Âl-i İmrÂn Suresi 53. ayeti ne anlatıyor? Âl-i İmrÂn Suresi 53. ayetinin meali, Arapcası, anlamı ve tefsiri...Âl-i İmrÂn Suresi 53. Ayetinin Arapcası:رَبَّنَٓا اٰمَنَّا بِمَٓا اَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِد۪ينَ
Âl-i İmrÂn Suresi 53. Ayetinin Meali (Anlamı):Sozlerine şoyle devam ettiler: “Rabbimiz! İndirdiğin kitaba inandık ve gonderdiğin peygambere uyduk. Artık bizi gerceğe şÃ‚hitlik edenlerle birlikte yaz.”
Âl-i İmrÂn Suresi 53. Ayetinin Tefsiri:Hz. İsa İsrÂiloğullarını tevhid akidesine ve bir olan Allah ’a kulluğa davet etti. Bunun uzerine onlardan pek azı mustesnÂ, coğunluğu iman etmedi. Ustelik bu munkirler, kufurlerini, kotu niyetlerini hatta Hz. İsa ’yı oldurme planlarını acıktan hissettirmeye başladılar. Durumun ciddiyetini goren Hz. İsa, duşmanlarının sû-i kasdına karşı kendisine yardım edecek kimseler bulmaya karar verdi. Etrafındakilere “Allah ’a davet yolunda benim yardımcılarım kim olacak?” (Âl-i İmrÂn 3/52)dedi. Oncelikle bu yolda kendine yardımcı olacakların, Allah ’a iman etmiş, musluman olmuş, nefsini Allah ’a teslim etmiş ve Allah rızÂsından başka bir şey duşunmeyerek yardım yapacak kişiler olması gerektiğini bildirmiştir.
Hz. İsa ’nın bu cağrısına havÂrîler[1] icÂbet ederek, kendilerinin “Allah ’ın yardımcıları” olduklarını, Allah rızÂsı icin ona yardım edeceklerini soylediler. Cunku peygambere yardım Allah ’a yardım ve peygambere dostluk Allah ’a dostluk demekti. Onlar aynı zamanda “Biz Allah ’a inandık. ŞÃ‚hit ol ki biz muslumanız” demekle, Hz. İsa ’nın sadece Allah ’ın kulu ve peygamberi olduğuna, Yuce Allah ’ın ise gercek mÂnada inanılıp teslim olunacak muteÂl bir varlık olduğuna, dolayısıyla Îs (a.s.) ’a herhangi bir ulûhiyetin izafesinin asla mumkun olmadığına bir işarette bulunmuşlardır.
HavÂrîler, yardım konusundaki niyet ve duşuncelerini Hz. İsa ’ya arzettikten sonra, bu kez Yuce Allah ’a yonelerek gonullerini O ’na acmışlar, indirdiği kitaba inandıklarını ve gonderdiği peygambere tabi olduklarını ikrar etmişlerdir. Kendilerini, birliğine şÃ‚hitlik eden melekler, peygamberler, ilim sahipleri ve hususiyle Âhirette butun ummetlere şÃ‚hit olacak olan Hz. Muhammed (s.a.s.) ve ummetiyle beraber kılmasını istemişlerdir. Bununla birlikte:
[1] اَلْحَوَارِيُّ (HavÂrî
kelimesi Arap dilinde “beyaz, beyazlık, secilmiş, kusursuz, hÂlis, kendisini bir davaya adamış, candan dost ve yardımcı” gibi mÂnalar taşımaktadır. Terim olarak ise Hz. İs tarafından secilmiş, dini tebliğ ve halkı irşad vazifesinde ona yardımcı olmayı gonullu olarak tercih etmiş on iki ki­şilik grubu ifade eder. (bk. Taberî, CÂmi‘u ’l-beyÂn, III, 390-391) Hatta bir goruşe gore, Hz. İsa ile havÂrîler arasındaki bu yardım anlaşması sebebiyle hıristiyanlara “yardımcılar” mÂnasında “NasÂr” denilmiştir.Âl-i İmrÂn Suresi tefsiri icin tıklayınız...
Kaynak: Omer Celik Tefsiri
Âl-i İmrÂn Suresi 53. ayetinin meal karşılaştırması ve diğer ayetler icin tıklayınız...
İslam ve İhsan