Hayvanlara muhabbetle ve saygı ile bakmak ve hizmet etmek ilÂhî inÂyete erişmeye bir vesîledir. Bu anlamda H­lık ’tan otu­ru mah­lû­k­ta, yi­ne O ’nun mu­hab­be­tiy­le na­zar ede­rek, fe­d­k­r­ne hiz­me­t etmeliyiz.Ba­hÂud­din Nak­şi­bend -kud­di­se sir­ruh- şoyle der:

“Arayış icinde olduğum ilk gunlerde Allah TeÂl ’nın sevgili kullarından olan Emir KulÂl Hazretleri ile karşılaştım. O zaman cezbe hÂlim ileriydi. Bana şoyle dedi:

«–Gonul almaya bak; gucsuzlere hizmet et! Zayıfları, gonlu kırıkları koru! Onlar oyle kimselerdir ki, halktan hicbir gelirleri yoktur. Bununla beraber tam bir kalp huzuru, tevÂzû ve kırıklık icinde kalıp giderler. Onları ara bul!»

Bu kadri yuce zÂtın emrini tuttum. Soylediği yolda uzun sure calıştım. Bundan sonra o Allah dostu, bana hayvanlara hizmet etmemi emretti. Onların hastalıklarını tedÂvî etmemi soyledi. Tek başıma onların yaralarını sarmayı, temizlemeyi ve bu işleri de iyi niyetle, ihlÂsla yapmamı tavsiye buyurdu. Bu hizmeti de yerine getirdim. Bana nasıl tÂrif ettiyse oyle yaptım. Bu sıralarda benliğim o hÂle geldi ki, yolda giderken bir kopek gorecek olsam, olduğum yerde durur, once onun gecip gitmesini beklerdim. Ondan evvel adım atmazdım.

Bundan sonra bana kopeklere muhabbetle ve saygı ile bakmamı ve bu hizmetlerim vesîlesiyle ilÂhî inÂyete erişmeye calışmamı emretti…” [1]

Bu mi­sÂl, H­lık ’tan otu­ru mah­lû­k­ta, yi­ne O ’nun mu­hab­be­tiy­le na­zar ede­rek, fe­d­k­r­ne hiz­me­tin mu­şah­has bir te­z­hu­ru­dur.




[1] Abdulmecid HÂnî, el-HadÂiku ’l-Verdiyye, trc. Abdulkadir Akcicek, İstanbul 1986, s. 545-547.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hizmet, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan