Zulkarneyn nedir? Zulkarneyn peygamber mi? Hz. Zulkarneyn (a.s.) ne zaman yaşadı? Hz. Zulkarneyn ’in (a.s.) ozellikleri nelerdir? Hz. Zulkarneyn (a.s.) doğu-batı seferlerini neden yaptı? Zulkarneyn Aleyhisselam kıssasında ne anlatılır? Hz. Zulkarneyn ’in (a.s.) vasiyeti neydi? Tevhîd sancağını maşrıka ve mağribe taşıyan Hz. Zulkarneyn ’in (a.s.) hayatı, mucizeleri ve kıssası.Adı Kur ’an ’da zikredilen peygamberlerden Zulkarneyn Aleyhisselam ’ın kısaca hayatı.
HZ. ZULKARNEYN ’İN (A.S.) KISACA HAYATI - Zulkarneyn Peygamber Kimdir? Zulkarneyn “iki asır sÂhibi” anlamına gelir. Hz. Zulkarneyn ’in (a.s.) peygamber mi yoksa velî mi olduğu ihtilÂflıdır. Hz. Zulkarneyn (a.s.) İbrahim Aleyhisselam zamanında yaşadı. Onunla haccetti ve duasını aldı. Kur ’an ’da doğu ve batıya yaptığı seferleri zikredilir. Yeryuzunun tamamına hakim olan dort kişiden biri olduğu rivayet edilir.
Zulkarneyn Aleyhisselam teyzeoğlu Hızır Aleyhisselam ’a ordusunda kumandanlık vazifesi verdi. KÂfirlerle savaştı. Yecuc ve Mecuc kavmine karşı bakır ve demir karışımı bir set yaptı. Allah ’ın dînini, tevhîd akîdesini yaydı; insanlara hakkı ve hakîkati tebliğ etti. Medîne ile Şam arasında “Dûmetu ’l-Cendel” denilen yerde vefat etti. Mekke civarında “Tihame” dağlarına defnedildi.
Kur ’an ’da doğu ve batıya yaptığı seferlerle zikredilen Zulkarneyn Peygamber ’in hayatı.
HZ. ZULKARNEYN ’İN (A.S.) HAYATI - Zulkarneyn Aleyhisselam Kimdir? Zulkarneyn kelimesi “iki asır sÂhibi” mÂnÂsına gelmektedir. DunyÂnın şark ve garbını dolaşması, AllÂh ’ın kendisine nûr ve zulmeti MûsÂhhar kılması (emrine vermesi) gibi sebeplerle O ’na Zulkarneyn lÂkabı verildiği nakledilmektedir.
HZ. ZULKARNEYN (A.S.) PEYGAMBER Mİ? Hazret-i Zulkarneyn ’in Peygamber mi yoksa velî mi olduğu husûsunda ihtilÂf vardır. Kur ’Ân-ı Kerîm ’de doğuya ve batıya yaptığı seferleri zikredilmiştir. Hazret-i Nûh ’un oğlu YÂfes ’in soyundandır. Asıl ismi İskender ’dir. Ancak Hazret-i Zulkarneyn, Makedonyalı İskender ile karıştırılmamalıdır. TÂrihteki Buyuk İskender, M.O. III. asırda Makedonya ’da dunyÂya gelmiş, Hindistan ’a kadar gitmiştir. Aristo ’nun talebesidir.
HZ. ZULKARNEYN (A.S.) NE ZAMAN YAŞADI? İskender-i Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ise, Hazret-i İbrÂhîm -aleyhisselÂm- zamanında yaşamıştır. Hatt onunla haccetmiş, duÂsını almıştır.
Makedonyalı İskender ’in seferleri, Hazret-i Zulkarneyn ’in seferleri gibi, doğu ve batıdaki fetihler olarak değerlendirilemez. Yine Makedonyalı İskender, tarihî bilgilere gore herhangi bir sed inşÃ‚ etmemiştir. Şunu da soyleyebiliriz ki, Makedonyalı İskender AllÂh ’a îmÂn eden bir kimse değildi. Mağlup ettiği milletlere karşı da şefkat ve adÂletle davranmamıştı. Butun hayÂtı kayda gecirilen bu İskender ile Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’ın hÂlleri arasında en kucuk bir benzerlik mevcud değildir. Buna ilÂveten Makedonyalı İskender ’in “Zulkarneyn” vasfını hÂiz olabilecek bir husûsiyeti de yoktur.
RivÂyete gore Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, teyzeoğlu Hızır -aleyhisselÂm- ’a ordusunda kumandanlık vazifesi verdi. KÂfirlerle savaştı. Ye ’cûc ve Me ’cûc kavmine karşı bakır ve demir karışımı bir set yaptı. AllÂh ’ın dînini, tevhîd akîdesini yaydı; insanlara hakkı ve hakîkati tebliğ etti.
HZ. ZULKARNEYN ’İN (A.S.) KABRİ NEREDE? Medîne-i Munevvere ile Şam arasında “Dûmetu ’l-Cendel” denilen yerde vefÂt etti. Mekke civÂrında “TihÂme” dağlarına defnedildi.
YERYUZUNE HAKİM OLAN 4 KİŞİ Kurtubî ’nin tefsîrinde rivÂyet edildiğine gore yeryuzunun tamamına sÂdece dort kişi hÂkim olabilmiştir. Bunların ikisi mu ’min, ikisi kÂfirdir. Mu ’min olanlar, Zulkarneyn ile Suleyman -aleyhimesselÂm-; kÂfir olanlar ise, Nemrûd ve Buhtunnasr ’dır. Hukmunu butun dunyÂya icr edecek beşinci bir şahıs da bu ummetten olacaktır. O da; “AllÂh, İslÂm ’ı butun dinlere ustun kılacaktır.” (et-Tevbe, 33) Âyeti mûcibince Mehdî -aleyhisselÂm- ’dır. (Kurtubî, Tefsîr, XI, 47-48)
Hazret-i Ali -radıyallÂhu anh-, Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’ın yeryuzunun doğularına ve batılarına ulaşmaya nasıl guc yetirebildiği sorulunca şu cevÂbı vermiştir:
“Bulutlar boyun eğdirilir, lÂzım olan her şey emrine verilir, nûrlar ona acılır da gece ile gunduz kendisi icin musÂvî olurdu.” (İbn-i İshÂk, Sîret, s. 185)
ZULKARNEYN KİMDİR? Hazret-i Peygamber -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, Mekke ’de yaşamış olan eski kavimlerin başından gecen ibretli hÂdiseleri anlatırken Yahûdîler ve İranlılar, gecmiş ummetlerin hikÂyelerini kendilerine gore anlatmaya başladılar. Medîne ’de, Âhirzaman Peygamberi ’nin kendi iclerinden cıkacağına inanan Yahûdîler vardı. Bunlar, Mekkeli muşriklere:
“Orada bir peygamber cıkmış, eğer o hakîkî bir peygamberse kendisine AshÂb-ı Kehf, Zulkarneyn ve rûhun mÂhiyeti hakkında mÂlumat sorun! ŞÃ‚yet AshÂb-ı Kehf ile Zulkarneyn icin tam, rûhun mÂhiyeti hakkında da kısmen cevap verirse, hakîkaten peygamberdir; kendisine tÂbî olun! Fakat o, bu uc şeyden haber veremezse, yalancıdır!” dediler.
Mekkeli muşrikler de Hazret-i Peygamber -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ’e gelerek:
“AshÂb-ı Kehf ve doğu ile batıya sefer yapan Zulkarneyn kimdir? Rûhun mÂhiyeti nedir?” diye sordular.
Bunun uzerine Kehf Sûresi nÂzil oldu. Bu sûrede Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’dan bahisle şoyle buyruldu:
“Bir de Sana Zulkarneyn ’den suÂl ediyorlar. De ki: «Size O ’nun haberlerinden bir kısmını nakledeceğim.» Gercekten Biz, O ’nu yeryuzunde iktidar sÂhibi kıldık ve O ’na, ulaşmak istediği her şeyi elde etmenin bir yolunu verdik.” (el-Kehf, 83-84) (Âlûsî, Tefsîr, XVI, 24; VÂhidî, s. 306)
HZ. ZULKARNEYN ’İN (A.S.) OZELLİKLERİ AllÂh TeÂl Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’a guc verdi. O da doğuya ve batıya seferlerde bulundu, Sedd-i Zulkarneyn ’i yaptı. Bu sed, bakırla karıştırılmış demirden idi. Bulutlar ve başka vÂsıtalar Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’ın emrinde idi. Kendisine ilim ve kudret verildi. Boylece mustesn bir tasarruf ve hÂkimiyet sÂhibi oldu. O ’na beyaz ve siyah sancak ihsÂn edildi. Gunduz giderken, siyah sancağı arkasına koyunca, ardını karanlık basıyordu. Boylelikle gelen duşman, kendisini bulamıyor ve yolunu kaybediyordu. Karanlıklar icinde kalarak mağlûb oluyordu. Geceleyin ise, beyaz sancağı onune alıyor, kendisi ve askerleri icin gunduz gibi bir aydınlık teşekkul ediyor ve duşmana karşı buyuk zaferler kazanıyordu. Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, Âdil, tebaasına karşı merhametli bir hukumdardı. Fethettiği bolgelerdeki insanlara: “Aranızda sucsuz olanlar icin endişeye mahal yok, iyilik yapanlar bunun karşılığını gorur.” diyerek, gosterdiği merhamet, musÂmaha ve anlayışla insanların gonlunde taht kurardı. İnsanlığın hayrına olan her şeyi severdi.
Hırsına mağlup bir insan değildi. İnsanlar sed yapması icin kendisine mÂlî yardımda bulunmayı teklif ettiklerinde: “AllÂh ihsanda bulunduğu şeylerle beni sizden mustağnî kılmıştır. Siz bana bizzat calışarak beden kuvvetinizle yardım edin.” demişti. Comert bir kimseydi. Diğer hukumdarlar gibi servet peşinde koşmazdı. İkrÂmı bol, affetmeyi seven, hilm ve şefkat sÂhibi bir hukumdardı. TevÂzû sÂhibi, vakur ve hikmet ehli bir kimseydi. Esas gÂyesi insanlığa hizmet ve mazlumlara adÂlet goturmekti. O, servetin, hukumdarların refÂhı icin değil, halka hizmet icin olduğunu duşunurdu. HZ. ZULKARNEYN ’İN (A.S.) TEVHÎDE DAVET SEFERLERİ Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, memleketinin sınırlarını genişletip devletini guclendirdi. AllÂh ’ın emir ve nehiylerini dunyÂya tebliğ etmeye başladı. Mu ’minlerden meydana gelen ordusu ile ilk once batıya yurudu. Her yerde kÂfirleri tevhîd akîdesine dÂvet etti. Batının son noktasına kadar ilerledi. Artık karalar bitmiş, engin denizlerin kıyılarına ulaşmıştı. Guneş, sanki kara bir camur pınarına batıyor gibiydi. Orada kÂfir bir kavme rastladı. Onların bir kısmı îmÂn etti. ÎmÂn etmeyenlerle harb ederek hepsini mağlûb etti. Sonunda onlar da tevbe edip topluca tevhîd akîdesini kabûl ettiler. Âyet-i kerîmede bu durum şoyle anlatılır:
“O da (batıya doğru) bir yol tuttu. NihÂyet guneşin battığı yere vardığı zaman guneşi, (sanki) kara bir balcıkta batıyor buldu. Orada bir kavme rastladı. Biz ona dedik ki: «Ey Zulkarneyn! Onları ister cezÂlandırırsın, istersen onlar hakkında iyi davranırsın.” (el-Kehf, 85-86)
Kendisine bu şekilde selÂhiyet verilen Hazret-i Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, ilÂhî olculere gore hareket ederek:
“O da demişti ki: «Kim haksızlık ederse muhakkak ona azÂb ederiz; sonra Rabbine geri dondurulur, O da onu gorulmemiş bir azÂb ile cezÂlandırır. Fakat her kim de îmÂn edip sÂlih ameller yaparsa buna da mukÂfat olarak en guzel Âkıbet vardır ve ona emrimizden kolay, guzel ve yumuşak sozler soyleriz.»” (el-Kehf, 87-88)
Boylece Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, insanları dÂim îmÂna dÂvet etti. Kendisine tÂbî olanlar kurtuluşa erdiler, îmÂn etmeyenler, cezÂlarını gorduler.
Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, batıdan sonra doğuya sefer yaptı. Guneşin doğduğu yere vardı. Âyette şoyle buyrulur:
“Sonra yine bir yol tuttu. Guneşin doğduğu yere varınca, onun, kendilerini sıcaktan koruyacak bir siper nasîb etmediğimiz bir halk uzerine doğduğunu gordu. İşte Zulkarneyn, boyle yuksek bir hukumranlığa sÂhip idi. Onun yanında ne var ne yoksa Biz hepsini ihÂta etmiştik, biliyorduk.” (el-Kehf, 89-91)
Hazret-i Zulkarneyn ’in, arka arkaya ulkeler fethederek doğu tarafına ilerlediği, nihÂyet medenî yaşayışın sona erdiği, ibtidÂî (cıplak, evsiz barksız) şekilde yaşayan insanların bulunduğu en uzak bir doğuya ulaştığı anlaşılıyor.
Buranın insanları, guneş vurunca mağaralara veya denize girerlerdi. Ancak guneşin şiddetli sıcağı gecince ihtiyaclarını karşılamak uzere mağaralarından dışarı cıkarlar, gecimlerini temin icin calışırlardı. Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, onları da hak dîne dÂvet etti.
Daha sonra kuzeye sefer yaptı. Yabancı dille konuşan bir kavim vardı. Tercuman vÂsıtası ile konuşuyorlardı. AllÂh TeÂl buyurur:
“Sonra yine bir yol tuttu. NihÂyet iki dağ arasına ulaştığında onların onunde, hemen hicbir soz anlamayan bir kavim buldu.” (el-Kehf, 92-93)
Hazret-i Zulkarneyn ’in karşılaştığı bu insanlar, Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’a Ye ’cûc ve Me ’cûc isimli yaratıkların kendilerini rahatsız ettiklerinden şikÂyet ettiler. O ’ndan kendilerini bu zararlı yaratıklardan koruyacak bir set yapmasını istediler. Bunun uzerine “Sedd-i Zulkarneyn” yapıldı. Bu kavim de, hidÂyet yolunu secip musluman oldu. Âyet-i kerîmelerde şoyle buyrulur:
“«Ey Zulkarneyn!» dediler, «Ye ’cûc ve Me ’cûc bu ulkede bozgunculuk yapıyor. Bizimle onlar arasında sed yapman icin sana bir vergi vermeyi teklif ediyoruz, ne dersin?»
O da şoyle cevap verdi: «Rabbimin bana verdiği imkÂnlar, sizin vereceğinizden daha hayırlıdır. Siz bana beden kuvvetiyle yardımcı olun da sizinle onlar arasında sağlam bir sed yapayım. Demir kutleleri bana getirin.»
Zulkarneyn iki dağın arasını demir kutleleriyle doldurtup dağlarla aynı seviyeye getirince:
«Korukleyin!» dedi. Onu ateş hÂline getirince,
«Bana erimiş bakır getirin de uzerine dokeyim» dedi. Artık o Ye ’cûc ve Me ’cûc ’un ne seddi aşmaya ne de onda delik acmaya gucleri yetmedi. Zulkarneyn şoyle dedi: «Bu, Rabbimden bir rahmettir, bir lutuftur. Rabbimin tÂyin ettiği vakit gelince, bunu yerle bir eder. Rabbimin va‘di mutlak gercekleşir.»” (el-Kehf, 94-98)
Zulkarneyn seddinin yıkılması, kıyÂmet alÂmetlerindendir. Bu sed, bugunku Cin Seddi ’nden farklıdır. MekÂnı hakkında ihtilÂf vardır. KıyÂmete yakın yıkılacak, Ye ’cûc ve Me ’cûc kavimleri yeryuzune yayılarak fesat cıkaracaklardır.
YE ’CÛC VE ME ’CÛC KAVMİ RivÂyetlere gore, Ye ’cûc ve Me ’cûc, kotu ve belÂlı iki millettir. Yuzleri yassı, gozleri kucuk, kulakları cok buyuk, boyları kısa, sayıları coktur. KıyÂmete yakın yeryuzune yayılacaklardır. Ye ’cûc ve Me ’cûc kavminde Ânî doğumlar olacak, boylece birden bire artacaklardır. Nasıl sinekler teressubÂt uzerinde birden coğalıyorlarsa, onlar da oyle coğalacaklardır. Şu an bulundukları yer Hak TeÂl ’nın ilminde gizlidir.
Vakti geldiği zaman, Sedd-i Zulkarneyn dumduz olacak ve bu kavim yeryuzune yayılacaktır. Ancak Mekke-i Mukerreme, Medîne-i Munevvere ve Kudus-i Şerîf ’e giremeyeceklerdir. Bu mubÂrek beldelerin dışındaki her yere gireceklerdir. Gectikleri yerlerde yiyip icip her şeyi kurutacaklar ve etraflarını fesÂda uğratacaklardır. Cekirgeler gibi olacaklar, haşerÂt gibi zulum yapacaklardır. NihÂyet AllÂh onları helÂk edecektir.
RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- şoyle buyurmuşlardır:
“(Ye ’cûc ve Me ’cûc, Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’ın yaptığı seddi) her gun oyarlar. Tam delecekleri sırada başlarında bulunan reis:
«–Bırakın artık, delme işini yarın yaparsınız.» der. (Onlar bırakıp gidince) AllÂh seddi daha sağlam bir şekilde eski hÂline getirir. Boylece gunler gecer, kendilerine takdîr edilen muddet dolar ve onların insanlara MûsÂllat olmalarının murÂd edildiği vakit gelir. O zaman başlarındaki reis:
«–Haydi donun! Yarın inşÃ‚allÂh seddi deleceksiniz.» der -ve ilk defa inşÃ‚allÂh tÂbirini kullanır-.”
RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- devamla şoyle buyurdu:
“O gun donup giderler. Ertesi gun geldikleri vakit seddi ne hÂlde bırakmışlarsa oyle bulurlar ve (o gunku calışma sonunda) delerler. Acılan delikten insanların uzerine boşanırlar. (Onlerine cıkan) suları icip kuruturlar. İnsanlar onlardan korkup kacar. Ye ’cûc ve Me ’cûc goğe bir ok atar. Bu ok kana bulanmış olarak kendilerine geri doner. Bunun uzerine şoyle derler:
«−Yeryuzunde olanları ezim ezim ezdik, semÂda olanları da alcaltıp alt ettik.»
AllÂh onları enselerinden yakalayacak bir kurtcuk gonderir. Bu kurt, onları toptan helÂk edip, herbirini parcalanmış hÂlde yere serer. Muhammed ’in nefsini elinde tutan ZÂt ’a yemin ederim ki, yeryuzunde butun hayvanlar onların etinden yiyerek canlanır, sutlenir ve semirir.” (Tirmizî, Tefsîr, 18/6; İbn-i MÂce, Fiten, 33/4080)
AbdullÂh bin Mes ’ûd -radıyallÂhu anh- anlatıyor:
“MîrÂc gecesinde, RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Hazret-i İbrÂhîm, Hazret-i Mûs ve Hazret-i Îs ile karşılaştı. Aralarında kıyÂmeti muzÂkere ettiler. Once Hazret-i İbrÂhîm -aleyhisselÂm- ’dan başlayıp ona kıyÂmetten sordular. Onun kıyÂmet hakkında herhangi bir bilgisi yoktu. Sonra Hazret-i Mûs -aleyhisselÂm- ’a sordular. KıyÂmet hakkında onun da bir bilgisi yoktu. Soz Hazret-i Îs -aleyhisselÂm- ’a geldi. O:
«–KıyÂmetin kopmasına yakın zuhûr edecek şeyler (alÂmetler) hakkında bana bilgi verildi. Ama kıyÂmetin kopma vaktini AllÂh ’tan başka hic kimse bilemez.» dedi. Sonra (kıyÂmetin alÂmetlerinden biri olarak) Deccal ’in cıkmasını anlattı ve şunları soyledi:
«−Sonra ben inip onu oldureceğim ve bundan sonra halk memleketlerine donecek. Bu defa onların karşısına Ye ’cûc ve Me ’cûc cıkacak ve her tepeden hızla hucum edeceklerdir. Onlar giderken rastladıkları her suyu icip tuketecekler ve uğrayacakları her şeyi bozup alt-ust edecekler. Bunun uzerine halk feryat ederek AllÂh ’tan yardım dileyecek. Ben de Ye ’cûc ve Me ’cûc ’u oldurmesi icin AllÂh ’a du edeceğim ve yer onların kokusu ile cok pis kokacak. Ben yine AllÂh ’a du edeceğim. AllÂh TeÂl da bir su gonderecek ve o su, onları taşıyıp denize atacaktır. Daha sonra dağlar ufaltılıp dağıtılacak ve yer, derinin yayılıp genişletildiği gibi yayılıp genişletilecek. İşte soylenen bu hÂl vukû bulunca, kıyÂmetin insanlara, tıpkı ne zaman doğum yapacağı bilinemeyen hamile kadının durumu gibi yakın (yÂni her an başlarına gelmesi muhtemel) olacağı bildirildi.»”
Hadîsin rÂvîlerinden el-AvvÂm, bu hakîkatlerin Kur ’Ân-ı Kerîm ’deki:
“NihÂyet Ye ’cûc ve Me ’cûc (sedleri) acıldığı ve onlar her tepeden akın ettiği zaman...” (el-EnbiyÂ, 96) Âyet-i kerîmesiyle de sÂbit olduğunu soylemiştir. (İbn-i MÂce, Fiten, 33/4081)
RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Ye ’cûc ve Me ’cûc ’un helÂkinden sonra insanların selÂmet bulacağını ve ibÂdetlerine devam edeceklerini şoyle beyÂn eder:
“Bu Beyt ’e (KÂbe ’ye) Ye ’cûc ve Me ’cûc ’den sonra da hac ve umre yapılacaktır.” (BuhÂrî, Hacc, 47)
AllÂh Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- bir diğer hadîs-i şerîflerinde bu zÂlim kavmin cehenneme atılacağını haber vermektedir.
Ebû Saîd -radıyallÂhu anh- ’ın rivÂyetine gore, RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- şoyle buyurdular:
“Azîz ve Celîl olan AllÂh kıyÂmet gunu:
«–Ey Âdem!» diye seslenir.
Âdem -aleyhisselÂm-:
«–Buyur Rabbim! Emrindeyim, butun hayırlar Sen ’in elindedir!» der.
Âdem -aleyhisselÂm- ’a şoyle bir nid ulaşır:
«–AllÂh sana, cehennem ehlini cıkarmanı emrediyor!»
Âdem -aleyhisselÂm- sorar:
«–Ey Rabbim! Cehennem ehli ne kadardır?»
«–Her binden dokuzyuz doksandokuzu!»
İşte hamilelerin cocuğunu duşurduğu, cocukların ihtiyarladığı, insanların sarhoş olmadıkları hÂlde azÂbın şiddetinden sarhoşa donduklerini goreceğin zaman bu zamandır.”
Bu haber ashÂb-ı kirÂma cok ağır geldi. Oyle ki yuzlerinin rengi değişti. Efendimiz şoyle devam etti:
“Ye ’cûc ve Me ’cûc ’dan binde dokuzyuz doksandokuz, sizden ise (binde) bir (cehenneme girecektir). Şunu da bilin ki: Siz insanlar arasında, beyaz bir okuzde siyah bir kıl veya siyah bir okuzde beyaz bir kıl kadarsınız.” (BuhÂrî, Tefsir, 22/1; Enbiy 7)
Fahr-i KÂinÂt -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-, ummetini butun fitnelere karşı uyarmış, husûsiyle de Ye ’cûc ve Me ’cûc belÂsına karşı îkÂz etmiştir.
Zeyneb bint-i Cahş -radıyallÂhu anhumÂ- şoyle anlatıyor:
“RasûlullÂh -aleyhissalÂtu vesselÂm-, birgun korkulu bir vaziyette odaya girdi. Şoyle diyordu:
«LÂ ilÂhe illÂllÂh, yaklaşan bir belÂdan Arab ’ın vay hÂline! (Baş parmağı ile şehÂdet parmağını halka yaparak gosterdi ve Bugun Ye ’cûc ve Me ’cûc ’un seddinden şoyle bir gedik acıldı.» dedi. Ben:
«–Ey AllÂh ’ın Rasûlu, yÂni icimizde sÂlih kimseler olduğu hÂlde toptan helÂk mi olacağız?» dedim.
«–Evet, fenÂlıklar artarsa oyle olur!» buyurdu.” (BuhÂrî, Enbiy 7; Muslim, Fiten, 1/2880)
Hadîs-i şerîfte, “Yaklaşan bir belÂdan Arab ’ın vay hÂline!” buyrularak “Arab” isminin zikredilip diğer milletlerin isimlerinin zikredilmemesinin hikmeti, o gun icin muslumanların hemen hemen tamÂmını Araplar ’ın teşkîl etmesi gerceğidir. Bu bakımdan buradaki ifÂde, butun toplulukları icine almaktadır. Bir kısım ulemÂya gore, “yaklaşan bel” ifÂdesiyle de, Hazret-i Osman -radıyallÂhu anh- ’ın oldurulmesiyle beraber ummet icin başlayacak olan fitneler kastedilmektedir. Ve bu fitneler, Ye ’cûc ile Me ’cûc ’un seddinde maddî ve mÂnevî bir gediğin acılmasına sebep olarak kabûl edilmektedir.
HZ. ZULKARNEYN ’İN (A.S.) İBRET VE HİKMET DOLU KISSALARINDAN Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, yaptığı seferlerden birinde, olum endişesi ve nefs engelini aşmaya calışan bir kavme uğradı. Oradaki insanların duny serveti nÂmına altın, gumuş gibi hicbir şeyleri yoktu. Rızıklarını sebzeden te ’mîn ederlerdi. Sebzelerini korumakta cok ihtimam gosterirlerdi. Ayrıca bu kavimde herkes, kendi mezarını kazar, her gun onu temizler ve ibÂdetlerini burada yapardı. Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, bunların hukumdarlarını cağırttı. Hukumdar:
“–Ben kimseyi istemiyorum. Beni isteyen de yanıma gelir!” dedi. Zulkarneyn -aleyhisselÂm-, bu soz uzerine hukumdarın yanına giderek:
“–Ben seni dÂvet ettim, niye gelmedin?” diye sordu. Hukumdar:
“–Sana bir ihtiyacım yok, olsa gelirdim.” cevÂbını verdi. Bunun uzerine Zulkarneyn -aleyhisselÂm-:
“–Bu hÂliniz nedir? Sizdeki bu hÂli kimsede gormedim!” deyince, Hukumdar:
“–Evet biz, altın ve gumuşe kıymet vermiyoruz. Cunku baktık ki bir kimsenin eline bunlardan bir miktar gecince, bu sefer daha fazlasını isteyerek huzûru bozuluyor... Onun icin dunyÂlık peşinde değiliz.” dedi.
Zulkarneyn -aleyhisselÂm-:
“–Bu mezarlar nedir? Neden bunları kazıyor ve ibÂdetlerinizi burada yapıyorsunuz?” diye sordu.
Hukumdar:
“–DunyÂlık peşinde koşmamak icin bunu boyle yaptık. Mezarları gorup de oraya gireceğimizi hatırlayınca, her şeyden vazgeceriz.” dedi.
Zulkarneyn -aleyhisselÂm-:
“–Nicin sebzeden başka yiyeceğiniz yoktur? Hayvan yetiştirseniz; sutunden, etinden istifÂde etseniz olmaz mı?” dedi.
Hukumdar:
“–Mîdelerimizin hayvanlara mezar olmasını istemiyoruz. Bitkilerle gecimimizi sağlıyoruz. ZÂten boğazdan aşağı gectikten sonra hicbirinin tadını alamayız!” diye cevap verdi.[1]
ZULKARNEYN ALEYHİSSELAM KISSASI

Hazret-i Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’ın diğer bir ibretli kıssası da şoyledir:
Birisi Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’a:
“–Bana îmÂnımı ve yakînimi[2] kuvvetlendirecek bir şey oğret!” dedi.
O da:
“–Gazap edip kimseye kızma! Zîr şeytanın insana en cok hulûl edeceği Ân gazap Ânıdır. Sakın acele etme! Acele ettiğin zaman, nasîbini zÂyî edersin. Yakın ve uzağa karşı mulÂyim ol! İnatcı, inkÂrcı ve zÂlim olma!” diye cevap verdi.
ZULKARNEYN PEYGAMBERİN VASİYETİ Zulkarneyn -aleyhisselÂm- olmeden evvel şoyle vasiyet etmiştir:
“–Beni yıkayın, kefenleyin! Sonra bir tabuta koyun! Yalnız kollarım dışarıya sarkık kalsın! HizmetkÂrlarım arkamdan gelsin! Hazînelerimi de katırlara yukleyin! Halk, benim son derece ihtişamlı bir saltanat ve duny mulkune rağmen eli boş gittiğimi, hizmetkÂrlarımın da, hazînelerimin de bu dunyÂda kalarak benimle beraber gelmediğini gorsun! Bu yalancı ve fÂnî dunyÂya aldanmasın!..”
Soyledikleri aynen yapıldı. Âlimler bu vasiyeti şoyle tefsîr ettiler:
“Arkamdan gelen ordular ile doğu ve batıya hÂkim oldum. Maiyyetimde bircok hizmetci ve sayısız asker vardı. Hicbiri emrimden dışarıya cıkmadı. DunyÂ, baştanbaşa benim idÂrem altında idi. Sayısız hazînelere sÂhip oldum. Fakat duny nîmetleri kalıcı değildir. İşte gorduğunuz gibi mezarıma eli boş gidiyorum! İşte duny malı dunyÂda kaldı. Sizler Âhirette faydalı olan işleri yapın!..”
Nitekim RasûlullÂh -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de Hazret-i Zulkarneyn -aleyhisselÂm- ’ın vasiyetiyle işÃ‚ret ettiği hakîkati şoyle beyan buyurmuşlardır:
“Oluyu (kabre kadar) uc şey tÂkip eder: Coluk-cocuğu, malı ve ameli. Bunlardan ikisi doner, biri kalır. Coluk-cocuğu ve malı doner, ameli (kendisiyle) kalır.” (BuhÂrî, Rikak 42; Muslim, Zuhd 5)
ZULKARNEYN PEYGAMBERİN İNFAKI Hazret-i Zulkarneyn, zırh yapıp satar, elinin emeği ile gecinirdi. İhtiyacından fazlasını da infÂk ederdi.
Dipnotlar:
[1] Hakikatte AllÂh TeÂl ’nın helÂl kıldığı hayvanların etinden yemenin hicbir mahzuru yoktur. Burada bahsedilen, o kavmin kendisine mahsus bir tercihidir.
[2] Ya­kîn: Şup­he­den kur­tul­muş, doğ­ru, sağ­lam, kuvvetli ve ke­sin bil­gi; mut­lak ka­na­at ve tam bir it­mi ’nÂn.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Nebiler Silsilesi 2, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan
Hazret-i Zulkarneyn Peygamber'in Hayatı