Resûlullah:
“–Buna verdiğini diğer cocuklarına da verdin mi?” diye sordu. Babam:
“–Hayır, vermedim.” dedi. Resûlullah:
“–O hÂlde yaptığın hibeden (bağıştan) don!” buyurdu. (BuhÂrî, Hibe 12, ŞehÂdÂt 9; Muslim, HibÂt 9-18)
[1] TahÂvî, Şerhu MeÂni ’l-ÂsÂr, Beyrut 1987, IV, 89; Beyhakî, Şuab, VII, 468; Heysemî, VIII, 156.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Oyle Bir Rahmet Ki, Erkam Yayınları


İslam ve İhsan