Gonul Âlemi tezkiye ve terbiye oldukca, ic darlıktan kurtulmak mumkun olur. İcinde haset, kin ve kibir bulunan kimseler, tabii olarak darlık yaşarlar.CenÂb-ı Hak buyuruyor:
“O vakit Allah ’tan bir rahmet ile onlara yumuşak davrandın! Şayet sen kaba, katı yurekli olsaydın, hic şuphesiz, etrafından dağılıp giderlerdi…” (Âl-i İmrÂn, 159)
CEHENNEME GİRMESİ HARAM OLAN KİMSE Resûlullah buyurdular:
“Dikkat edin, Cehenneme girmesi harÂm olan ve Cehennemin de onu yakması harÂm olan kimseyi bildiriyorum. Bu kimse sÂde, insanlara kolaylık gosteren, sıcakkanlı ve yumuşak huylu kişidir.” (Ahmed, Musned, nr. 3938)
GONUL DARLIĞI NASIL GECER? Gonul Âlemi tezkiye ve terbiye oldukca, ic darlıktan kurtulmak mumkun olur. İcinde haset, kin ve kibir bulunan kimseler, tabii olarak darlık yaşarlar. Bencillik ve cimrilik de gonlu daraltan en ağır ic hastalıklarındandır. Dunya ve icindekilere diğer bir ifadeyle gel-gec sevdalara gonlu kaptırmak da ic sıkıntısı oluşturur. MevlÂn CelÂleddin Rûmî hazretleri bir gun arkadaşlarından birini uzuntulu gorur ve ona şoyle der:
“Evlad! Butun gonul darlığı, bu Âleme gonul bağlamaktan gelir. Kendini yok bilirsen, her renge bakarsın, her lezzeti tadarsın. Oyle bir Âleme kanat acarsın ki, orada hicbir zaman gonul darlığı cekmezsin.”
SÂhibu ’l-vef Mûs Efendi kuddise sirruh der ki:
“Nefsin arzularına kilitlenen kimseler, ibadetleri cok dahi olsa, gene huzûrsuzdurlar. Cunku sadırları (gonulleri) dardır. Beğendikleri yalnız kendi goruş ve fikirleridir. Nerede bulunurlarsa orada bir ikilik cıkarırlar. Cunku gonul Âlemleri karanlıktır. Ne kadar gayret edilirse edilsin, boyleleri ile katiyen ulfet edilmez. Ak ’ı gosterdiğinizde, bile bile kara der, karayı gosterdiğinizde ak diye iddia ederler. Yine bu gibi kimseler kat ’iyyen kimseyi sevemezler. Boyle olunca da kimse tarafından sevilmezler. Cunku bed ahlÂklıdırlar. Katiyyen bu makûle kişilerle istişÃ‚re yapmamalı, mumkun olduğu kadar bunlardan kacınılmalıdır. Gonul darlığı hÂli, kaba, nefsinin tesiri altında kalarak kendisini diğer mu ’min kardeşlerinin fevkinde goren, dar goruşlu, kıt akıllı insanlarda gorulen bir acÂib ahlÂkdır. Bu tıynetde olanlar, kimse ile gecinemezler. Hicbir devamlı iş tutunamazlar, butun gunleri ofke, sıkıntı icinde gecer. İyilikten ziyÂde zararları fazla olur. Hem kendilerine, hem de cemiyete (topluma.)”
Kaynak: Dr. Adem Ergul, Altınoluk Dergisi, Şubat-2015
İslam ve İhsan