Celalli olmasıyla tanınan sahabi Hz. Omer ’in (r.a.) ofkesini dindiren ayet.
AllÂh ’ın bir emri kendisine hatırlatıldığında Hazret-i Omer, ofkesine hÂkim olmuş ve emr-i ilÂhîye itaat ederek, kendi yapmak istediği şeyden derhÂl vazgecmiştir. Boylece kÂmil bir mu ’minin, AllÂh ’ın emirlerine itaattaki hassÂsiyetini sergilemiştir.

AbdullÂh bin AbbÂs -radıyallÂhu anhumÂ- şoyle anlatır: Uyeyne bin Hısn, Medîne ’ye geldi ve yeğeni Hur bin Kays ’a misÂfir oldu. Hur bin Kays, Hazret-i Omer ’in istişÃ‚re heyetinden idi. ZÂten genc olsun yaşlı olsun butun Âlimler (KurrÂ) Hazret-i Omer ’in danışma meclisinde bulunurlardı. Bu sebeple Uyeyne, yeğeni Hur bin Kays ’a: “–Yeğenim, senin devlet başkanı yanında îtibÂrın yuksektir. Beni kendisiyle goruştur.” dedi.

Hur, Omer -radıyallÂhu anh- ’tan izin aldı. Uyeyne, Hazret-i Omer ’in yanına girince: “–Ey HattÂb oğlu! AllÂh ’a yemin ederim ki, bize fazla bir şey vermiyorsun. Aramızda adÂletle de hukmetmiyorsun.” dedi. Hazret-i Omer hiddetlendi. Uyeyne ’ye cez vermek istedi. Bunu sezen Hur: “–Ey mu ’minlerin emîri! AllÂh, peygamberine, “Af yolunu tut, iyiliği emret, cÂhillerden yuz cevir!” (el-A ’rÂf, 199) buyurdu. Benim amcam da cÂhillerdendir.” dedi. AllÂh ’a yemin ederim ki, Hur bu Âyeti okuyunca Omer -radıyallÂhu anh-, Uyeyne ’yi cezÂlandırmaktan derhÂl vazgecti. ZÂten Hazret-i Omer, AllÂh ’ın kitÂbına son derece bağlı idi. (BuhÂrî, Tefsîr 7/5, İ ’tisam 2) Kendisine AllÂh ’ın bir emri hatırlatıldığında Hazret-i Omer, hemen ofkesine hÂkim olmuş ve emr-i ilÂhîye itaat ederek, kendi yapmak istediği şeyden derhÂl vazgecmiştir. Boylece kÂmil bir mu ’minin, AllÂh ’ın emirlerine itaattaki hassÂsiyetini sergilemiştir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları

HZ. OMER ’İN HAYATI - VİDEO

İslam ve İhsan