Yasin Suresi Turkce, Arapca okunuşu ve anlamı. Yasin Suresi ne zaman ve nerede inmiştir? Yasin suresi kac ayettir? Yasin Suresi ne anlatıyor? Yasin-i Şerif ’in fazilet ve sırları nelerdir? Yasin Suresi ’ni okumanın fazileti nedir? Yasin Suresi ile ilgili hadisler neler? Kuran ’ın kalbi olarak tanımlanan sure Yasin-i şerif hakkında bilinmesi gereken her şey...Yasin-i şerif (Yasin suresi), Mekke ’de nÂzil olmuştur. 83 Âyettir. İsmini birinci Âyette gecen يٰسٓ (YÂsîn) kelimesinden alır. Resmî sıralamada 36, iniş sırasına gore 41. sûredir. Mekkî surelerden olup Cin sûresinden sonra nazil olmuştur. On iki ve kırk beşinci Âyetlerinin Medine'de nazil olduğuna dair rivÂyetler vardır. (Elmalılı Hamdi Yazır, Hak Dini Kur'n Dili, İstanbul 1971, V, 4002)
KURAN ’IN KALBİ OLARAK TANIMLANAN SURE Yasin suresi İslÂm toplumlarında muhim bir yere sahiptir. “Kur ’an ’ın kalbi” olarak nitelenen "Ya Sin" suresinin okunmasında buyuk faziletler ve faydalar bulunmaktadır.
Peygamber Efendimiz (s.a.v) şoyle buyurmaktadır: "Her şeyin bir kalbi vardır. Kur ’Ân ’ın kalbi de YÂsin ’dir. Kim YÂsin ’i okursa, Allah onun okumasına, Kur ’Ân ’ı on kere okumuş gibi sevap yazar." (Tirmizî, FedÂilu'l-Kur'n, 7; DÂrimî, FedÂilu'l-Kur'Ân, 21)
Yasin suresi hakkında metnimizde sizler icin hazırladıklarımız: Yasin-i Şerif Arapca Okunuşu Yasin Suresi Turkce Okunuşu Yasin-i Şerif Dinle (Fatih Collak Hocaefendi) Yasin Suresi MeÂli Yasin Suresi İlgili Hadis-i Şerifler Yasin Suresi'nin Faydaları Hakkında Bazı Rivayetler Yasin Suresinin Faziletleri ve Sırları Yasin Suresinin Konusu Nedir? Yasin Suresi Ne Anlatıyor (Fatih Collak Hocaefendi) Yasin Suresi ’nin Tefsiri Namazda Okunan Sureler Ayetel Kursi'nin Okunuşu, Anlamı ve Tefsiri Tebareke, Amme, Rahman, Vakıa ve Fetih Suresi Dinle (Arapca ve Turkce Okunuşu) YASİN SURESİ ARAPCA Yasin Suresi 1. Sayfa
Yasin Suresi 2. Sayfa
Yasin Suresi 3. Sayfa
Yasin Suresi 4. Sayfa
Yasin Suresi 5. Sayfa
Yasin Suresi 6. Sayfa
YASİN SURESİ OKU* (*Turkce okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun gorulmemektedir. Ayetler Turkce olarak arandıkları icin aramalarda cıkmak icin sitemize eklenmiştir.)
YÂsîn. Vel Kur'Ân-il hakîm. İnneke leminel murselîn. Al sırÂtın mustakîm. Tenzîlel azîzirrahîm. Litunzira kavmen m unzire ÂbÂuhum fehum ğÂfilûn. Lekad hakkaIkavIu al ekserihim fehum l yu'minûn. İnn ceaIn fî a'nÂkihim agIÂIen fehiye ilel ezkÂni fehum mukmehûn. Ve ceaIn min beyni eydîhim sedden ve min h'eIfihim sedden feağşeynÂhum fehum l yubsirûn Ve sevÂun aleyhim eenzertehum em lem tunzirhum l yu'minûn İnnem tunziru menittebezzikra ve haşiyerrahmÂne bilğaybi febeşşirhu bimağfiretiv ve ecrin kerîm İnn nahnu nuhyil mevt ve nektubu m kaddemû ve ÂsÂrehum ve kulle şey'in ahsaynÂhu fî imÂmin mubîn Vadrib lehum meseIen ashÂbel karyeh. İz cÂehel murselûn İz erseln iIeyhi musneyni fekezzebûhum fe azzezn bisÂIisin fekÂIû inn iIeykum murselûn KÂlû m entum ill beşerun mislun vem enzeIerrahmÂnu min şey'in in entum ill tekzibûn KÂlû rabbun ya'lemu inn iIeykum lemurselûn Vem aIeyn illel belÂgul mubîn KÂIû inn tetayyern bikum Iein Iem tentehû Ie nercumennekum veIe yemessennekum minn azÂbun eIîm KÂIû tÂirukum meakum ein zûkkirtum beI entum kavmun musrifûn VecÂe min aksaImedineti racuIun yes' kÂIe y kavmittebiuI murseIîn İttebiû men I yeseIukum ecran ve hum muhtedûn Vem Iiye I a'buduIIezî fetarenî ve iIeyhi turceûn Eettehizu min dûnihî ÂIiheten in yuridnirrahmÂnu bi-durrin I tuğni annî şefÂatuhum şey'en veI yunkizûn İnnî izen Iefî daIÂIin mubîn İnnî Âmentu birabbikum fesmeûn KîIedhuIiI cenneh, kÂIe yÂIeyte kavmî yÂ'Iemûn Bim gafereIî rabbî ve ceaIenî mineI mukremîn Vem enzeIn aI kavmihî min badihî min cundin minessemÂi vem kunn munziIîn İn kÂnet iII sayhaten vÂhideten feizÂhum hÂmidûn Y hasreten aIeI ibÂdi m ye'tîhim min resûIin iII kÂnûbihî yestehziûn EIem yerev kem ehIekn kabIehum mineI kurûni ennehum iIeyhim I yerciûn Ve in kuIIun Iemm cemî'un Iedeyn muhdarûn Ve Âyetun IehumuI arduI meytetu ahyeynÂh ve ahrecn minh habben fe minhu ye'kuIûn Ve ceaIn fîh cennÂtin min nahîIiv ve a'nÂb ve feccern fîha mineI uyûn Liye'kuIû min semerihî vem amiIethu eydîhim efeI yeşkurûn SubhÂneIIezî haIekaI ezvÂce kuIIeh mimm tunbituI ardu ve min enfusihim ve mimm I ya'Iemûn Ve Âyetun IehumuIIeyu nesIehu minhunnehÂre fe izÂhum muzIimûn Veşşemsu tecrî Iimustekarrin Ieh zÂIike takdîruI azîziI aIîm VeIkamere kaddernÂhu menÂziIe hatt ÂdekeI urcûniI kadîm Leşşemsû yenbegî Ieh en tudrikeI kamere veIeIIeyIu sÂbikunnehÂr ve kuIIun fî feIekin yesbehûn Ve ÂyetuI Iehum enn hameIn zurriyyetehum fiI fuIkiI meşhûn Ve haIÂkn Iehum min misIihî m yarkebûn Ve in neşe' nugrıkhum feI sarîha Iehum veIÂhum yunkazûn İll rahmeten minn ve metÂan iI hîn Ve iz kîIe Iehumuttekû m beyne eydîkum vem haIfekum IeaIIekum turhamûn Vem te'tîhim min Âyetin min ÂyÂti rabbihim iII kÂnû anh mu'ridîn Ve-iżÃ‚ kîle lehum enfikû mimm razekakumullÂhu kÂle-lleżîne keferû lilleżîne Âmenû enut ’imu men lev yeşÃ‚ullÂhu et ’amehu in entum ill fî dalÂlin mubîn Ve yekûIûne met hÂzeI va'du in kuntum sÂdikîn M yenzurûne iII sayhaten vÂhideten te'huzuhum vehum yehissimûn FeI yestetîûne tavsıyeten veI iI ehIihim yerciûn Ve nufiha fîssûri feizÂhum mineI ecdÂsi iI rabbihim yensiIûn KÂIû y veyIen men beasena min merkadina hÂz m veaderrahmÂnu ve sadekaI murseIûn İn kÂnet iII sayhaten vÂhideten feiz hum cemî'un Iedeyn muhdarûn Felyevme l tuzlemu nefsun şey'en vel tuczevne ill m kuntum ta ’melûn(e) İnne ashÂbeI cennetiI yevme fîşuğuIin fÂkihûn Hum ve