Peygamber Efendimiz (s.a.v.) kendisini diğer insanlardan ayırmaz, onların su ictiği yerden su icerdi. Efendimiz -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’in muhterem amcası AbbÂs -radıyallÂhu anh- ’ın TÂif ’te uzum bağı vardı. İslÂm ’dan once de sonra da oradan kuru uzum taşır, Zemzem ’in icine katarak hacılara ikram ederdi. Kendisinden sonra oğulları ve torunları da hep boyle yaptılar. (İbn-i HişÃ‚m, IV, 32; İbn-i Sa ’d, II, 137; VÂkıdî, II, 838)

Bir defasında Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Harem-i Şerîf ’teki su ve şerbet ikram edilen sebil mahalline gelmiş ve icecek istemişti. AbbÂs -radıyallÂhu anh-, oğluna:

“–Ey Fadl! Annene git ve yanındaki husûsî icecekten Peygamber Efendimiz ’e getir!” dedi.

Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz:

“–Hayır, bana herkesin ictiği bu icecekten ver!” buyurdu.

Hazret-i AbbÂs -radıyallÂhu anh-:

“–YÂ RasûlÂllah, buraya bÂzen insanların eli dokunuyor.” dedi.

Rasûl-i Ekrem -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz:

“–Olsun, sen insanların ictiği yerden ver!” buyurdu ve Hazret-i AbbÂs ’ın ikram ettiği meşrubatı icti.

Sonra Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Zemzem kuyusuna geldi. Hazret-i AbbÂs ’ın Âilesi burada kuyudan su cekiyor ve hacılara ikram ediyorlardı. Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- onlara:

“–Ey Abdulmuttalib oğulları, cekiniz! Siz sÂlih bir amel uzeresiniz!” diyerek iltifatta bulundu. Sonra da:

“–İnsanlar, (ben yaptım diye) hucum edip başınızda kalabalık etmeyecek olsalardı, ben de devemden iner, kuyunun ipini (eliyle mubÂrek omzuna işÃ‚ret ederek) şuraya koyar, sizin gibi su cekerdim.” buyurdu. (BuhÂrî, Hac, 75)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hizmet, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan