Allah dostu kime denir? Allah dostları ile nasıl beraber olunmalıdır? Allah dostlarından istifÂde etmek icin genclerimiz nelere dikkat etmelidirler?Allah dostları; dînin zÂhir ve bÂtınını ikmÂl etmiş, nefsÂnî arzularını bertaraf etmiş, zuhd ve takv yolunda kalbî merhaleler katetmiş, kendilerinin dÂim ilÂhî muşÃ‚hedenin / ilÂhî kameranın altında bulunduğunu idrak hÂlinde olan, Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ’in hÂl ve ahlÂkının zamana yayılmış zirve temsilcileridirler.
Onlar, Allah Rasûlu ’nun tezkiye vazifesini devam ettiren, yani musterşidi irşÃ‚d eden gonul rehberleridir.
Yine onlar, Peygamber Efendimiz -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ve ashÂbından sonra ornek alınacak zirve şahsiyetlerdir. Zira onlar, ilim, irfan ve ornek ahlÂklarıyla birer “Peygamber VÂrisi”dirler.
Nitekim hadîs-i şerîfte:
“(ZÂhir ve bÂtınını ikmÂl etmiş, ilmini irfan hÂline getirmiş) Âlimler, peygamberlerin vÂrisleridir.” buyrulmaktadır. (Ebû DÂvûd, İlim, 1)
Yine Hak dostları;
Îman lezzetine, duygu derinliğine, davranış mukemmelliğine nÂil olmuş; Butun gayretleri, insanlığı kotu huylardan ve nefsÂnî ihtiraslardan kurtararak guzel ahlÂka ve mÂnevî olgunluğa eriştirmek olan; Kendilerini ummetten mes ’ûl goren, Âlim, Ârif ve sÂdık mu ’minlerdir. Allah, onlara karşı nasipli gonullere apayrı bir sevgi vermiştir. Âyet-i kerîmede buyrulur:
“ÎmÂn edip de sÂlih amellerde bulunanlara gelince, onlar icin cok merhametli olan Allah, (gonullerde) bir sevgi yaratacaktır.” (Meryem, 96)
Bunun icindir ki dostluğun Allah ’taki kaynağına ulaşan ŞÃ‚h-ı Nakşibend, GeylÂnî, MevlÂnÂ, Yûnus, HudÂyî ve emsÂli Hak dostları, ebediyyen butun insanlığın dostu oldular. Sevdiler, sevildiler. Dunya hayatlarından sonra da dostluk ve muhabbette ebedîleştiler, fÂnî gok kubbede hoş bir sad bıraktılar.
FÂnî hayatlarından sonra Âdeta gonullerde hayat surduler. Menkıbeleri, nasihatleri, kitapları, şiirleri ve hizmetleri unutulmadı. HÂl yaşayan bircok kimseden daha fazla ziyaretcileri var.
Az evvel MevlÂn Hazretlerini ziyaret ettik. Kendi kendimize soralım:
“Kim diri, kim olu?..
Benim gunde kac tane ziyaretcim var, MevlÂn Hazretleri ’nin turbesini gunde kac kişi ziyaret ediyor?
Bana kac tane du eden var, MevlÂn ’ya gunde kac sefer, kac bin kişi FÂtiha okuyor?..
Hazret-i MevlÂn vefat edeli yedi yuz kusur sene oldu, Mesnevî ’si, DîvÂn-ı Kebîr ’i yedi asırdır devam ediyor…”
Demek ki CenÂb-ı Hak sevdiği kulunu ÂbÂd ediyor.