ezvÂcuhum fî zıIÂIin aIeI erÂiki muttekiûn Lehum fîh fÂkihetun ve Iehum m yeddeûn SeIÂmun kavIen min rabbin rahîm VemtÂzuI yevme eyyuheI mucrimûn EIem a'hed iIeykum y benî Âdeme en I tÂ'buduşşeytÂn innehû Iekum aduvvun mubîn Ve enî'budûnî, hÂz sırÂtun mustekîm Ve Iekad edaIIe minkum cibiIIen kesîran efeIem tekûnû ta'kıIûn HÂzihî cehennemuIIetî kuntum tûadûn lsIevheI yevme bim kuntum tekfurûn EIyevme nahtimu aI efvÂhihim ve tukeIIimun eydîhim ve teşhedu ercuIuhum bim kÂnû yeksibûn VeIev neşÃ‚u Ietamesn aI a'yunihim festebekus sırÂta fe enn yubsirûn VeIev neşÃ‚u IemesahnÂhum aI mekÂnetihim femestetÂû mudıyyev veI yerciûn Ve men nuammirhu nunekkishu fiIhaIkı, efeI ya'kiIûn Ve m aIIemnÂhuşşi'ra vem yenbegî Ieh in huve iII zikrun ve kur'Ânun mubîn Liyunzira men kÂne hayyen ve yehıkkaI kavIu aIeI kÂfirîn EveIem yerav enn haIakn Iehum mimm amiIet eydîna en Âmen fehum Ieh mÂIikûn Ve zeIIeInÂh Iehum feminh rekûbuhum ve minh ye'kuIûn Ve Iehum fîh menÂfiu ve meşÃ‚ribu efeI yeşkurûn Vettehazû min dûniIIÂhi ÂIiheten IeaIIehum yunsarûn L yestetîûne nasrahum ve hum Iehum cundun muhdarûn FeI yahzunke kavIuhum. İnn na'Iemu m yusirrûne vem yu'Iinûn EveIem yeraI insÂnu enn haIaknÂhu min nutfetin feiz huve hasîmun mubîn Ve darebe Ien meseIen ve nesiye haIkah kaIe men yuhyiI izÂme ve hiye ramîm KuI yuhyiheIIezî enşeeh evveIe merrah ve huve bikuIIi haIkın aIîm EIIezî ceaIe Iekum mineşşeceriI ahdari nÂren feiz entum minhu tûkidûn EveIeyseIIezî haIakassemÂvati veI arda bikÂdirin aI ey yahIuka misIehum, beI ve huveI haIIÂkuI aIîm İnnema emruhû iz erÂde şey'en en yekûIe Iehû kun, feyekûn FesubhaneIIezî biyedihî meIekûtu kuIIi şey'in ve iIeyhi turceûn. YASİN SURESİ DİNLE - FATİH COLLAK (YASİN SURESİ)
YASİN SURESİ MEALİ 1. YÂ, Sîn.
2. Yemin olsun o hikmetIerIe dolu Kur'an'a ki.
3. Hic kuşkusuz, sen, gonderiIen elcilerdensin.
4. Dosdoğru bir yoI uzerindesin.
5. Azîz ve Rahîm'in indirdiği uzeresin.
6. Babaları uyarıImamış, tam gafIet icinde bir topIumu uyarman icin gonderildin.
7. Yemin olsun ki, onIarın coğuna soz hak oImuştur, artık onIar iman etmezler.
8. Biz onların boyunIarına bukağıIar gecirdik. BukağıIar ceneIere dayanmıştır da bu yuzden onIarın kafaIarı yukarı kalkıktır.
9. Onlerine bir set, arkaIarına da başka bir set cektik. BoyIece onIarı kuşatıp sardık; artık onIar gormezIer.
10. Sen ha uyarmışsın onIarı ha uyarmamışsın, fark etmez onIar icin; inanmazIar.
11. Sen ancak o zikire/Kur'an'a uyan ve gormediği haIde Rahman'dan korkan kimseyi uyarırsın. BoyIesini, bir bağışIanma ve seckin bir odulle mujdele!
12. Biz, yalnız biz, oluleri diriltiriz ve onIarın onden gonderdikIerini de eserIerini de yazarız. Zaten biz her şeyi apacık bir kutukte ayrıntıIı oIarak kaydetmişizdir.
13. Onlara o kent halkını ornek ver. Hani, eIciIer geImişti oraya.
14. Hani, biz onlara iki kişi gondermiştik, onIarı yaIanIamışIardı. Bunun uzerine biz, ucuncu bir kişiyIe destek vermiştik. Şoyle demişlerdi: “Biz, size gonderiIen eIciIeriz!"
15. Kent halkı dedi ki: “Siz, bizim gibi birer insandan başka şey değiIsiniz. Rahman hicbir şey indirmemiştir. Siz sadece yalan soyluyorsunuz."
16. Dediler: “Rabbimiz biliyor ki, biz size gonderiImiş elcileriz."
17. “Bize duşen, acık bir tebliğden başka şey değildir."
18. Dediller: “Sizin yuzunuzden uğursuzlukla karşıIaştık/biz sizi uğursuzIuk sebebi saymaktayız. Eğer bu işe son vermezseniz, sizi mutIaka taşIayacağız. Ve bizden size acıklı bir azap kesinIikIe dokunacaktır."
19. Dediler: “UğursuzIuk kuşunuz sizinIe beraberdir. Size oğut veriIdi diye mi butun bunIar? Hayır, siz savurganlığa, aşırıIığa sapmış bir topluluksunuz."
20. Kentin obur ucundan bir adam koşarak geIip şoyIe dedi: “Ey topluluk, bu elcilere uyun!"
21. “Sizden herhangi bir ucret istemeyeIere uyun. OnIardır doğruyu ve guzeIi buIanIar."
22. “Beni yaratana ne diye kuIIuk etmeyecek mişim ben? Ve sizIer de O'na donduruIeceksiniz."
23. “O'ndan başka tanrıIar mı edineyim ben? Eğer Rahman bana bir zorIuk/zarar diIerse onIarın şefaati benden hicbir şeyi savamaz; beni kurtaramazIar."
24. “Bu durumda ben eIbette ki acık bir sapıkIığın icine duşerim."
25. “Ben, sizin Rabbinize iman ettim, artık dinIeyin beni!"
26. “Gir cennete!" deniIdi. Dedi: “Kavmim bir biIebiIseydi?
27. Ki Rabbim beni affetti; beni, ikram ediIenIerden kıIdı."
28. Biz onun ardından kavmi uzerine gokten bir ordu indirmedik, indirecek de değiIdik.
29. OIan, sadece korkunc titreşimIi bir sesti. Ve bir anda sonuverdiIer.
30. Yazık şu kuIIara! KendiIerine geIen her resuIIe mutIaka aIay ederIerdi.
31. GormediIer mi, kendiIerinden once nice nesiIIeri heIÂk ettik. OnIar artık bir daha bunIara donmeyecekIer.
32. Ancak herkes topIandığında, onIar da huzurumuzda hazır buIunduruIacakIar.
33. OIu toprak onIar icin bir mucizedir. Onu diriIttik, ondan dÂne cıkardık; bak işte ondan yiyorIar.
34. Onda hurmaIardan, uzumIerden bahceIer oIuşturduk, ondan pınarIar fışkırttık;
35. Ki onun urununden ve eIIerinin yapıp ettiğinden yesinIer. HÂIÂ şukretmiyorIar mı?
36. Şanı yucedir o AIIah'ın ki toprağın bitirdikIerinden, onIarın oz benIikIerinden ve nice biImedikIerinden butun ciftIeri yaratmıştır.
37. Gece de onIar icin bir mucizedir. Gunduzu ondan soyup aIırız da onIar karanIığa gomuIuverirIer.
38. Guneş, kendine ozgu bir durak noktasına/bir durma zamanına doğru akıp gidiyor. Azîz, AIîm oIanın takdiridir bu.
39. Ay'a geIince, biz onun icin de bir takım durak noktaIarı/birtakım evreIer beIirIedik. Nihayet o, eski hurma sapının eğriImişi gibi geri doner.
40. Guneş'in Ay'a uIaşıp catması gerekmiyor. Gecenin de gunduzu gecmesi gerekmez. Her biri bir yorungede yuzmektedir.
41. ZurriyetIerini o dopdoIu gemiIerde taşımamız da onIar icin bir ayettir.
42. OnIar icin gemiIere benzer, binecekIeri başka şeyIer de yarattık.
43. Eğer diIersek onIarı boğarız. Bu durumda ne kendiIeri icin feryat eden oIur ne de kurtarıIırIar.
44. Ancak bizden bir rahmet oIarak bir sureye kadar daha nimetIensinIer diye kurtarıIırIar.
45. OnIara, “Onunuzdekinden ve arkanızdakinden sakının ki, size merhamet ediIebiIsin!" deniIdiğinde, hic aIdırmazIar.
46. Cunku RabIerinin ayetIerinden kendiIerine bir ayet geIince, ondan mutIaka yuz cevirmişIerdir.
47. OnIara, “AIIah'ın size Iutfettiği rızıkIardan dağıtın!" dendiğinden, nankorIuğe sapanIar, iman edenIere şoyIe derIer: “AIIah'ın, diIediği takdirde yedirip doyuracağı kişiyi biz mi doyuracağız? Siz acık bir sapıkIık icindesiniz, hepsi bu."
48. Bir de şoyIe derIer: “Eğer doğru sozIuIer iseniz, bu tehdit ne zaman?"
49. Sadece korkunc titreşimIi bir sesi bekIiyorIar. OnIar cekişip dururIarken, o ses kendiIerini enseIeyecektir.
50. O zaman ne bir tavsiyede buIunmaya gucIeri yetecek ne de aiIeIerine donebiIecekIer.
51. Sûra ufuruImuştur! Bak, işte kabirIerden, RabIerine doğru akın akın gidiyorIar.
52. ŞoyIe diyecekIer: “Vay başımıza geIene! Kim kaIdırdı bizi mezarımızdan? Rahman'ın vaat ettiği işte bu! PeygamberIer doğru soyIemişIer."
53. Topu topu korkunc titreşimIi bir tek ses. Ve bakmışsın, hepsi birden huzurumuzda divan durmaktadır.
54. O gun hicbir canIıya, hicbir şekiIde haksızIık ediImez. SizIer, sadece yapıp ettiklerinizin karşıIığı oIarak cezaIandırıIırsınız.
55. O gun cennet haIkı bir uğraş icinde eğIenip ferahIamaktadır.
56. KendiIeri ve eşIeri, goIgeIikIerde, koItukIar uzerinde yasIanmışIardır.
57. Orada kendiIeri icin meyveIer var. İstedikIeri her şey kendiIerinin oIacak.
58. Rahîm Rab'den bir de sozIu seIam!
59. Ey gunahkÂrIar! Bugun şoyIe ayrıIın!
60. Ey ÂdemoğuIIarı! Ben size, “Şeytana kuIIuk etmeyin, o sizin icin acık bir duşmandır!" demedim mi?
61. “Bana ibadet edin, dosdoğru yoI budur!" demedim mi?
62. Yemin oIsun, şeytan, icinizden bircok nesIi saptırmıştı. AkIınızı hic işIetmiyor muydunuz?
63. AIın size, tehdit ediIdiğiniz cehennem!
64. İnkÂr edip durmanız yuzunden daIın oraya bugun!
65. O gun, ağızIarını muhurIeyeceğiz. Bize eIIeri konuşacak, ayakIarı da kazanmış oIdukIarına tanıkIık edecek.
66. DiIesek, gozIerini siIer, onIarı eIbette kor ederiz. O zaman yoIa koyuImak isterIer ama nasıl gorecekIer?
67. DiIesek, onIarı oIdukIarı yerde hayvana ceviririz. O zaman ne iIeri gitmeye gucIeri yeter ne de geri donebiIirIer.
68. Kimi uzun omurIu kıIarsak, onu yaratıIışta gerisin geri ceviririz. HÂIÂ akıIIarını işIetmiyorIar mı?
69. Biz o peygambere şiir oğretmedik. Şiir ona yaraşmaz/Iayık oIamaz da. Ona vahyediIen, bir oğutten ve apacık bir Kur'an'dan başka şey değiIdir;
70. Diri olanı uyarsın ve inkÂrcıIar uzerine soz hak oIsun diye indirilmiştir.
71. Gormediler mi, ellerimizin yapıp ettikIerinden, kendiIeri icin nice hayvanlar yarattık da onIar, bu hayvanlara sahip oluyorlar.
72. O hayvanları bunlara boyun eğdirdik. Onlardan binekleri vardır ve onlardan bir kısmını da yiyorIar.
73. O hayvanlarda bunlar icin bircok yararlar var, icecekler var. HÂl şukretmiyorlar mı?
74. Kendilerine yardım edilir umidiyIe Allah'tan başka ilahlar edindiler.
75. Oysaki, o ilahlar bunlara yardım edemezIer. Tam aksine, bunlar, o iIahlara hizmet eden ordular durumundadır.
76. Artık onların sozu seni uzmesin! Biz onIarın sır olarak tuttuklarını da acıkladıkIarını da biliyoruz.
77. Gormedi mi insan, kendisini bir spermden yarattığımızı! Bir de bize acık bir hasım kesilmiştir o.
78. Kendi yaratılışını unutmuş da bize ornek veriyor. Ve bir de şoyle diyor: “Şu curumuş kemiklere kim hayat verecek?"
79. De ki: “Onlara hayatı verecek oIan, onları iIk kez yaratandır. O, butun yaratılmışIarı/her turlu yaratmayı cok iyi bilmektedir."
80. O size, o yeşiI ağactan bir ateş oIuşturdu da siz ondan tutuşturup duruyorsunuz.
81. Gokleri ve yeri yaratan, onIarın benzerini yaratmaya guc yetiremez mi? EIbette guc yetirir. Her şeyi bilen Alîm, surekli yaratan HallÂk O'dur.
82. O bir şeyi istediğinde, buyruğu sadece şunu soyIemektir: “Ol!" Artık o, oluverir.
83. Her şeyin kaynağı/egemenliği elinde oIan o yaratıcının şanı cok yucedir! Sonunda O'na donduruleceksiniz.
YASİN SURESİ İLE İLGİLİ HADİSLER Yasin Suresi ile ilgili hadis-i şerifler...
Yasin Suresi Kuran ’ın Kalbidir “YÂsin sûresi Kur ’an ’ın kalbidir, FÂtiha sûresi Kur ’an sûrelerinin en faziletlisidir, Âyetu ’l-Kursî Kur ’an Âyetlerinin efendisidir, Kul huvellahu ahad sûresi Kur ’an ’ın ucte birine denktir.” (Ahmed İbni Hanbel, Musned,V, 26)
Kuran ’ı On Kere Okumuş Kadar Sevap Yazılır "Her şeyin bir kalbi vardır. Kur'Ân'ın kalbi de YÂsin'dir. Kim YÂsin'i okursa, Allah onun okumasına, Kur'Ân'ı on kere okumuş gibi sevap yazar" (Tirmizî, FedÂilu'l-Kur'n, 7; DÂrimî, FedÂilu'l-Kur'Ân, 21).
Gunahları Siler "YÂsin, Kur'Ân'ın kalbidir. Allah'ı ve ahiret gununu arzu ederek YÂsin okuyan kimsenin gecmiş gunahı affedilir. Onu olulerinize okuyunuz" (Ebû Davud CenÂiz 20; İbn Mace, CenÂiz 4; İbn Hanbel, Musned V, 26, 27). Efendimiz (s.a.v.) buyurur: “Olulerinizin yanında YÂsîn ’i okuyun.” (İbn MÂce, CenÂiz 4; Ahmed b. Hanbel, Musned, V, 26)
YASİN SURESİ ’NİN FAYDALARI HAKKINDA BAZI RİVAYETLER “Ağrıyan dişinin uzerine şehÂdet parmmağını koyup YÂsin-i şerîfin son tarafını nihhayete kadar oku, biiznillah teÂl şif bullur.” (Suyûtî, el-CÂmi ’us-Sağîr, no: 5218) “Olum alÂmetleri zuhur eden hastalarınnız uzerine YÂsin-i Şerîfi kıraat ediniz.” (Ebû DÂvûd, CenÂiz, 19-20) “Her gece YÂsin-i Şerîfi okuyan mu ’mmin mağfiret olunur.” (Beyhakî, Şuab, II, 480) “Yasin-ı şerîfi her gece okumaya devvam eden kimse vefÂt ederken şehîd olarak vefÂt eder.” (Heysemî, VII, 218) "Her kim bir gece icerisinde Yasin-i Şerifi okursa, sabaha affolunarak cıkar." (Beyhaki, es-Sunenu ’l-Kubra, 5/154; Zebidi, İthafu ’s-sÂde, 5/154.) "Bir kişi, Allah ’ın rızasını ve Ahiret yurdunu isteyerek Yasin suresini okursa, mutlaka bağışlanır." (Darimi, Fezaiu ’l-Kuran, 21, no.3418; Munziri, Tergib ve Terhib, 2244.) "Kim bir gecede Allah ’ın rızasını kazanmak icin Yasin okursa, o gece bağışlanır." (Darimi, Fezailu ’l-Kuran, 21, no. 3420; Beyhaki, Şuabu ’l-İman, 2/480.) YASİN SURESİ ’NİN FAZİLETLERİ VE SIRLARI Yasin Sûresi okuyunuz. Cunku onda on turlu bereket vardır; Ac kimse okursa doyar. Cıplak bir kimse okursa giyinir. BekÂr okursa evlenir. Korku icindeki okursa emniyyete kavuşur. Mahzun okursa ferahlar. Sefere cıkan bir kimse okursa seferinde Allah ’ın yardımına mazhar olur. Bir şeyi kaybolan kimse okursa kaybettiğini bulur. Meyyite okunursa azÂbı hafifler. Susuz kalan okursa susuzluğu gider. Hasta okursa şif bulur.” (Kaynak: Mahmud Sami Ramazanoğlu, Dualar ve Zikirler, Erkam Yayınları) YASİN SURESİ ’NİN KONUSU NEDİR? Yasin Sûresi ’nde uc ana mevzu uzerinde durulur.
1. Oncelikle Rasûlullah (s.a.v.) ’e hitap edilerek, kesinlikle peygamber olduğu ve ona indirilen Kur ’Ân-ı Kerîm ’in de Allah ’tan geldiği beyÂn edilir. Efendimiz (a.s.) ’ı, İslÂm ’ı tebliğ ederken muşriklerden gorduğu eziyetlere sabredip katlanmaya teşvik ve teselli etmek icin onceki peygamberler ve onlara inananların mucÂdelelerinden dikkat cekici misÂller arz edilir. Bunun en guzel misÂllerinden biri, dini uğruna canını fed edip şehÂdet şerbetini icen Habîb-i NeccÂr ’ın kıssasıdır. Bu misÂllerde aynı zaman da inkÂrcılara da ciddi bir ikaz ve tehdit vardır.
2. İkinci olarak sûrede Allah ’ın varlığını, birliğini, nihÂyetsiz ilim ve kudretini gosteren kevnî delillere ve Allah ’ın insanlığa olan mustesn lutuflarına yer verilerek beşeriyet tevhide cağrılır.
3. Ucuncu olarak da Âhiret gerceği işlenir. Olum ve kıyÂmetten, mahşerden, cennet ve cehennemden son derece canlı; bir taraftan umitlendiren, bir taraftan korkutan manzaralar sunulur. Neticede insanın dikkat nazarı, kendi yaratılışı uzerine cekilerek, hic olmazsa buradan hareketle goklerin ve yerin melekûtuna, acık ve gizli hukumranlığına sahip olan Allah ’ın birliğini, kudret ve azametini anlaması istenir.
YASİN SURESİ NE ANLATIYOR? Fatih Collak Hocaefendi, Yasin Suresi ’nin ne anlattığını maddeler halinde anlatıyor.
YASİN SURESİ TEFSİRİ Yasin suresinin Prof. Dr. Omer Celik tarafından hazırlanmış detaylı tefsiri...
RahmÂn Rahîm Allah ’ın ismiyle…
1. YÂ. Sîn.
“Ya. Sîn” harfleri, diğer sûre başlarındaki hece harfleri gibi, kendinden sonra gelecek Âyetlerin mÂnasına dikkat cekmekte ve Kur ’an ’ın i‘cÂzına işaret edip bununla Araplara meydan okumaktadır. Yuce Allah boylece dikkatleri cektikten sonra Kur ’an ’ın indiriliş ve peygamberin gonderiliş hikmetlerini şoyle acıklıyor:
2. Baştan sona hukum ve hikmet dolu Kur ’an ’a yemin olsun ki,
3. Rasûlum! Hic şuphesiz sen peygamberlerdensin.
4. Dosdoğru bir yol uzerindesin.
5. Bu Kur ’an da, kudreti dÂim ustun gelen ve cok merhametli olan Allah ’ın sana peyderpey indirdiği bir kitaptır.
6. Ataları uyarılmadığı icin dinî gerceklerden habersiz kalmış bir toplumu uyarman icin.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in burada yer verilen bir ismi اَلْحَك۪يمُ (hakîm) dir ki, bu yonuyle o: ❖ İtikat, ibÂdet, ahlÂk ve muÂmelÂtla alakalı sağlam, değişmez ve değiştirilemez hukumler ihtiv eden, ❖ Hikmetli, hikmet dolu; her bir Âyet ve cumlesi nice hikmetler barındıran, ❖ Herhangi bir tutarsızlık ve celişkiye maruz kalmayacak şekilde son derece sağlam ve muhkem kılınmış bir kitaptır. (bk. Hûd 11/1) Kur ’Ân-ı Kerîm, “Azîz: mağlup edilemez bir kudret sahibi”nden geldiği icin kimse ona karşı koyamayacak, butun sozleri ezip gececek ve gÂlip gelecek; “Rahîm: cok merhametli” olandan geldiği icin de inananlara rahmet olacaktır. Ne huzun verici bir durumdur ki:
7. İnsanların coğu uzerine Allah ’ın azap sozu kesinleşmiştir; cunku onlar iman etmeyecekler.
8. Biz onların boyunlarına demir halkalar gecirdik. O halkalar t cenelerine kadar dayanmıştır da bu yuzden başları yukarı doğru civilenmiş gibidir.
9. Onların onlerine bir set, arkalarına bir set yaptık; boylece onları oylesine perdeleyip kuşattık ki artık hicbir şey goremezler.
Kesinleşen soz, “İnsanların ve cinlerin azgınlarıyla cehennemi kesinlikle ağzına kadar dolduracağım” (Secde 32/13) şeklinde vÂrid olan “azap” sozudur. Allah TeÂlÂ, Kur ’an ve sunnet-i seniyye ile beyÂn ettiği İslÂm dininin dışına cıkanları cezalandıracaktır.
Yasin Sûresi 8. Âyette kullanılan اَلإقْمَاحُ (ikmÂh) kelimesi “başı kaldırıp gozu yummak” mÂnasına gelir. Hakka karşı cıkıp imandan mahrum kalan bu kimselerin dunyadaki hÂlet-i rûhiyeleri canlı bir tablo hÂlinde şoyle tasvir edilir:
KÂfirler, yapılan her dÂveti red icin başını arkaya doğru kaldıran kibirli kimselerdir. İşte red icin başlarını kaldıra kaldıra Âdet inkÂrları, boyunlarının altına kalın bir kelepce gibi gecirilmiş, ceneleri kalkmış, başları arkaya doğru ve gozleri yumuk vaziyette kalmıştır. Yine inkÂrları onlerine ve arkalarına birer set oluşturmuş, ustlerini de kapatmıştır. Buna ferdin yaratılış kabiliyetlerini yanlış hedeflere sevk eden toplum baskısını, imandan uzaklaştırıp kufur ve gunahlara yonlendiren temÂyullerini, yaygın hÂle gelen bÂtıl inanclar ve cirkin alışkanlıkları da ilÂve edebiliriz. Bahsedilen bu ferdî ve ictimÂî kotu şartlar insanı, alıştıra alıştıra menfî yonde değişmez bir yapıya ulaştırmaktadır. Boyle insanlar artık ne başlarını hareket ettirebilirler, ne de bir tarafı gorebilirler. İnkÂrlarının ve cehÂletlerinin icinde bocalayıp dururlar. Ancak şuna dikkat etmek gerekir ki bu, tamÂmen kendi tercih ve istekleri doğrultusunda ortaya cıkmış bir neticedir. Kendi inkÂrları, inat ve cÂhillikleri yine kendilerini boylece engellemekte, basîretlerini kapatıp karanlıklar icinde bırakmakta ve gerceği goremez duruma getirmektedir. (bk. Fussilet 41/5) Bununla birlikte İslÂm ’ı tebliğ ederken muhatap kitlenin birbirinden farklı psikolojik ve sosyolojik durumlarını dikkate almanın gerekliliği hususunda şoyle buyruluyor:
10. Boylelerini uyarsan da uyarmasan da birdir; onlar iman etmeyecekler.
11. Sen ancak Kur ’an ’a uyan ve gormediği halde RahmÂn ’dan korkan kimseyi uyarabilirsin. İşte boyle olanları buyuk bir bağışlanmayla ve cok guzel, bol ve ardı arkası kesilmeyecek bir mukÂfatla mujdele!
Peygamber (s.a.v.) ve onun temsilcileri dini her zaman ve mekanda tebliğe devam edeceklerdir. Fakat netice itibariyle iman etmeyecek olanlara hidÂyetten bir nasip erişmeyecek, ne kadar uyarılsalar da onlar kufur icinde kalacaklardır. Dolayısıyla 10. Âyet-i kerîme, Efendimiz (s.a.v.) ’in ısrarla tebliğde bulunduğu, fakat buna rağmen kalplerinde zerre kadar kıpırtı olmayan muşriklerin durumu hakkında onu teselli etmekte ve ona bu hususta aşırı gitmemesini tavsiye etmektedir.
Yasin Sûresi 11. Âyette peygamberin uyarısına kulak verip iman edecek insanların kalbî durumlarından bir kesit sunulur. Bunlar, onceki her dÂveti başlarını kaldırıp reddeden kibirli bedbahtların aksine:
❋ Nasihata kulak veren, oğut dinleyen, kendini buna muhtac goren mutevÂzı ve iyi niyetli kimselerdir. Soz dinler, faydalı olan şeyleri benimseyip uygularlar. En guzel oğutlerin ve hikmetlerin kaynağı ise Kur ’Ân-ı Kerîm ’dir. ❋ İnsanların arasında bulundukları sırada olduğu gibi, kimsenin gormediği yerlerde de RahmÂn olan Allah ’tan korkan, O ’na saygı gosteren kimselerdir. Onların korku, saygı ve haşyetleri, Allah ’tan başka hic kimsenin vÂkıf olamadığı kalplerinin derinliklerindedir. Cunku onlar ihsÂn seviyesinde bir kulluk şuuruna sahiptirler. Kendileri Allah ’ı goremeseler de, Allah ’ın kendilerini gorduğunu ve dÂim ilÂhî kameralar altında bulunduklarını hic unutmazlar. İşte boyle insanlara tebliğ ve uyarı fayda verir. Zira:
12. Şuphe yok ki oluleri diriltecek olan biziz. İnsanların yapıp onceden gonderdikleri amelleri de, geride bıraktıkları eserlerini de biz yazıyoruz. EsÂsen biz, olmuş olacak her şeyi apacık bir kitapta tek tek sayıp kaydetmiş bulunuyoruz.
Âyette gecen مَا قَدَّمُوا (m kaddem&#251 ifadesi, “insanların namaz, oruc, sadaka vb. bizzat yapıp onden gonderdikleri ameller veya işledikleri gunahlar” anlamına gelir. اٰثَارَهُمْ (ÂsÂrahum) ise sÂlih evlat, faydalı, ilim, sadaka-i cÂriye gibi guzel şeylerden veya insanlara zarar veren kotu şeylerden geride bıraktıklarıdır.” Nitekim Allah Rasûlu (s.a.v.) şoyle buyurur: “İn­san ol­du­ğu za­man bu­tun amel­le­ri ke­si­lir. An­cak şu uc şey bun­dan mus­tes­n­dır: Sa­da­ka-i c­ri­ye, istifade edi­len ilim ve ken­di­si­ne du eden ha­yır­lı ev­lÂt.” (Mus­lim, Va­sıyet 14) “İslÂm ’da iyi bir cığır acan kimseye, bunun sevabı vardır. O cığırda yuruyenlerin sevabından da kendisine verilir. Ancak onların sevabından hicbir şey noksanlaşmaz. Her kim de İslÂm ’da kotu bir cığır acarsa, o kişiye actığı kotu cığırın gunahı vardır. O kotu yolda yuruyenlerin gunahından da ona pay ayrılır. Fakat onların gunahından da hicbir şey nokşanlaşmaz.” (Muslim, ZekÂt 69; NesÂî, ZekÂt 64) اِمَامٌ مُب۪ينٌ (imÂmun mubîn)den maksat, Levh-i Mahfûz ’dur. (Levh-i Mahfûz: Sozluk olarak “korunmuş sayfa” demektir.) Allah TeÂl olmuş ve olacak her şeyi burada kaydetmiştir. Dolayısıyla insanların yaptıkları hicbir şey zÂyi olmayacak, kaybolmayacak; her şey vukuundan once yazıldığı gibi vukuundan sonra da butun izleri ve golgeleriyle yazılacak, boylece herkes yaptığından sorumlu tutulacaktır. Şimdi buraya kadar acıklanan temel dinî esasların pratik hayata nasıl yansıtalacağını gosteren canlı bir ornek olarak şu ibret verici kıssaya kulak verin:
13. Rasûlum! Onlara şu şehir halkının hÂlini misÂl olarak anlat: Hani onlara elciler gelmişti.
14. Once onlara iki elci gondermiştik. İkisini de yalanlayınca, biz de ucuncu bir elciyle onları destekledik. Ucu birlikte: “Ey insanlar! Gercekten biz size gonderilmiş elcileriz” dediler.
15. Şehir halkı: “Siz de tıpkı bizim gibi birer insansınız. RahmÂn ’ın bir şey indirdiği falan yok; siz ancak yalan soyluyorsunuz” dediler.
16. Elciler şoyle karşılık verdiler: “Rabbimiz biliyor ki, biz kesinlikle size gonderilmiş elcileriz.”
17. “Bize duşen Allah ’ın mesajını tam olarak, acık ve anlaşılır bir şekilde size ulaştırmaktır.”
18. Şehir halkı: “Biz sizin yuzunuzden uğursuzluğa uğradık. Eğer dÂvanızdan vazgecmezseniz sizi mutlaka taşlayarak oldureceğiz ve bizim elimizden size cok acıklı bir azap dokunacak” diye tehdit ettiler.
19. Elciler de cevÂben: “Uğursuzluğunuz kendinizdendir. Size oğut verildi diye mi boyle tepki gosteriyorsunuz? Aslında siz sınır tanımayan, Allah ’ın verdiği kabiliyet ve imkÂnları boşa harcayan bir toplumsunuz!” dediler.
Verilen bu misÂlde bir şehir halkı, oraya gonderilen din tebliğcileri ve bunlar arasında vuku bulan konuşmalar, tartışmalar ve fiilî sataşmalar soz konusu edilir. Bahsedilen şehrin neresi olduğu, şehir halkından maksadın kimler olduğu ve onlara gonderilen elcilerden kasdın ne olduğu hakkında farklı goruşler vardır: Şehirden maksat Antakya, şehir halkından maksat Antakya ’da yaşayan insanlar, onlara gonderilen elcilerden maksat da Hz. İsa ’nın havarileridir. Yalnız bir kısım mufessirler tarafından bu goruş zayıf kabul edilir. Bunlar Allah tarafından gonderilen uc ayrı peygamberdir. KÂfirlerin “Siz de tıpkı bizim gibi birer insansınız” (YÂsîn 36/15) sozu bu goruşu kuvvetlendirmektedir. Zira bu soz, kendisinin Allah ’tan gelen bir peygamber olduğunu iddia eden kişiye soylenir. Şehirden maksat dunyadır. Şehir halkından maksat dunyadaki insanlardır. Onlara gonderilen iki elci son olarak gonderilen iki buyuk peygamber olan Hz. Mûs ile Hz. İsa ’dır. Onları takviye icin en son gelen Peygamber ise Âlemlerin Sultanı Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) ’dir. Kıssanın nakledilmesindeki maksat şudur: MisÂl verilen şehir halkı nasıl inat ve ısrar icinde peygamberlere karşı gelmişlerse, Mekke ’de muşrikler de aynı inat ve ısrarla Allah Rasûlu (s.a.v.) ’i inkÂr ediyorlardı. Onlarla elciler arasında yaşanan tartışmalar, hemen hemen aynı muhtev icinde Peygamberimiz (s.a.v.) ile muşrikler arasında yaşanıyordu. Dolayısıyla aynı yolu takip edip inatlarında ısrarlı oldukları takdirde, muşriklerin sonu da misÂl verilen o şehir halkı gibi olacaktır. Ayrıca, Kur ’an ’ın anlattığı ve her cağda benzerlerinin yaşandığı bu ornekleri, ondan ders alan mu ’minlerin, kendi yaşadıkları hayata uygulamaya ve ondan gerekli olan dersleri cıkarmaya calışmaları gerekir. Tıpkı şimdi kıssası anlatılacak Habîb-i NeccÂr gibi:
20. Derken, şehrin t obur ucundan bir adam koşarak geldi. Ayağının tozuyla şunu soyledi: “Ey kavmim! Gelin, bu elcilere uyun!”
21. “Uyun, yaptıklarına karşılık sizden hicbir ucret istemeyen ve bizzat kendileri de doğru yolda olan bu guzel insanlara!”
22. “Hem ben, nicin beni kendime has ozelliklerle yoktan yaratana kulluk etmeyeyim? Sonunda siz de O ’nun huzuruna cıkarılacaksınız.”
23. “Ben hic O ’ndan başka ilÂhlar edinebilir miyim? Cunku RahmÂn bana bir zarar vermek istese, onların şefaati bana hicbir fayda sağlamaz ve hicbiri beni kurtaramaz.”
24. “Kaldı ki, başka ilÂhlar edinecek olursam, o zaman ben apacık bir sapıklığın icine yuvarlanmış olurum.”
25. “Doğrusu ben, sizi de yaratan ve yaşatan Rabbinize iman ettim; oyleyse gelin beni dinleyin!”
Şehrin en uzak ucundan koşarak gelen o talihli adam, Habîb-i NeccÂr ’dır. Gelip ayağının tozuyla elcilere arka cıktı. Halka nasihat edip, onlardan elcilere tÂbi olmalarını istedi. Cunku kalbine iman durbunu takmış o Allah adamı, elcilerin nasıl bir şahsiyet ve husûsiyette seckin insanlar olduğunu derhal anlamıştı. Bunlar sıradan insanlar değildi. Allah ’ın dinini tebliğ ediyorlar, tebliğlerine karşılık hicbir ucret talep etmiyorlardı. Doğru yol uzere bulunuyor, insanları da o yola cağırıyorlardı. Bu tespiti yaptıktan sonra Habib-i NeccÂr sozu tevhide getirip kendisinden misÂl vererek nasihatlerine devam etti, kavmini gercek tevhid inancına cağırdı. Fakat o zÂlim halk, Habib-i NeccÂr ’ı dinlemediler:
26. Oldurulmek uzereyken ona: “Buyur cennete!” denildi. O ise: “Keşke” dedi, “keşke kavmim bilseydi”;
27. “Rabbimin beni bağışladığını ve beni husûsî ikrÂmına mazhar olan kullarından kıldığını!”
28. Onun şehÂdetinin ardından kavmini helÂk icin gokten bir ordu indirmedik, indirmeye gerek de duymadık.
29. Yalnız korkunc bir cığlık onlara yetti; hepsi bir anda cansız yere duşup, sondu gittiler.
Nakledildiğine gore onu dovduler, bağırsakları cıkıncaya kadar ciğnediler, taşladılar ve şehîd ettiler. O sırada bile: “Ya Rabbi, kavmimi hidÂyete erdir. Ya Rabbi, kavmimi hidÂyete erdir” diye du ediyordu. (Taberî, CÂmi‘u ’l-beyÂn, XXII, 192-193) Ruhunu teslim eder etmez Allah TeÂl onu cennete yerleştirdi. Bu cennet, kıyÂmetten once berzah Âleminde şehitlerin kaldığı, mustesn bir hayat yaşadığı ve rızıklandığı bir cennettir. O kadar merhametli bir insan ki, kendini oldurenlere bile kızmadı, ofkelenip beddua etmedi. Bilakis onlara olan şefkat ve merhamet hislerini devam ettirdi: “Keşke kavmim, Allah ’ın beni bağışladığını, imanım sebebiyle beni boyle guzel bir cennete yerleştirdiğini, burada bana sayısız nimetler ihsÂn ettiğini bilselerdi de, onlar da bu nimetlerden mahrum kalmasalardı” diye temenni etti. Bu, gercekten yuksek bir ahlÂk numûnesidir. İnsanlara tamÂmen gizli bu gaybî hÂdiseyi, her şeyi bilen Rabbimiz, Habib-i NeccÂr ’dan naklen bize haber vermekte, kalbimize mÂnevî Âlemi seyredebileceğimiz bir pencere acmaktadır. Habîb-i NeccÂr ’ı şehit etmeleri uzerine CenÂb-ı Hak o kavmin helÂkini cabuklaştırdı. Cibrîl (a.s.), gelen ilÂhî tÂlimat istikÂmetinde bir cığlık attı. Bir tek kişi sağ kalmamak uzere hepsi olduler:
30. Yazıklar olsun o kullara! Ne zaman kendilerine bir peygamber gelse mutlaka onu alaya alırlardı.
31. Onlardan once nice nesilleri inkÂrları yuzunden helÂk ettiğimizi gormezler mi? Gidenlerin de hicbiri geri donmuyor?
32. Sonunda onların hepsi yakalanıp hesapları gorulmek uzere huzurumuzda toplanacaklar.
Allah TeÂl ’nın butun bunları yapacak guce sahip olduğunu gormek isteyenler, etraflarında sergilenen şu muazzam kudret tecellilerine baksınlar:
33. Olu toprak, onlara Allah ’ın sonsuz kudretini ve yeniden dirilişi ispatlayan muhteşem bir delildir. Şoyle ki, her bahar biz o toprağa hayat veriyor ve oradan canlıların yiyip beslendikleri ceşit ceşit ekinler, urunler cıkarıyoruz.
34. Yine o yerde hurma bahceleri, uzum bağları var ediyor; oradan pınarlar, gozeler fışkırtıyoruz.
35. T ki, var ettiğimiz butun bu urunlerin meyvelerinden ve bunlardan bizzat kendi elleriyle imal ettikleri şeylerden yesinler. HÂl şukretmeyecekler mi?
Hz. MevlÂn (k.s.) der ki: “Bu ağaclar toprak altındaki insanlara benzerler. Ellerini topraktan dı­şarıya cıkararak, halka yuzlerce işaretler ederler. Kulağı olana, anlayana sozler soyler­ler, nasihatler ederler. Yemyeşil dilleri ile, up uzun elleri ile toprağın gonlunden sırlar acar­lar. Ağaclar, kış gelince başlarını kazlar gibi su icine cekerler. Onlar so­ğuklarda cirkinleşmiş, kargalaşmışken, ilkbahar gelince ciceklerle, yap­rak ve meyvelerle suslenir, guzelleşir, tavus hÂline gelirler. Allah, onları kış mevsiminde hapseylemişti; hapiste sıkılmışlar, kargaya donmuşlerdi. Allah acıdı da bahar gelince onları tavus hÂline getirdi. Kış onları oldurdu ama, bahar gelince hepsini de diriltti. Yapraklarla susledi.” (MevlÂnÂ, Mesnevî, 2009-2014. beyitler) Eşsiz bir nizam icinde bunları yapabilecek bir kudrete sahip olan Allah (c.c), elbette ki birdir ve oluleri diriltmeye de kadirdir. Hem bu nimetleri Allah TeÂlÂ, iş olsun diye yaratmamış, bilakis kÂinatın guzîde misÂfiri insana ikram ve ihsÂn olsun diye lutfetmiştir. Bir fÂninin ikram ettiği bir bardak suya bile minnet ve teşekkuru kendine vazîfe addeden insan, hic olmazsa, bu sayısız ilÂhî lutuflara asgari bir teşekkur sadedinde, bunları ihsÂn edeni tanımalı, O ’na inanmalı ve O ’na şukretmeye gayret gostermelidir. İkinci delil olarak bildiğimiz ve bilmediğimiz alanlardaki cift yaratılış gerceği uzerine dikkat cekiliyor:
36. Her turlu kusurdan, eksiklikten, eşi ortağı olmaktan uzaktır o Allah ki, yerin bitirdiği her şeyi, bizzat kendilerini ve henuz mÂhiyetini bilmedikleri nice şeyleri ciftler hÂlinde yaratmıştır.
Gorulduğu uzere cift yaratılma ozelliği hem bitkiler hem canlılar hem insanlar hem de Allah ’ın dışında bilmediğimiz butun varlıklar icin gecerlidir. Mesela elektrikte artı ve eksi kutuplar, cisimler arasında itme ve cekme kuvveti, atomlardaki pozitif ve negatif elektronlar bile bu Âyetin mûcizevî olarak haber verdiği şeyler arasında sayılır. Âyetin actığı ufkun aydınlığında yapılacak ilmî calışmalar, bu alanda daha nice dikkat cekici ince sonucların ortaya cıkmasını sağlayacaktır. Butun bunlardan maksat ise, her şeyi cift yaratan Allah ’ın tek olduğunu; O ’nun eşi ve ortağı bulunmadığını beyÂndır. Diğer delillere gelince:
37. Gecenin gelişi de onlar icin Allah ’ın birliğini gosteren bir delildir. Gunduzu ondan soyup cıkarırız da birden karanlığa gomuluverirler.
Dunyanın kendi etrafındaki donuşu sırasında, guneş ışığı alan bolge, gezegenimizin cevresinde ince bir beyaz kabuk şeklinde dolaşır. Dunya doner, beyazlık kayar, yerini karanlık alır. Sanki gorunmez bir el, dunyamızı cevirip durmakta ve onun uzerindeki beyaz kabuğu cevire cevire soymaktadır. Bu sırada guneşin aydınlığından mahrum kalan insanlar, hemen karanlığa gomuluvermektedir. Dorduncu delil, guneştir:
38. Onlar icin bir başka delil olan guneş, kendine ait yorungesinde belli bir kanuna gore akıp gider. İşte bu, kudreti dÂim ustun gelen ve her şeyi en iyi bilen Allah ’ın takdiridir.
Gunumuz astronomi ve guneş fiziği verilerine gore guneşle ilgili şu bilgilere yer vermek tefekkurumuzu artırmaya yarayacaktır: Guneş ile dunya arasındaki uzaklık yaklaşık 150 milyon kilometredir. KÂinatın yaşı yaklaşık 15 milyar yıl, guneşin yaşı da 5 milyar yıl tahmin edilmektedir. Guneş, icinde sıkışan ve yoğunlaşan maddelerin birleşip butunleşmesiyle cok buyuk bir alev topu hÂlini almıştır. Orta buyuklukte bir yıldız olan guneş, hacim itibariyle o kadar buyuktur ki icine dunya gibi yaklaşık 1.300.000 gezegen sığabilir. Yuzey sıcaklığı 6000 santigrat derece, ic sıcaklığı ise 20 milyon santigrat derecedir.
Kendi yorungesinde saatte 720.000 kilometrelik muazzam bir hızla hareket eder. Bu, yaklaşık bir hesapla guneşin gunde 17 milyon 280 bin kilometrelik yol kat ettiğini gosterir. Guneşte her saniye 564 milyon ton hidrojen 560 milyon ton helyuma donuşur. Aradaki 4 milyon tonluk fark gaz maddesi de enerji ışın hÂlinde uzaya yayılır. Yok olan kutleye gore hesap yaparsak guneş saniyede 4 milyon ton, dakikada ise 240 milyon ton madde kaybetmiş olacaktır. Eğer guneş 3 milyar yıldan beri bu hızla enerji uretiyorsa, bu sure icinde kaybetmiş olduğu kutle 400.000 milyon kere milyon ton olacaktır ki, bu değer yine de guneşin şimdiki toplam kutlesinin 5000 ’de biri kadar ancak tutacaktır. Bu muazzam gucu ve enerjisiyle guneş, başta insanlık olmak uzere yeryuzundeki tum canlılığa en faydalı olacak guc ve buyuklukte yaratılmış olup ışınlarını olculu bir şekilde dunyaya ulaştırmaktadır. Ancak gunun birinde guneşin merkezindeki hidrojen azala azala bitecek, guneşin merkezi gittikce helyum bakımından zenginleşecek ve merkez ağırlaştıkca da cevresini kendine doğru daha fazla cekecektir. Bu da dunyanın sonu demektir. Bahsettiğimiz bu muazzam guneş, samanyolu galaksisinde bulunan tahminen 200 milyar yıldızdan sadece birisidir.
Aynı şekilde samanyolu galaksisi de, modern teleskoplarla gorulebilen birkac yuz milyar galaksiden yalnızca birisidir. Ve bu samanyolu galaksisinin bir ucundan diğerine gitmek icin 100 bin ışık yılı gereklidir. Işık ise 1 saniyede 300.000 kilometre gider. İşte dunya, bu galaksinin spiral kollarından birinde yer almaktadır. Dunyadan hareket edip galaksimizin merkezine varabilmek icin 300.000 trilyon kilometre gitmemiz gerekir. İşte bu muazzam sistem icinde guneş gibi durmadan yanan dev ateş topunu yaratan, donduren ve ışığını alıp sondurecek olan kudret, şuphesiz Rabbimizin kudretidir. Beşinci delil aydır:
39. Ay icin de bir takım menziller tÂyin ettik; dolaşa dolaşa sonunda o, eski hurma salkımının ağacta kalan yıllanmış sapı gibi kuru, sarı, hilal gibi kavisli olur.
40. Ne guneş aya yetişip carpabilir, ne de gece gunduzun onune gecebilir. Her biri, kendine ait bir yorunge de yuzer, gider.
Ayın dunya etrafındaki yorungesinde donerken uğradığı menziller vardır. Her menzilde değişik bir şekil ve hal alır. Gunden gune peyderpey buyur, on dordunde dolunay hÂlini alır, kemÂle erişir; sonra tekrar peyderpey kucule kucule nihÂyet Âyette beyÂn buyrulduğu gibi eski hurma salkımının ağacta kalan yıllanmış sapı gibi kuru, sarı, kavisli bir hÂle gelir. اَلْعُرْجُونُ (‘urcûn) hurma salkımının sapına denir. اَلْقَد۪يمُ (kadîm) de eski demektir. Hurmanın sapı eskidikce incelir, eğrilir ve sararır. İşte bir aylık seyahat sonunda ay, tıpkı eski hurma sapı gibi ince, eğri, sarımtrak bir gorunum verir. Bu benzetme hilalin ilk ve son şeklini gostermekle kalmaz, aynı zamanda ayın, yorungesinde gecerken dunya cevresinde bir ayda dolandığı yolun bicimini de gostermiş olur.
Gunumuz ilmî tespitlerine gore, ayın gectiği guzergÂh tam dÂirevî olmayıp bir tarafı konkav bir eğrilik arz eder. Guneş ve ayla birlikte uzaydaki butun gok cisimlerinin her biri kıyÂmete kadar kendi yorungesinde yuzmeye devam edecektir. Şunu ifade edelim ki, gezegenler guneşin, guneş samanyolunun etrafında doner. Aynı şey diğer butun yıldızlar icin de soz konusudur. Fakat iş samanyolu ile de bitmez. Galaksiler de kumeler kurarlar; onlar da ortak cekim merkezleri etrafında donerler. Zerreler Âleminde de durum aynıdır. Molekullerin hareket ve titreşimleri, atomların ve atom parcacıklarının hareketleri, kendileri icin belirlenmiş yorungelerde, hic durmadan surup giden akışlardır. Evrendeki butun bu akıl almaz varlıklar, olaylar ve hareketler, bir muhteşem plan teşkil edilecek şekilde planlanmıştır ve gercekleştirilmektedir. (bk. Kandemir ve diğerleri, MeÂl, II, 1523) Diğer bir kudret delili ise bizzat insanın kendi hayatından:
41. İnsanlar icin Allah ’ın birliğini gosteren bir başka delil, nesillerini yuklu gemilerde batmadan taşımamızdır.
42. Gemiler gibi, onlar icin uzerlerine binip seyahat edecekleri daha nice vasıtalar yarattık.
43. Dilesek onları suda boğarız da, ne feryatlarına koşan kimse olur, ne de bir yolunu bulup boğulmaktan kurtulabilirler.
44. Ancak kurtulmaları icin tarafımızdan bir rahmetin kavuşması ve onları belli bir zamana kadar yaşatmayı istememiz mustesnÂ!
“Dolu gemi”den maksad Hz. Nûh ’un gemisi olabileceği gibi, insanın zurriyetini taşıyan babaların sulpleri ve anaların rahimleri olması da mumkundur. Cunku CenÂb-ı Hak insan neslinin tohumlarını, nutfelerini Âdeta yuklu gemiye benzeyen bu mahallerde taşımaktadır. Yine Rabbimizin bizler icin mûcize olan Nûh ’un gemisi gibi normal şartlar altında binebileceğimiz vasıtalar yaratması, O ’nun bir kudret nişÃ‚nesidir. İster Nûh ’un gemisinde, ister babalarımızın sulbu ve analarımızın rahminde, isterse normal hayatımızda bindiğimiz gemilerde olsun, taşınma esnÂsında Allah TeÂl bizi boğmak istese, kimse buna engel olamaz; kimse bizi kurtaramaz. O halde bizim o uzun deniz yollarından sağ sÂlim dunya limanına ulaşıp, orada insan suretine burunmemiz, yiyip icmemiz ve butun unsurlarıyla hayatımızı idÂme ettirebilmemiz sadece ve sadece Allah ’ın bir lutfu ve rahmetidir. HÂl boyleykey:
45. Onlara: “Sizi onunuzden ve arkanızdan kuşatan gunahlar ve onların hem dunya hem Âhiret acısından acacağı kotu sonuclar karşısında guzel bir takv hayatı ile Allah ’ın koruması altına girin ki dunyada faziletli bir hayat surme, Âhirette de ebedî saÂdete ulaşma adına merhamete lÂyık olasınız” dendiği zaman aldırış etmezler.
46. Kendilerine ne zaman Rablerinin Âyetlerinden bir Âyet gelse, mutlaka ondan yuz cevirirler.
47. Onlara: “Allah ’ın sizi rızıklandırdığı şeylerden muhtaclara verin!” cağrısı yapıldığında, kÂfirler mu ’minlere: “Dilediği takdirde Allah ’ın rızıklandırıp doyuracağı kimseleri biz mi doyuracağız? Bu, bizim vazîfemiz mi? Doğrusu siz apacık bir şaşkınlık icindesiniz” derler.
RivÂyete gore Hz. Ebûbekir, yoksul muslumanlara yemek yedirir, onları doyururdu. Bir gun yolda ona rastlıyan Ebû Cehil: “Ey Ebûbekir, Allah ’ın bu yoksulları doyurabileceğini mi iddia ediyorsun?” diye sordu. Ebûbekir: “Evet” dedi. Ebû Cehil: “O halde neden onları yedirip doyurmuyor?” diye sordu. Hz. Ebûbekir: “Allah bir takım kimseleri fakirlikle, bir takım kimseleri de zenginlikle imtihan etmiş; fakirlere sabretmeyi, zenginlere de yedirmeyi emretmiştir” dedi. Ebû Cehl: “Vallahi ey Ebûbekir, sen olsa olsa apacık bir şaşkınlık icindesin. Sen sanıyor musun ki Allah bunlara yedirmeye gucu yeterken yedirmemiş de sen onlara yediriyorsun?” dedi ve işte bunun uzerine bu (47.) Âyet-i kerîme ile “Kim hayır yolunda verir ve gunahlardan sakınırsa, o en guzeli yani kelime-i tevhîdi ve gereğini tasdîk ederse, biz de onu en kolay olana; huzur ve saÂdet yeri olan cennete muvaffak kılarız” (Leyl 92/5-7) Âyet-i kerîmeleri nÂzil oldu. (Kurtubî, el-CÂmi‘, XV, 26) Buna mukÂbil Âhirete iman etmeyenler:
48. Bir de: “Eğer doğru soyluyorsanız bizi tehdit edip durduğunuz bu kıyÂmet ne zaman?” diye soruyorlar.
49. Anlaşılan onlar, dunyevî meseleler veya şahsî menfaatleri uzerinde birbirleriyle cekişip dururlarken kendilerini apansız ve kıskıvrak yakalayacak olan korkunc bir cığlıktan başka bir şey beklemiyorlar.
50. O cığlık geldiği zaman ise, artık ne bir vasiyet yapmaya fırsat bulabilirler, ne de Âilelerinin yanına donebilirler.
Rasûlullah (s.a.v.) şoyle buyurur: “İki kişi kumaşlarını satış yapmak uzere acmış iken kıyÂmet kopuverecektir. Onlar onu daha katlayamadan kıyÂmet kopacaktır. Adam dÂvarlarını sulamak maksadıyla yaptığı havuzunu camurla sıvarken daha onları sulayamadan kıyÂmet kopacaktır. Kişi terazisinde tartmak isterken, bir kefesine ağırlık koyduğunda alcalmışken, diğerine de koyacağını koyup da­ha yukseltemeden kıyÂmet kopacaktır. Adam yemek uzere lokmasını ağzı­na goturmuşken onu yutamadan kıyÂmet kopacaktır.” (BuhÂrî, Fiten 26; Muslim, Fiten 140) Peki, kıyÂmetin kopması icin sûra uflenince neler olacak:
51. Sûra ikinci kez uflendi: İşte onlar kabirlerden kalkmış, Rablerinin huzuruna doğru akın akın koşuyorlar.
52. “Eyvah bize!” diye bağrışıyorlar, “Uyuduğumuz bu yerden bizi kim kaldırdı? Demek RahmÂn ’ın kesinlikle olacak diye haber verdiği hÂdise buymuş; meğer peygamberler doğruyu soylermiş!”
53. Butun olay, sadece korkunc bir cığlıktan ibarettir. Onların hepsi huzurumuzda toplanıverecekler.
54. O gun kimseye en kucuk bir haksızlık yapılmayacak. Siz de ancak dunyadayken işlediklerinizin karşılığını goreceksiniz.
Yasin Sureisi 52. Âyette yer alan “Uyuduğumuz bu yerden bizi kim kaldırdı?” ifadesinde kabir hayatıyla ilgili olarak iki onemli gereceğe işaret edilir. Birincisi; kabir azabı, mahşer yerinde yaşanacak dehşet ve cehennemin azabına gore gece uykuda gorulen kabus gibi olacaktır. İkincisi; Hz. Ali: “İnsanlar dunyada iken uykudadır, kabre girince uyanırlar” der. İman ve yaratılış gerceklerini kavrama acısından, kabir hayatına gore dunya hayatı bir uyku gibidir; insanlar olunce artık gozlerinin onunden maddî veya ceset perdesi kalktığı icin goruşleri daha keskin olur (bk. KÂf 50/22) ve bu hakikatlere uyanırlar. Âhiret hayatıyla kıyaslandığında ise kabir hayatı bir uyku gibidir. Butun gercekler tum acıklığı ile Âhirette ortaya cıkacaktır.
Bakın, o gun cennetlikler ne halde olacak:
55. Cennet ehli o gun tatlı, mutluluk dolu meşguliyetler icinde cennet nimetlerinden yiyip icerler.
56. Kendileri ve eşleri, golgeler altında, koltuklara kurulup yaslanırlar.
57. Orada onlar icin ceşit ceşit meyveler ve canlarının cektiği her şey vardır.
58. Bir de, merhameti pek bol olan bir Rabden onlara hitÂben “SelÂm!” sozu vardır.
Cennet nimetlerinin en guzeli, sınırsız merhamet sahibi olan Yuce Rabbimizin, cennet ehline hitap ederek onları bizzat selÂmlamasıdır. Bu hususta Rasûlullah (s.a.v.) şoyle buyurur: “Cennet ehli nimetler icerisinde bulundukları bir sırada onlara bir nûr gorunecektir. Başlarını kaldıracaklar bir de ne gorsun­ler, şanı yuce Allah ust taraflarından onlara gorunmekte ve: «- Ey cennet ehli, es-selamu aleykum» diye buyurmaktadır. İşte yuce Allah ’ın: «Bir de, merhameti pek bol olan bir Rab ’den onlara hitÂben “SelÂm!” sozu vardır» buyruğu bunu anlatmaktadır. Rab onlara, onlar da ona bakarlar. Ona baktıkları surece icinde bulundukları hicbir nimete do­nup bakmazlar bile. NihÂyet hicabı arkasında onlardan gizlenince onl