Sahabenin Peygamber Efendimiz ’e duyduğu eşsiz muhabbet goreni hayrette bırakırdı.AshÂb-ı kirÂm, Peygamber Efendimiz ’i canlarından cok severlerdi. Ona hitÂb ederken hep “Anam babam, canım, her şeyim sana fed olsun y Resûlallah!” derlerdi. Onun ayağına bir diken batmasın diye canlarını fed ederlerdi. Muşriklere esir duşen Zeyd bin Desine (r.a.) ile Hubeyb (r.a.) işkenceyle şehit ediliyorlardı. Rûhlarını teslim etmeden evvel her birine:
“–Hayatının kurtulmasına mukÂbil senin yerinde Peygamber ’inin olmasını ister miydin?” diye soruldu. İkisi de bu tÂlihsiz sorunun sahibine acıyarak baktılar ve:
“–Benim coluk-cocuğumun arasında olup Peygamber ’imin burada olmasını istemek şoyle dursun, şu an bulunduğu yerde ayağına diken batmasına bile asl gonlum rÂzı olmaz” cevabını verdiler. Bu eşsiz muhabbet manzarası karşısında hayretten donakalan Ebû Sufyan:
“–Hayret doğrusu! Ben, dunyada Muhammed ’in ashÂbının onu sevdiği kadar onderlerini seven başka bir topluluk asla gormedim!” dedi. (VÂkıdî, I, 360-362; İbn-i Sa‘d, II, 56) Kaynak: Dr. Murat Kaya, Ebedi Yol haritası İslam, Erkam Yayınları



İslam ve İhsan