Mûs Topbaş Efendi, her yaptığı guzel işten sonra “el-hamdu lillÂh” diyerek, o imkÂnı bahşeden Rabbine şukreder ve O ’nu hicbir zaman unutmazdı. Oyle umid ediyoruz ki, can emÂnetini yuz akıyla Hakk ’a teslim ettiği icin de gonulden bir “el-hamdu lillÂh” demiştir. VefÂtından sonra acılmak uzere yakınlarına bir vasiyetnÂme bırakmıştı. O vasiyetnÂmenin bir kısmını sizler icin alıntılıyoruz.Mûs Topbaş Efendinin vasiyetinden bir bolum:
“Ey kÂinÂtı yaratan, yerlerin, goklerin, kurelerin, zerrelerin, insanların, cinlerin, hulÂsa butun mahlûkÂtın sahibi, yuceler yucesi, ulular ulusu AllÂh ’ım!
VÂrislerim bu zarfı actıkları anda, Sen ’in huzûr-i ilÂhinde olmuş olacağım.
Uzun omur verdin, en değerli dostlarını fakir icin rehber eyledin, dunyevî, uhrevî hicbir şeyi esirgemedin, bol bol ihsÂn eyledin! Buna rağmen gayrete gelip de lÂyıkıyla kulluk edemedim, koskoca omur boylece geldi gecti. HatÂlar, noksanlıklar birbirini takip etti. Gonlumun istediği gibi yeşeremedim. Yalnız Sen ’in yuceliğinle, RahmÂnlığınla, SettÂrlığınla ve Gaffarlığınla tesellî buldum.
Bu hakir, zayıf kulunun gunahlarını, hatÂlarını bağışla! Cunku o Sen ’i, Rasûl-i Edîb ’ini ve butun Sen ’i sevenleri ve sevdiklerini sevmiştir. Bu da yine Sen ’in lûtf u ihsÂnınla, kereminle, inÂyetinle zuhûr etmiştir.
Gerek vÂrislerime, gerek onu takip eden ve edecek olan zurriyetime de inÂyet eyle! Hepsine kavî îman ver, atÂlete uğrayanlardan eyleme ki bir taraftan kulluklarına devam ederken diğer taraftan Sen ’in kullarına hizmet etsinler ve her an Sen ’i tevhid edenlerden olsunlar!”[1]
“Her dunyaya gelen, vakti saati, sayılı nefesleri tamamlandıktan sonra ebedî hayata intikal edecektir. Ne mutlu o kimseye ki, hayatını Hak yolunda ifn etmiş ve yuzunun akıyla Âhirete gocmuştur. Fakir de bu hususu nasîbim derecesinde bildiğim hÂlde, lÂyıkıyla kulluk edemedim. Pîr-i fÂnî olduğum hÂlde kendime ceki duzen veremedim. İslÂm buyuklerinin şuurlu, şerefli hayatlarını okudum; nefsimde tatbik edemedim. HatÂlarla dolu bir omurden sonra Rabbimiz TeÂl Hazretleri ’nin mağfiretini, bağışlamasını umarım; cunku O, RahmÂn ’dır, GaffÂr ’dır. VÂrislerimin İslÂmî hukuka riÂyet ederek hayatlarını değerlendireceklerini umarım.” [2]
[1] “Vasiyet Yerine”, Altınoluk, sayı: 162, On kapak arkası, Ağustos 1999.
[2] “Vasiyetlerinden…”, Altınoluk, sayı: 162, s. 20, Ağustos 1999.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Altın Silsile, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan