Canakkale ’yi olumsuzleştiren ruh nedir? Gencliğin Canakkale MuhÂrebeleri ’nden alması gereken mesajlar nelerdir?
Canakkale MuhÂrebeleri ’nde iki zafer birden kazanılmıştır. Bunlardan biri, duşmana karşı zÂhiren kazanılan maddî zafer; ikincisi ise, ruh ve mÂnÂ, fazîlet ve fedakÂrlık, din, îman ve vatan sevgisi hususlarında yaşanan ve asl mÂzî olmayan mÂnevî zaferdir. Bu zafer, Turk milletinin tarihindeki eşsiz bir şeref tablosudur.

YETİŞ YÂ MUHAMMED(S.A.V)..!

Bedir Savaşı, nasıl îmÂnın kufre karşı ilk direnişi ise, Canakkale de, tÂbir cÂizse İslÂm ’ın son karakolunun mudÂfaasıdır. Bu zaferin bilebildiğimiz kadarıyla iki sebebi vardır. CenÂb-ı Hak, EnfÂl Sûresi ’nin 33. Âyetinde bunu şoy le bildirir:

“1. (Rasûlum) hÂlbuki Sen onların icinde iken Allah, onlara azÂb edecek değildir.

2. Ve onlar mağfiret dilerlerken de Allah onlara azÂb edecek değildir.”

Canakkale MuhÂrebeleri ’nde kahraman askerimiz, bu Âyetin muhtevÂsını gonlune nakşederek apayrı bir îman heyecanı icindeydi. YÂni her neferin sînesinde Peygamber Efendimiz ’in engin muhabbeti yer almaktaydı. Sanki Bedir ’den esen bir sab ruzgÂrı Canakkale ’ye rûhÂniyet tevzî ediyordu. Nitekim duşman cemberi icinde kalan Binbaşı Lutfu Bey ’in, o hengÂmede canhıraş bir şekilde:

“Yetiş y Muhammed, kitabın elden gidiyor.” feryÂdıyla istimdÂd etmesi, bunun en aşikÂr bir ifÂdesidir. İkinci keyfiyet ise, elimizde bulunan hÂtıratların if desine gore, her asker o tehlikeli zamanda bile, bir vakit namazını dahî kacırmamaya dikkat etmiş ve CenÂb-ı Hakk ’a dÂim iltic hÂlinde bulunmuştur. İşte Canakkale ’yi olumsuzleştiren kahraman ordumuz, AllÂh ’ın yardımına mazhar olacak seviyede yuksek bir îman vecdi icinde vatanını mudÂfaa etmiştir.



ONLAR EBEDÎ OLANI SECTİLER

Vatan mudÂfaasından maksat, ecdÂdın emÂneti ve milletin haysiyeti olan toprakları korumakla beraber, aynı zamanda o topraklar uzerinde yaşayan insanların dînini, îmÂnını, canını, malını, ırzını ve nÂmusunu da muhafazadır. Neticede bunların hepsini temsil eden bayrağın mudÂfaasıdır. Bu sebeple bayrak, asl bir bez parcası değil, bir milletin maddî ve mÂnevî izzet ve şerefidir. Tabiî ki bu da bir vatan coğrafyası uzerinde mumkun olacağından, bu ulvî gÂye, “vatan mudÂfaası” olarak ifade edilmiştir.

Bir kimse askerlik vazifesi başında iken olurse, o şehîd olarak Rabbine kavuşur. Şehîdin amel defteri kapanmaz ve dunyada işlediği guzel ve hayırlı işlerin sevÂbı da kıyamete kadar devam eder. Şehîdin, kabirde meleklerin suallerinden ve kabir azÂbından muaf tutulacağı, Peygamber Efendimiz ’in mujdesidir. Ancak bunda, sıhhatli bir îman ve cihad niyetine sahip olma zarûreti vardır. Bu sebeple şehidlikle ilgili butun hadîs-i şerîflerde “Allah yolunda” kaydı vardır.

Bu itibarla Canakkale, Turk gencliğine şehidlik ve gÂzilik ile yoğrulmuş îman idealinin tÂlimgÂhı olmuştur. GÂzilik ve şehidlik, bu millet icin mÂnevî bir ziyÂfetti. Olmek, şehidlik saÂdeti; yaşamak ise gÂzilik şerefi idi.

Canakkale ’de, kumandanından erine kadar butun bir ordu, fedÂkÂrlık toprağında ekilmiş tohumlar gibiydi ki, o tohumlar kanla sulanıyordu. Zîr onlar biliyorlardı ki, nihÂyetinde bu dunyanın da sonu gelecektir, bu dunyaya tapanların da... Âhirettekiler ise ebedîdir, olumsuzdur. Bunun icin onlar olumsuz, yÂni ebedî olanı sectiler.



SİLAH EKSİKLİĞİ İMAN GUCU İLE TELAFİ EDİLDİ

Canakkale ’de harbin kızıştığı zamanlarda oyle bir an geldi ki, kumandanların bir kısmı şehîd oldu. Mehmetcik, kumandansız ve yalnız başına kaldığı zamanları yaşadı. Fakat her bir Mehmetcik, Canakkale ’de butun milletin kalbini sînesinde hissederek buyuk bir gayretle duşmanı karşıladı. Din, millet ve vatan uğruna canlarını seve seve fed etti. Zîr gonullerinde, canlarından aziz bildikleri sarsılmaz bir îman ve vatan sevgisi vardı. Bu sevgiyi diri tutan da hic şuphesiz Allah ve Rasûlu ’ne duydukları îman muhabbetiydi.

O gun kumandanından erine kadar her gonul, hatt butun bir millet Canakkale ’de yekvucûd olmuş; “Toplu vurdukca yurekler, onu top sindiremez!” hakîkatini yaşamıştı. Nitekim orada maddî gucumuz, duşmanın gucuyle kıyas bile edilemeyecek kadar az idi. Askerin İstanbul ’dan Canakkale ’ye gidene kadar ayağındaki postal paramparca oluyordu. Zaman zaman, atacak barutu da kalmadığı hÂlde gercek bir can ve mal infÂkı yaşandığı icin yine de zafer muyesser oluyordu.

Zîr mÂneviyat maddeden kuvvetli olduğu icin onu tesiri altına alıyordu. Boylece Canakkale ’de, her turlu teknik donanıma sahip uc yuz bin kişilik duşman ordusu, sayı ve silah bakımından kendisinden cok daha zayıf, fakat îman kuvveti ve mÂneviyat itibÂriyle son derece kuvvetli olan ordumuza boyun eğmek zorunda kaldı. Cunku Mehmetcik, silÂh eksikliğini îman gucu ile telÂfî ediyor ve ne pahasına olursa olsun neticeyi -AllÂh ’ın izniyle- kendi lehine ceviriyordu. Vatan toprağına atılan her gulle, o arslan yurekli neferin îman dolu goğsunde sonuyordu.

"BİZ GOKTEN İNEN GUCLERİ MUŞAHEDE ETTİK"

İngiliz ordu kumandanı Orgeneral Hamilton ’un:

“Bizi Turkler ’in maddî gucu değil, mÂnevî gucu mağlûb etmiştir. Cunku onların atacak barutu bile kalmamıştı. Fakat biz, gokten inerek onlara yardım eden gucleri muşÃ‚hede ettik!..” şeklindeki îtirÂfı da bu gerceği sergilemektedir.

Boylece Canakkale ’de sadece kahramanlık ve cesaret destanı değil, aynı zamanda sahip olunan yuksek mÂnevî seviyenin bereketiyle bir fazîlet destanı yazıldı. Kahraman erler daha muhÂrebeye girmeden, onun zafer mujdeleriyle dolu ruyalarını gorduler ve bunları gerceğe inkılÂp ettirdiler. Onlar o gun AllÂh ’ın lutfuna erdi ve ferahladılar. Tarih; din ve vatan uğrundaki fedÂkÂrlığı onlardan oğrendi. Cunku onlar, Hazret-i MevlÂn ’nın:

“Ey bulbul! Git de aşkı pervÂneden oğren. O, kendini alevin icine attı, yandı. Sevgilisi uğruna can verdi, sesi cıkmadı.” diye tarif ettiği pervÂneden daha fedÂkÂr idiler. Sevginin en tabiî neticesi fedÂkÂrlıktır. Seven, sevdiğine karşı, sevgisi olcusunde fedÂkÂrlık yapmayı zevk ve vazîfe olarak telÂkkî eder. Bu, Âşığın mÂşûkuna can vermesine kadar gider. Can ve malın Allah yolunda, vatan ve millet uğrunda fed edilmesi, kulun Rabbine duyduğu muhabbetinin en guzel bir tezÂhurudur. Bunun icindir ki Allah

Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-:

“Vatan sevgisi îmandandır...” buyurmuşlardır.



İSTANBUL'UN FATİHLERİ CANAKKALE'DE MEHMETCİK OLDU

Bir şeyin ne kadar sevildiği, gerektiğinde onun icin yapılabilen fedÂkÂrlık ve goze alınabilen risk ile olculur. Bu bakımdan Canakkale ’de yaşananlar, mustesn bir vatan sevgisinin en canlı tezÂhurleridir.

Malazgirt ’te Alparslan, haclılar karşısında Kılıcarslan, İngiliz haclıları onunde SelÂhaddîn-i Eyyûbî, Kosova ’da Murad HudÂvendigÂr, Niğbolu ’da Yıldırım Bayezid, İstanbul ’da FÂtih, Caldıran ’da Yavuz Selim, Plevne ’de GÂzi Osman Paşa ne ise, Canakkale ’de Mehmetcik o oldu.

Bizler, mÂzimizi yureğimizde canlı tutmak zorundayız. Unutmayalım ki, mÂzinin bittiği yerde, millet biter, insan biter, iz ’an biter. Millet, tarihinden ibÂrettir. Onu tarihinden sıyırırsanız, geriye insan surusu kalır. Yeni eserler ve yeni nesiller, mÂzinin devrettiği unsurların zenginliği nisbetinde canlı, guclu ve devamlı olur. Milletlerin bekÂsı; hassas, duygulu ve seviye kazanmış bir kalbe sÂhip olan nesiller yetiştirmekle mumkundur. Cocuklarına, Canakkale destÂnını ninni yapan nesil, îmÂnına, milletine ve butun maddî-mÂnevî değerlerine sÂhip cıkacaktır.

CANAKKALE ZAFERİ TURK GENCLİĞİNE FİİLİ BİR NASİHATTİR

Dedelerimizin savaşta duşmana gosterdiği insanlık numûnelerini, biz barışta birbirimize gosterebilirsek; dunyayı daha merhametli kılabilmek icin, cok onemli bir adım atmış olacağız. Nitekim bu merhamet, duşmanımız olan Canakkale Karma Kolordu İngiliz Kumandanı General William Birdword ’a şu tarihî sozleri soyletmiştir:

“Turk askeri kadar vatanı icin gozunu kırpmadan olen, savaş Ânında muthiş bir cesaretle fırtınalar estiren, yaralı duşmanını sırtında taşıyarak onu olumden kurtaran bir başka asker yeryuzunde gorulmemiştir.”

Bir harpte hakîkî şehîdler veriliyorsa, Rabbimizin izniyle zafer muhakkaktır. LÂkin olenler, îman ve vatan şuurundan mahrum iseler, netice hezîmettir. İşte Canakkale zaferi, duşmana ders ve aynı zamanda şerefli Turk gencliğine de fiilî bir nasihattir, tebliğdir...

Canakkale, şehidlik mefhûmunun silinmez altın harflerle tarih defterine nakşedilmesidir. Bugun Anadolu ’da ocağı tuten her evin kudsî hatırasında bir Canakkale şehîdinin olduğu muhakkaktır. Her aile, bir Canakkale yetimidir. Bu hal, nesilden nesile intikal eden bir şeref madalyasıdır.

Aziz şehîdlerimizin kabirleri, milletimizin sînesindedir. Mehmed Âkif ne guzel ifÂde eder:

Ey şehîd oğlu şehîd, isteme benden makber,
Sana Âgûşunu acmış duruyor Peygamber!..

Rabbimiz, bizleri şehîd ve gÂzi ecdÂdımıza lÂyık nesiller eylesin. MubÂrek vatanımızı duşman ayakları altında ciğnetmesin! Millî ve mÂnevî değerlerimizin ayakta tuttuğu kaleleri yıkmak; birlik, beraberlik, kardeşlik ve huzurumuzu bozmak isteyen gizli-acık duşmanlarımıza karşı genc nesillerimize firÂset ve basîret ihsÂn eylesin! Âmîn…

Kaynak: Osman Nuri TOPBAŞ, 40 Soru 40 Cevap, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan