Peygamber Efendimiz (s.a.v.) oldurmeye gelip iman eden sahabenin hikÂyesi...Mek­ke ’nin Fet­hi ’nde Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ’in îlÂn ettiği umû­mî af, bu mÂnÂda cok ibretli bir numûnedir:

Yıl­lar­dır zu­lum ve duş­man­lık­tan baş­ka bir şe­ye şÃ‚­hid ol­ma­yan Mek­ke, o gun ser­gi­le­nen bu bu­yuk af bay­ra­mıy­la tÂrif­siz bir mu­hab­bet ve mer­ha­met te­cel­lî­si yaşadı. An­cak Mek­ke­li­ler­den Fe­d­le isim­li bir şa­hıs, bu gu­zel­li­ğe gol­ge du­şur­mek is­ter­ce­si­ne Haz­ret-i Pey­gam­ber -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’i ol­dur­mek kas­tıy­la yan­la­rı­na so­kul­du. Onun ni­ye­ti­ni AllÂh ’ın lûtfuyla oğrenen Ra­sû­lullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-, hic­bir te­lÂş ve kız­gın­lık emÂresi gos­ter­me­yip, şef­kat ve rah­met ka­nat­la­rı­nı aca­rak Fe­d­le ’ye:

“–Sen Fe­d­le mi­sin?” di­ye sor­du. Fe­d­le:

“–Evet!” de­di. Ar­dın­dan O Rah­me­t Peygamberi:

“–Ey Fe­d­le! Zih­nin­de kur­du­ğun şey­den tev­be ve is­tiğ­far et!” bu­yur­du ve mu­b­rek el­le­ri­ni onun goğ­su­ne koy­du.

Boy­le­ce da­ha o an­da zih­nin­de­ki ol­dur­me du­şun­ce­si gi­den Fe­d­le ’nin kal­bi, îman nû­ru ile dol­du ve Allah Ra­sû­lu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-, bir an­da ken­di­si nazarında, ya­ra­tı­lan­la­rın en sev­gi­li­si h­li­ne gel­di.[1]

Hic şup­he­siz ki bu hÂl, “Se­ni ol­dur­me­ye ge­len, sen­de di­ril­sin!” şek­lin­de if­de edi­len, cok us­tun bir dav­ra­nış ve ol­gun­luk­tur ki, İs­lÂm tarihi, bunun k ’bına varılmaz misÂlleriyle doludur.

[1] İbn-i HişÃ‚m, es-Sîre, IV, 46; İbn-i Kesîr, es-Sîre, III, 583.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hizmet, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan