Seyrî mahlasıyla şiirler yazan şair M. Ali Eşmeli, II. Abdulhamit'e yapılan saldırıları ve hadiselerin gunumuze benzerliğini kaleme aldığı 117 beyitlik "Unutmam Hic Şiiri"ni seslendiriyor.

UNUTMAM HİC!
Yuzlerce beyte sığmayacak gercekleriyle;
YUZ YIL ONCE ve YUZ YIL SONRA...

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Unutmam hic; kızıl sultandı dun Abdulhamit gûyÂ,
Yalandan sahneler, tum perdeler yırtıldı ey dunyÂ!
O eşsiz pÂdişah hakkında yÂd eller, neler yazdı?
Buyuk coğrafyamızdan pay koparmak, başka olmazdı.
O gun, madden zayıftık biz, kifÂyetsizdi imkÂnlar,
Fakat doğmuştu bir imkÂn ki, erken gordu duşmanlar:
O petrol yurdu kaynaklar, butun bizdeydi, tek toprak,
Bizim kalsaydı, artık muhtemel olmazdı hic yıkmak!
Dev imkÂnlarla tekrar şahlanır Osmanlı, kukrerdi,
Kopekler, tilkiler, olmazdı keyfin kanlı nÂmerdi.
Bu yuzden haclılar, Abdulhamit hıncında uzlaştı,
Alevlendikce en duşman tavır, bÂzen de buzlaştı.
Yuh olsun, her barıştan vazgecip kin kustular, illÂ,
«–Yıkılsın, yazdılar; Osmanlı, tekrÂr olmadan ÂlÂ!»
Unutmam hic; o gun taksîm edip yutmak icin yurdu,
«–Hur olmak işte ey millet!» diyen diller, tuzak kurdu.
Hur olmak lÂftı, maksat, t derinden bir esÂretti,
Fakat Abdulhamît engeldi; duşman cephe, nefretti:
Bu nefret, pÂyitahtın tÂcı bir insÂna, barbarca,
«–Camur at, iz bıraksın!» turde suc yağdırdı yıllarca.
Guzel nem varsa hur yurdumda, îlÂn ettiler cirkin,
Ozel hamleyle puskurttukce Sultan, yazdılar hÂin.
O hunharlar, boğazlardan tutup takmak icin halka,
«–Saray duşman, biziz cÂnan!» deyip yaklaştı saf halka!
Muhakkak vardı her tezgÂhta cambaz tilkinin kurku,
Kolay kandırdılar boldukce mu ’min Kurt, Arap, Turk ’u.
Guneşler sondu, aylar soldu, her gun coktu bir zulmet,
Hucumlar her taraftan geldi, cağlar gitti, ey millet!
...
Gavur ağzıyla haklar, lÂf, tumorlerden beter apse,
Konuşsun milletin ağzıyla bir, her kim bu milletse!
Uyan, kan ağladın yuz yıldır ey goz, zulme aldanma;
Yarınlar, hakka ancak tam evetten başka şey sanma!
Uyan, ey milletim! Vur muhru tekrar, vur evet şÃ‚nı,
Sakın mağlûp olup milletce gālip etme duşmÂnı!
Uyan, duşmanla ancak tutsağız, biz, bizleyiz ozgur,
Uyan, Abdulhamît ufkunda duşmezsen, yaşarsın hur!
Uyan, pişmÂn eden turden tekerrur etmesin tÂrih,
Yaşanmış sancıdan ders al, tekerrur eylesin FÂtih!
Unutmam; bir vatan birlikte, can dirlikte hic solmaz,
Bu halk, Allah deyip koştukca, şahlandıkca alt olmaz!

Karanlık sayfalar, artık, temiz, ak bir kitÂb olsun,
KitÂbın şartı, ey Seyrî, bu gercekler hitÂb olsun!

Kaynak: M. Ali Eşmeli,Yuzakı Dergisi
İslam ve İhsan