Âhiret, cok dehşetli bir Âlem. Fakat CenÂb-ı Hak, dostluğuna erişenlere orada da te ’minat veriyor:
“Bilesiniz ki, AllÂh ’ın dostlarına korku yoktur; onlar uzulmeyecekler de. Onlar, îmÂn edip de takvÂya ermiş olanlardır. Dunya hayatında da Âhirette de onlara mujde vardır. AllÂh ’ın sozlerinde asla değişme yoktur. İşte bu, buyuk kurtuluşun kendisidir.” (Yûnus, 62-64)
HAK DOSTLARINI NASIL TANIRIZ? RivÂyete gore AshÂb-ı KirÂm:
“–AllÂh ’ın velî kulları kimlerdir?” diye sorduklarında Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz:
“–Onlar, yuzlerine bakıldığında Allah TeÂl ’yı hatırlatan kimselerdir.” buyurmuştur. (Heysemî, Mecmau ’z-ZevÂid, X, 78; İbn-i MÂce, Zuhd, 4)
HAK DOSTLARININ FÂRİKALARI NELERDİR? Ârif ve edip bir zÂt olan Ebû AbdullÂh SÂlimî ’ye:
“–Hak dostlarını halk icinde nasıl ayırt edersiniz?” diye sorarlar. O da şu cevÂbı verir:
“–Lisanlarındaki halÂvetle (yani tatlı dilli olmalarıyla),
–AhlÂklarındaki letÂfetle (yani guzel ve ince duşunceli olmalarıyla),
–MuÂmelelerindeki zarÂfetle,
–HÂl ve istikÂmetlerindeki takv ile,
–SîmÂlarındaki beşÃ‚şet (tebessum) ve beşÃ‚ret (mujdeleyicilik) ile,
–Nefislerindeki sehÂvet ve diğergÂmlıkla,
–Ozurleri kabul edişlerindeki comertlikle,
–Yaratan ’dan oturu yaratılanlara şefkatlerindeki coşkunlukla.”
Yine Hak dostları;
Hamd, rızÂ, şukur ve zikir hÂlindedirler. DÂim tefekkur derinliği icinde, hikmetlere Âşin olarak yaşarlar. MÂlÂyÂnîden uzaktırlar. MÂnevî heybet ve vakar sahibidirler. Gurur, kibir ve enÂniyeti terk etmişlerdir. Mahviyet ve tevÂzu sahibidirler. LÂyıkına muhabbet, mustahakkına nefret duyarlar. Ummetin derdiyle dertlidirler. Gonulleri bir rahmet dergÂhıdır. HÂdisÂtın akışından kendilerini mes ’ûl addederler. Kimseyi incitmez ve kimseden incinmezler. BÂr olmazlar yÂr olurlar. FedakÂr, diğergÂm ve hizmet ehlidirler. FirÂset ve basîret sahibidirler. Hak dostlarından istifade icin; kalbî beraberlik îcÂb eder.
Bunun yolu da hÂl ve fiil beraberliğidir.
“Kişi sevdiği ile beraberdir.”[1] sırrınca seven sevdiğinin vasıflarına burunmeye calışmalıdır.
Kalbî beraberlik olmazsa fizikî beraberlik hicbir şey ifade etmez. Bunun icindir ki;
“Yemen ’deki yanımda, yanımdaki Yemen ’de...” denilmiştir.
Tasavvufta Allah dostlarıyla kalp ve hÂl beraberliğini sağlamaya “rÂbıta” denmiştir. RÂbıta, seven ile sevilen iki kalp arasındaki muhabbet akışı, Âdeta bir cereyan hattıdır.
“RÂbıta”nın en guzel ifadesi; en ust seviyede baktığımız zaman, Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ile Hazret-i Ebûbekir -radıyallÂhu anh- arasındaki muhabbettir. Bu oyle bir muhabbet idi ki, Ebûbekir Efendimiz, Allah Rasûlu ’nun yanında dahî O ’na hasretti.
Efendimiz ’in irtihÂlinden sonra da oyle bir hasret icindeydi ki, Âişe -radıyallÂhu anhÂ- babasının vefÂt Ânında, Hazret-i Peygamber ’e duyduğu vuslat heyecanını şoyle ifade eder:
“Babam Ebû Bekir -radıyallÂhu anh- olum hastalığında;
«–Bugun hangi gundur?» diye sordu.
«–Pazartesi.» dedik.
«–Eğer bu gece olursem beni yarına bekletmeyiniz! Zira benim icin gun ve gecelerin en sevimlisi, Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’e en yakın olanıdır. (Yani O ’na bir an evvel kavuşacağım andır.)» dedi.” (Ahmed, I, 8)
HZ. DAVUT ’UN (A.S.) DUASI DÂvud -aleyhisselÂm- ’ın bir duÂsıyla bitirelim:
“AllÂh ’ım! Sen ’den Sen ’i sevmeyi, Sen ’i seven kişiyi sevmeyi, Sen ’in sevgine medÂr olacak amel-i sÂlihleri isterim…” (Tirmizî, DeavÂt, 72)
Dipnot:
[1] BuhÂrî, Edeb, 96.
Kaynak: Genclerle 12 Soru-Cevap, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan