Ci­han sul­tan­lı­ğı­nı m­ne­vî Âlem­de­ki sul­tan­lık­la mez­ce­de­bil­miş Âbi­de şah­si­yet­ler­den bi­ri olan K­nû­nî Sul­tan Su­ley­man ’ın, mu­vaf­fa­kı­yet­ler kar­şı­sın­da­ki şu tav­rı, her hiz­met in­sa­nı­na ol­cu ola­cak kıy­met­te­dir.Bar­ba­ ros Hay­red­din Pa­şa, And­rea Dor­ya ’yı Pre­ve­ze ’de pe­ri­şan etmişti. And­rea Dor­ya, do­nan­ma­sı­nı bı­ra­kıp kac­mak sû­re­tiy­le ca­nı­nı zor kur­ta­rdı. Hayreddin Paşa, di­rek­le­ri ya­tı­rıl­mış duş­man ka­dır­ga­la­rı­nı ve icin­de on bin­ler­ce esi­ri onu­ne ka­ta­rak Sa­ray­bur­nu ’ndan Ha­lic ’e gir­iyordu. De­ni­zin us­tu, ic­le­ri esir do­lu duş­man ka­dır­ga­la­rıy­la do­luy­du.

K­nû­nî, ve­zir­ler ve pa­şa­lar bu muh­te­şem man­za­ra­yı, Sa­ray­bur­nu ’nda bir sÂhil sa­ra­yı­nın onun­den sey­ret­mek­tey­di­ler. Pa­şa­lar­dan bi­ri he­ye­can­la:

“–Sul­ta­nım, dun­ya boy­le bir man­za­ra­yı aca­b kac ke­re sey­ret­ti? Siz­ler ne ka­dar fah­ret­se­niz (ovun­se­niz) az­dır!” dedi.

Ulu Ha­kan K­nû­nî ise şu ce­va­bı ve­rdi:

“–Pa­şa! Bi­ze; fah­ret­mek mi, yok­sa bu mu­zaf­fe­ri­yet­le­ ri bah­şe­den Yu­ce Rabbimi­ze hamd ile şuk­ret­mek mi du­şer?!.”

İş­te bir hiz­met in­sa­nı da, bu ede­be ri­Ã‚yet eder­se ben­li­ğin­den sıy­rı­lır, Al­lÂh ’a kar­şı te­v­zû ve mah­vi­ye­ti ar­tar. Hiz­met­ler­de ayak­la­rın kay­dı­ğı en onem­li nok­ta olan şı­ma­rık­lık ve en­ni­yet il­le­tin­den kur­tu­lur.

Âlem­le­re rah­met ola­rak gon­de­ri­len ve k­in­tın yu­zu­su­yu hur­me­ti­ne ya­ra­tıl­dı­ğı Fahr-i K­inÂt Efen­di­miz -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-, sahip ol­du­ğu bu­tun ul­vî has­let ve fa­zî­let­le­re rağ­men d­im “لَا فَخْرَ : Ovun­mek yok, ovunmek icin soylemiyorum” bu­yu­ra­rak te­v­zû ve mah­vi­yet h­li­ni mu­h­fa­za et­miş­ler­dir:

“Ben Rasûl­lerin ku­man­da­nı­yım, l­kin ovun­mek yok! Ben pey­gam­ber­le­rin so­nun­cu­su­yum, an­cak ovun­mek yok! İlk şe­fa­at ede­cek ve şe­fa­ati ilk ola­rak ka­bul edi­le­cek olan da be­nim, an­cak (bun­la­rı as­lÂ) ovun­mek icin soy­le­mi­yo­rum…

Kı­y­met gu­nu, yer ya­rı­lıp acıl­dı­ğın­da ilk de­fa (di­ril­ti­le­cek olan) be­nim, an­cak ovun­mek icin soy­le­mi­yo­rum. Hamd san­ca­ğı ba­na ve­ri­le­cek, an­cak bu­nun­la da ovun­mu­yo­rum! Ben kı­y­met gu­nun­de in­san­la­rın efen­di­si­yim, an­cak ovun­mek yok! Kı­y­met gu­nu cen­ne­te ilk gi­re­cek be­nim, an­cak bu­nu da ovunc ve­sî­le­si yap­mı­yo­rum.” (D­ri­mî, Mu­kad­di­me, 8)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hizmet, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan