Hûd Suresi 7. ayeti ne anlatıyor? Hûd Suresi 7. ayetinin meali, Arapcası, anlamı ve tefsiri...Hûd Suresi 7. Ayetinin Arapcası:وَهُوَ الَّذ۪ي خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَ ف۪ي سِتَّةِ اَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَٓاءِ لِيَبْلُوَكُمْ اَيُّكُمْ اَحْسَنُ عَمَلًاۜ وَلَئِنْ قُلْتَ اِنَّكُمْ مَبْعُوثُونَ مِنْ بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذ۪ينَ كَفَرُٓوا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُب۪ينٌ
Hûd Suresi 7. Ayetinin Meali (Anlamı):Sizi imtihan edip hanginizin daha guzel amel işleyeceğini ortaya cıkarmak icin gokleri ve yeri altı gunde yaratan O ’dur. Arşı ise daha once su uzerinde idi. Buna rağmen şayet: “Siz oldukten sonra kesinlikle diriltileceksiniz” diyecek olsan, inkÂra saplananlar muhakkak: “Bu dupeduz bir buyuden başka bir şey değil” derler.
Hûd Suresi 7. Ayetinin Tefsiri:Allah TeÂlÂ, gokleri ve yeri altı gunde yani surelerini aklımızla belirlememiz mumkun olmayan altı kozmik devirde yarattı. (bk. A‘rÂf 7/54) Bunları yaratmaya başlamadan evvel arşı ve suyu yaratmıştı. “Arşı ise daha once su uzerinde idi” (Hûd 11/7) ifadesi buna işaret eder.Ancak bu ikisinden hangisinin daha once yaratıldığına dair bir bilgi yoktur. Resûlullah (s.a.s.) yaratılışın başlangıcı hakkında şoyle buyurur:
“Allah vardı, O ’ndan başka hicbir şey yoktu. Arşı da su ustunde idi. Daha sonra gokleri ve yeri yarattı ve Levh-i Mahfuz ’da her şeyi yaz­dı.” (BuhÂrî, Bedu ’l-Halk 1)
“Allah ’ın arşınının su uzerinde olması” mes ’elesi;
› Zaman
› Su
› Arş kavramları acısından incelendiğinde, bundan farklı yorumlar cıkarılabilmektedir.
Eğer Âyette kastedilen zaman kÂinatın yaratılışından once ise, o takdirde “su” kelimesinin burada bir istiareden ibaret olduğunu ve arş gibi onun da gercek niteliğini bilemeyeceğimizi kabul etmemiz gerekir. KÂinatın ilk yaratılma aşamalarında ise, bizim dunyamızın “su” kavramına oldukca yaklaşmış oluruz. Cunku bugun bilim dunyasının ortak kanaati haline gelmiş ve oldukca ciddi kanıtlarla desteklenen teoriler, kÂinatın sıfır hacim ve sonsuz yoğunlukta, trilyonlarca derece sıcaklıkta bir kozmik corbadan yaratılmış olduğu ve daha sonra da adım adım atom parcacıklarının inşa edildiği yonundedir. Buna gore kÂinatın ilk donemlerinde, madde butunuyle hidrojen cekirdeklerinden ibaretti ki, hÂlen de kÂinattaki maddenin dortte ucunun hidrojenden ibaret olduğu hesaplanmaktadır. Hidrojen ise suyun hammaddesidir; kelimenin koku “su”dan gelmekte ve hidrojen adı da “suyu doğuran” anlamını taşımaktadır. Bu acıdan yaklaşıldığında, kÂinatın uzun cağlar boyunca ağırlıklı olarak hidrojen uzerinde tecelli eden ilÂhî irade ile şekillendiğini ve suyun hammaddesi ile goklerin ve yerin yaratılarak bugunku hÂlini aldığını soyleyebiliriz. Eğer Âyetteki ibÂre “yerin yaratıldığı” zamana işaret ediyorsa, bu defa, bizim bildiğimiz suya iyice yaklaşmış oluruz. Her uc halde de suyun yaratılış icin taşıdığı onem ÂşikÂrdır. “Arş” kelimesine gelince, Allah ’ın kudret ve hÂkimiyetini ifade etmesi itibariyle bu kelimenin su ile ilişkisi de acıktır. Cunku Allah ’ın ilim, irade, kudret ve rahmetinin eserleri, butun ihtişamıyla, hayat uzerinde kendilerini gostermektedir ve hayatta suya bağlıdır. Nitekim Enbiy sûresi 30. Âyette buna acıkca işarette bulunulmuştur. (Kandemir ve diğerleri, s. 750-751)
Arşın, suyun, goklerin, yerin ve bunlarda bulunan her şeyin yaratılma maksadı, akılla donatılıp sorumlu kılınan insanı imtihan etmek ve bunlar icinde en guzel amel işleyenleri secip ortaya cıkarmaktır. Efendimiz (s.a.s.) ’in beyÂnıyla: “Hangisinin akılca en guzel, Allah ’ın haram kıldığı şeylerden sakınmada en muttaki, O ’nun taatine koşmada en suratli olduğunu belirlemektir.” (Suyûti, ed-Durru ’l-Mensûr, IV, 404) Buna gore aklı, yenip icilecek rızkı değil, yaratılışın esas hikmeti olan en guzel amelin hangisi olduğunu tespit ve onun yapılması istikÂmetinde kullanmak gerekir. Cunku CenÂb-ı Hak bu nimetlerin hepsini bir hikmete bağlı olarak ihsan buyurdu. İnsanlar, dunyada bunlarla imtihan olunacak, oldukten sonra dirildiğinde bu imtihanın neticesine gore bir muameleye tabi tutulacaktır. Bunun, hayat ırmağının akacağı mecburi bir mecr ve icine dokuleceği zaruri bir son olduğunda şuphe bulunmamakla beraber, akıl ve iradelerini kufur katranıyla iyice kapatmış olanlar bu gerceği kabul etmez ve bunun, gercekle alakası olmayan apacık bir duzmece olduğunu soylerler. Bu hakikatleri haber veren Kur ’an ’ın, cahil insanları aldatmak, onları dunya zevklerinden ve nefsÂnî hurriyetlerden mahrum bırakmak suretiyle uzerlerinde baskı kurmak icin uydurulmuş bir hile, bir oyun ve duzmece bir soz olduğunu iddia ederler. Cunku onların anlayışına gore olenin bir daha dirilmesi olacak şey değildir. Bu sebeple muşrikler, zaman zaman Peygamberimiz (s.a.s.) ile alay etme niyetiyle başlarına helak edici musibetler getirmesini istiyorlar; bekledikleri musibet hemen gelmeyince de yine alayvÂrî bir şekilde: “Ne oluyor, nicin azap gelmiyor? Onu alıkoyan, gelmesini engelleyen nedir?” diyorlardı. Halbuki acele etmelerine gerek yoktur. Cunku azap geldiğinde onları her yonden cepecevre kuşatacak ve kimsenin bunu onlardan geri cevirmeye gucu yetmeyecektir.[1]
İnsana gelince o, kendine guvendiği kadar cok guclu ve dayanıklı bir varlık değildir. Olum, toplu helak, kıyÂmet gibi buyuk felaketler şoyle dursun karınca ısırması gibi en kucuk bir sıkıntı bile onun dengesini bozmaya ve umitsizliğe duşmesine yeter:

[1] Âyette gecen اُمَّةٌ مَعْدُودَةٌ (ummetun ma‘dûdetun) ifadesinde yer alan “ummet” kelimesine pek cok mufessir “zaman, sure, vakit” mÂnaları vererek ibareyi “belli bir sure, belirlenmiş bir vakit” şeklinde anlamışlardır. Bu doğrudur. Bununla birlikte “ummet” kelimesinde “nesil, cemaat; belli bir din ve gaye etrafında ve bir onderin liderliğinde bir araya gelmiş duzenli bir grup” mÂnaları vardır. Buna gore Âyet-i kerîme bize şu mÂnaları hatırlatmaktadır: Bir neslin yaptığı kotuluklerin cezası hemen o kotulukleri yapanlara verilmeyip daha sonraya ertelenebilmektedir. Mesela Âyeti ulkemizdeki gelişmeler ışığında ele almak gerekirse Cumhuriyet doneminde boy veren zehirler Tanzimat doneminin tohumlarıdır. Bir donemde ekilen fitne fesat tohumlarının belÂsını sonraki nesiller cekmişlerdir. Yine Cumhuriyetin başından beri atılan yanlış adımların belÂsını bizler cekiyoruz. Aslında bu durum, Âyetlerde yer alan: “Kimse bir başkasının suc ve gunah yukunu cekmez ve onunla yargılanmaz” (FÂtır 35/18) ilkesine aykırı değildir. Ornek vermek gerekirse, sigara icen hamile annenin bebeğine zararı bulunmuyor mu?


Hûd Suresi tefsiri icin tıklayınız...
Kaynak: Omer Celik Tefsiri
Hûd Suresi 7. ayetinin meal karşılaştırması ve diğer ayetler icin tıklayınız...
İslam ve İhsan