Sultan 2. Murat ’ın, Varna Savaşı ’nın seyrini değiştiren cesareti.Varna meydanında cok kanlı savaş oluyordu. İlk hucumda Osmanlı ordusunun sol kanadı bozulmuştu. Biraz sonra sağ kanat da bozuldu. Hunyad komutasındaki zırhlı haclılar butun gucleriyle merkeze yuklendiler. Haclılar zafer cığlıkları atıyordu.
Yan Hunyad:
– Zafere yaklaşdık ileri!.. diye bağırıyordu.
Sultan ikinci Murat bir tepenin ustundeydi. Dudaklarını hırsla, kemire kemire kanatmıştı.
– Eğer bu savaşı kaybedersek Rumeli ’nde tutunamayız. İslÂm dunyasının sonu gelir, diyordu.
Dakikalar ilerledikce, Osmanlı ordusunda bozgun buyuyordu. Paşalar telaşlanmıştı. Bazıları padişahı kurtarma derdine duşmuştu.
“Git padişahım, canını kurtar!” diyorlardı.
Sultan Murat atını istedi. Şimşek gibi bir sıcrayışta sırtına bindi. Dizginleri dişlerine kıstırıp kılıcını cekti: “Biz Sultanoğlu Sultanız. Cenk meydanından kacmayız. Ya zaferi kazanırız, yahut burada oluruz.” dedi. Karaca Paşa atın dizginlerine yapıştı:
- Etmen padişahım, eylemen! Kendinizi kılıca karşı atman. Maazallah başınıza bir hal gelirse, millet perişan olur.
Dinlemedi. Muhafız birliğini alarak savaş meydanına kartal gibi atıldı. Fırtına gibi daldı.
Asker coştu, komutanlar toparlandı. Sultan İkinci Murat verdiği emirlerle, bozgunu zafere cevirdi.
Akşam guneşi Varna meydanında, buyuk zafere gulumseyerek batıyordu.
Kaynak: Sadık Dana, İslam Kahramanları 2, Erkam Yayınları


İslam ve İhsan