İslam buyuklerinden İmam Cafer-i Sadık ’ın fazîletleri.CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh- guler yuzlu, tatlı sozlu bir Hak dostu idi. Sîreti ve sûreti cok nurluydu. Buyuk dedesi Hazret-i Ali ’ye cok benzerdi. Son derece vakur ve mehÂbetli idi.
CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh- her bakımdan oyle fazîlet sahibi bir insandı ki, mubÂrek sîmÂsına bakanlar, onun Peygamber sulÂlesinden olduğunu derhÂl fark ederlerdi.[1]
HAŞİMOĞULLARININ BUYUĞU Onun mÂnevî olgunluk ve ustunlukleri, kendisi hakkında anlatılanlardan cok daha yuksek idi. O, bu yuceliği sebebiyle; “Şeyhu Benî HÂşim: Haşimoğulları Kabîlesi ’nin buyuğu” diye de isimlendirilmiştir.[2]
Şu hakîkati hatırlamak bile, onların fazîletini ifÂdeye kÂfîdir:
Butun mu ’minler, Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ’e salÂt u selÂm getirirken, O ’nun Ehl-i Beyt ’ine ve nesline de du ederler. Hatt namazda tahiyyÂttan sonra Peygamber Efendimiz -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ve O ’nun Ehl-i Beyt ’ine salÂt u selÂm getirilmediği takdirde, namaz kÂmil mÂnÂsıyla ed edilmiş sayılmaz.
CAFER-İ SADIK HAZRETLERİNİN COMERTLİĞİ CÂfer bin Muhammed -rahmetullÂhi aleyh- cok comert bir Allah dostu idi. Fakir-fukarÂyı doyurur, muhtaclara infÂk etmeyi cok severdi. Hatt fakir duşmekten korkmaksızın o kadar infaklarda bulunurdu ki, neredeyse kendi Âilesine bir şey bırakmazdı.[3]
Gizlice infÂk etme ve dertlere dev olma hususunda, muhterem dedesi ZeynelÂbidîn Hazretleri ’ne benzerdi. Nitekim ZeynelÂbidîn Hazretleri, karanlık basınca, ekmek, et, para gibi malzemelerle doldurduğu torbasını omzuna alıp dışarı cıkar ve kimsenin haberi olmadan fukarÂnın kapılarının onune ihtiyac duydukları şeyleri bırakırdı. Bu durum ancak vefÂtından sonra, fukarÂnın sahipsiz kalması neticesinde anlaşılabilmişti.[4]
Nitekim ZeynelÂbidîn Hazretleri ’nin mubÂrek naaşı yıkanırken de, sırtında ici su toplamış buyukce yaralar goruldu. Sebebi araştırıldığında bunların, fukarÂya erzak cuvalı taşımaktan dolayı oluştuğu anlaşıldı.[5]
“ALLAH İCİN OLANI GİZLEDİK” CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh-, son derece mahviyet sahibiydi. SufyÂn-ı Sevrî Hazretleri, bir gun onun uzerinde kıymetli bir elbise gormuştu. Bunu Peygamber Efendimiz ’in nesline yakıştıramadığını soyleyince, CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh- altındaki kıldan dokunmuş sert yun elbiseyi gosterdi. İcinde yaşadıkları devirde maddî imkÂnlar bollaştığı icin herkesin giydiği guzel elbiselerden giymenin daha munÂsip duşeceğini ifÂde ettikten sonra:
“–Alttakini Allah icin giydik, usttekini de sizin icin giydik. Allah icin olanı gizledik, sizin icin olanı da izhÂr ettik!” buyurdu.[6]
Hakîkaten, oyle bir toplum vasatında eski elbise giymek, kişiyi zÂhidlik taslamaya ve ucba surukleyebilirdi. CÂfer-i SÂdık Hazretleri bu davranışıyla, riyÂ, ucub, kibir ve tevÂzuun fahrı gibi gizli tehlikelerden korunmuş ve mahviyete riÂyet etmiş olmaktadır.
“VERİLİRSE ŞUKREDERİZ VERİLMEZSE SABREDERİZ” CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh-, futuvvet ehli bir zÂt idi. Bir gun Şakîk-ı Belhî -rahmetullÂhi aleyh- ona futuvvetin ne olduğunu sormuştu. O da:
“–Siz bu hususta ne diyorsunuz?” buyurdu.
Şakîk -rahmetullÂhi aleyh-:
“–Verilirse şukrederiz, verilmezse sabrederiz.” dedi.
CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh-:
“–Onu bizim Medîne ’nin kopekleri de yapıyor. Bize gore futuvvet, verilirse başkasını kendimize tercih etmek (îsÂr), verilmezse şukretmektir.” buyurdu.[7]
CAFER-İ SADIK HAZRETLERİNİN KERAMETLERİ CÂfer-i SÂdık Hazretleri, duÂsı makbûl bir Hak dostu idi. Ne zaman Allah TeÂl ’dan bir şey istese, daha duÂsı bitmeden o şey onunde hazır olurdu.[8] Onun buna benzer daha pek cok kerÂmetleri zikredilir.[9]
Bu yuksek fazîletleri sebebiyle, CÂfer-i SÂdık Hazretleri daha hayattayken kendisi hakkında bÂzı yanlış inanışlar, aşırı yuceltmeler ve yalanlar uydurulmaya başlanmıştır. O ise bunlardan cok rahatsız olmuş, onları hep reddetmiş ve yalanlamıştır.[10]
Nitekim AbdulcebbÂr bin AbbÂs HemedÂnî, beraberinde bulunanlarla birlikte Medîne-i Munevvere ’den yola cıkmak istediklerinde, CÂfer-i SÂdık Hazretleri onların yanına gelmiş ve şoyle demiştir:
“–İnşÃ‚allah siz şehrinizin sÂlihlerindensiniz. Benden şehrinizin ahÂlisine haber verin ki; kim benim kendisine itaat edilmesi mecbûrî, mÂsum (gunahsız) bir imam olduğumu iddi ederse, ben ondan uzağım! Yine kim benim Hazret-i Ebûbekir ve Hazret-i Omer ’i sevmeyip onlardan yuz cevirdiğimi iddi ederse, ben ondan uzağım!”[11]
Bu ve benzeri rivÂyetler, birbirini desteklemekte ve hepsi de Ehl-i Beyt ’in ve CÂfer-i SÂdık Hazretleri ’nin, Hazret-i Ebûbekir ve Hazret-i Omer ’e olan muhabbetlerini acıkca gostermektedir. Ehl-i Beyt ’e nisbet edilen buna muhÂlif sozler ise, buyuk bir iftirÂdan ibÂrettir.
Nitekim CÂfer-i SÂdık -rahmetullÂhi aleyh-, RÂfızîler ’e kızar, onların, buyuk dedesi Hazret-i Ebû Bekir ’e gizli ve acıktan dil uzattıklarını işittikce onlara buğzederdi.[12]
Dipnotlar:
[1] Ebû Nuaym, Hilye, III, 193; Zehebî, Siyer, VI, 257.
[2] Zehebî, Siyer, VI, 255.
[3] Ebû Nuaym, Hilye, III, 194; Zehebî, TÂrîh, IX, 89.
[4] Ebû Nuaym, Hilye, III, 136.
[5] İbn-i Kesîr, el-BidÂye, IX, 112, 122.
[6] Ebû Nuaym, Hilye, III, 193; Zehebî, Siyer, VI, 261-262.
[7] Kuşeyrî, er-RisÂle, II, 384.
[8] HÂnî, el-HadÂik, s. 129.
[9] HÂnî, el-HadÂik, s. 128-129.
[10] Muhammed Ebû Zehra, el-İmÂmu ’s-SÂdık, s. 37, 58.
[11] Zehebî, Siyer, VI, 259, TÂrîh, IX, 90; Mizzî, Tehzîbu ’l-KemÂl, V, 82.
[12] Zehebî, Siyer, VI, 255.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Cafer-i Sadık (rahmetullahi aleyh), Erkam Yayınları


İslam ve İhsan