Allah TeÂl kulunun tovbesini kıyamet kopana kadar kabul edeceğini mujdeliyor. Bu anlamda insan her fırsatta tovbe etmeli, CenÂb-ı Hakk ’ın kendisine lutfettiği “hatayı duzeltme yeteneği”ni gostermelidir.Ebû Hureyre radıyallahu anh ’den rivayet edildiğine gore Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şoyle buyurdu: “Guneş batıdan doğmadan once kim tovbe ederse, Allah onun tovbesini kabul eder.” [1]

Guneşin batıdan doğması, kıyametin buyuk alÂmetlerinden biridir. Gok cisimleri, kÂinÂt yaratılalıberi belli bir duzen icinde seyrine devam etmektedir. Cunku kendilerini yaratan ilÂhî kudret, onları boyle programlamıştır. KÂinÂtın sahibi dunya hayatına son vermek istediği zaman, yarattığı bu hassas duzeni bozacaktır. İşte o zaman guneş batıdan doğacak, bunu goren insanlar dunyanın sonu geldiğini kesin olarak anlayacaklardır.

TOVBE VE İSTİĞFAR ETMENİN GEREĞİNE İNANMAK

Guneşin batıdan doğduğunu goren kÂfirlerin gerceği anlayarak imÂn etmeye kalkmaları onlara bir fayda vermeyecektir. Bu gerceği Âyet-i kerîme şoyle ifade etmektedir: “Rabbinin bazı alÂmetleri geldiği gun, onceden inanmayan veya imanıyla bir hayır kazanmayan kimseye, artık imÂnı fayda vermez” [En`Âm sûresi (6), 158].

Kıyamet alÂmetleri belirdiği zaman imÂn etmek fayda vermediği gibi, korkunc gerceği artık iyice anlayan gunahkÂr mu ’minlerin yaptıklarına pişman olarak tovbe ve istiğfÂr etmeye kalkmaları da bir fayda getirmez. Demek ki onemli olan, her şeyi zamanında yapmaktır. Bir gun kıyametin kopacağını, Âhiret hayatının başlayacağını ve insanların dunyada yaptıklarından dolayı orada hesaba cekileceklerini daha hayat devam ederken anlamalı, kotu davranışlarını bırakmalı ve kendisine cekiduzen vermelidir.

İnsanı tovbe etmenin gereğine inandıran hususlardan biri gunaha bakış tarzıdır. İyi bir kul gunaha sempati duymaz. Onun cirkin bir davranış olduğunu kabul eder. Gunah işlemeye devam etmenin Allah ’a saygısızlık olduğunu duşunur. Gunahından dolayı uzulur, vicdan azabı ceker. Bu konuda buyuk sahÂbî Abdullah İbni Mes ’ûd ’un cok guzel bir sozu vardır. Der ki:

“Mu ’min kimse gunahlarını hayalinde oylesine buyutur ki, sanki kendisi bir dağın eteğinde oturuyormuş da dağ uzerine cokecekmiş zanneder. Gunaha duşkun kimse ise gunahlarını, burnunun ustune konan bir sinek gibi gorur” (BuhÂrî, DaavÂt 4).

[1] Muslim, Zikir 43

Kaynak: Prof. Dr. M. Yaşar Kandemir, Riyazus Salihin, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan