Meclislerde bir kimse geldiğinde ayağa kalkmayı yasaklayan Peygamber Efendimiz, şu uc kişi; yaşlıya, ilim sahibine ve Âdil idÂreciye yer acılabileceğini beyan etmiştir.MukÂtil ’in -rahimehullÂh- naklettiği şu hÂdise de guzel bir meclis edebi tÂlim etmektedir:
Bir Cuma gunu Resûlullah -aleyhissalÂtu vesselÂm- Suffe ’de idi. Yer dardı. Resûl-i Ekrem Efendimiz, MuhÂcir ve EnsÂr ’dan Bedir ehlini ustun tutardı. Bedir ehlinden bÂzıları o gun meclise geldiklerinde biraz gec kalmışlardı. Hazret-i Peygamber ’in karşısında ayakta durup birilerinin kendilerine yer acmasını beklediler, ama kimse onlara yer acmadı. Bu durum, Efendimiz ’i -aleyhissalÂtu vesselÂm- mahzûn etti. Allah ’ın Resûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-:
“–Kardeşi icin yer acana Allah rahmet eylesin.” diye du buyurdular. Bunun uzerine AshÂb-ı KirÂm, hızla yerlerinden kalkarak yeni gelen kardeşlerine yer acmaya başladılar. Bu hÂdise uzerine, o Cuma gunu şu Âyet-i kerîme nÂzil oldu:
“Ey îmÂn edenler! Size; «Meclislerde yer acın.» denilince yer acın ki Allah da size genişlik versin. Size; «Kalkın.» denilince de kalkın ki Allah sizden îmÂn edenleri ve kendilerine ilim verilenleri derecelerle yukseltsin. Allah yaptıklarınızdan haberdardır.” (el-MucÂdele, 11) (VÂhidî, s. 431-432; İbn-i Kesîr, IV, 347)
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 2, Erkam Yayınları



İslam ve İhsan