Bakara Suresi 262. ayeti ne anlatıyor? Bakara Suresi 262. ayetinin meali, Arapcası, anlamı ve tefsiri...Bakara Suresi 262. Ayetinin Arapcası:اَلَّذ۪ينَ يُنْفِقُونَ اَمْوَالَهُمْ ف۪ي سَب۪يلِ اللّٰهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَٓا اَنْفَقُوا مَنًّا وَلَٓا اَذًۙى لَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْۚ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
Bakara Suresi 262. Ayetinin Meali (Anlamı):Mallarını Allah yolunda harcayıp da bunun ardından herhangi bir başa kakmada ve gonul incitici bir harekette bulunmayanlar yok mu, onlar icin Rableri yanında ozel mukÂfatlar vardır. Onlara hicbir korku yoktur ve onlar mahzûn da olmayacaklardır.
Bakara Suresi 262. Ayetinin Tefsiri:Allah yolunda ve Allah icin yapılan harcamaların bir onceki Âyette mujdelenen kat kat mukÂfatını alabilmek icin, onları, sevaplarını yok edip faydasız hÂle getirecek Âfetlerden korumak gerekir. Bu Âfetlerin başında “başa kakma” ve “eziyet etme” gelmektedir.
Âyette gecen اَلْمَنُّ (menn), bir kimsenin iyilik yaptığı şahsa “sana şoyle şoyle iyilik yaptım” demek suretiyle o kimseye karşı iyiliğini bir şey sayması, az cok yaptığı iyiliğe gururlanması ve onun verecekli durumunda olduğunu hissettirmesidir. Bu tavır, gonul bulandırır, yapılan iyiliğin kıymetini eksiltir, hatta kesip yok eder. الْاَذٰى (ezÂ) ise tiksindirmek mÂnasına gelir. İyilik yaptığı kişinin bir kusuru sebebiyle şikayette bulunmak, dil uzatmak ve iyiliği yuze vurmak birer ezÂdır. İyilik ettiği kimseye: “Ben sana iyilik ettim, sen bana teşekkur bile etmedin”, “Kac kez gelip bana eziyet veriyorsun”, “Kac defadır isteyip duruyorsun, utanmıyor musun” veya “Devamlı sıkıntılarla geliyorsun, Allah beni senden kurtarsın, seni benden uzak etsin” gibi sozler de ezÂya ornek verilebilir. Allah icin infakta bulunanlar eğer bu yanlış davranışlardan uzak durur, sadakalarını goz bebekleri gibi korur ve mukÂfÂtını sadece Allah ’tan beklerlerse, CenÂb-ı Hak onlara ecirlerini en guzel şekilde verir. Âhirette onlara hicbir korku olmaz, sevapların yok olması gibi herhangi bir sebeple de uzuntu duymazlar.
Rivayete gore bu Âyet-i kerîme Hz. Osman ve Hz. Abdurrahman b. Avf hakkında inmiştir. Abdurrahman b. Avf (r.a.) malının yarısı olan dort bin dirhemi tasadduk etti ve: “Yanımda sekiz bin dirhem var. Bunun dortbin dirhemini kendim ve cocuklarım icin sakladım. Dort bin dirhemini de Rabbime guzel bir borc olarak verdim” dedi. Bunun uzerine Peygamber Efendimiz (s.a.s.): “Sakladığını da verdiğini de Allah mubÂrek eylesin” buyurdu. Hz. Osman ise Tebuk seferinde bin deve ve bin dinar yardımda bulundu. Rûme kuyusunu satın alıp muslumanlara vakfetti. Resûlullah (s.a.s.) ellerini kaldırarak: “Ya Rabbi ben ondan razı oldum. Sen de razı ol!” diye dua etti. (VÂhidî, EsbÂbu ’n-nuzûl, s. 89)
Verdiklerini Allah icin vermeyip başa kakanlar şunu unutmasınlar ki:
Bakara Suresi tefsiri icin tıklayınız...
Kaynak: Omer Celik Tefsiri
Bakara Suresi 262. ayetinin meal karşılaştırması ve diğer ayetler icin tıklayınız...
İslam ve İhsan