Hud ne demek? Hud suresi Mekki midir, Medeni midir? Hud suresi ne zaman ve nerede nuzul olmuştur? Hud suresi kac ayettir? Hud suresi ne anlatıyor? Hud suresi ne zaman okunur? Hud suresi ne icin okunur? Hud suresinin okunuşu, anlamı ve tefsiri nasıldır? Hud suresinin fazileti nedir? Hud suresi meali ve Arapca... Peygamber Efendimizin, “Beni ihtiyarlattı...” dediği sure: Hud suresi ve anlamı.Hûd suresi Mekke ’de nazil olmuştur. 123 Âyettir. İsmini, 50-60. Âyetler arasında kıssası anlatılan Hûd Aleyhisselam ’dan almıştır.
HUD SURESİ ARAPCA
Hud suresinin Arapcasının devamını okumak icin tıklayınız.
HUD SURESİ OKUNUŞU* (*Turkce okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun gorulmemektedir. Ayetler Turkce olarak arandıkları icin aramalarda cıkmak icin sitemize eklenmiştir.)
Bismillahirrahmanirrahim.
1. Elif-lÂm-rÂ(c) kitÂbun uhkimet ÂyÂtuhu śumme fussilet min ledun hakîmin ḣabîr(in)
2. Ell ta ’budû illa(A)llÂh(e)(c) innenî lekum minhu neżîrun ve beşîr(un)
3. Veeni-staġfirû rabbekum śumme tûbû ileyhi yumetti ’kum met ’en hasenen il ecelin musemmen veyu/ti kulle żî fadlin fadleh(u)(s) ve-in tevellev fe-innî eḣÂfu ‘aleykum ‘ażÃ‚be yevmin kebîr(in)
4. İla(A)llÂhi merci ’ukum(s) vehuve ‘al kulli şey-in kadîr(un)
5. El innehum yeśnûne sudûrahum liyestaḣfû minh(u)(c) el hîne yestaġşûne śiyÂbehum ya ’lemu m yusirrûne vem yu ’linûn(e)(c) innehu ‘alîmun biżÃ‚ti-ssudûr(i)
6. Vem min dÂbbetin fî-l-ardi ill ‘ala(A)llÂhi rizkuh veya ’lemu mustekarrah vemustevde ’ahÂ(c) kullun fî kitÂbin mubîn(in)
7. Vehuve-lleżî ḣaleka-ssemÂvÂti vel-arda fî sitteti eyyÂmin vekÂne ‘arşuhu ‘alÂ-lmÂ-i liyebluvekum eyyukum ahsenu ‘amelÂ(en)(k) vele-in kulte innekum meb ’ûśûne min ba ’di-lmevti leyekûlenne-lleżîne keferû in hÂżÃ‚ ill sihrun mubîn(un)
8. Vele-in eḣḣarn ‘anhumu-l ’ażÃ‚be il ummetin ma ’dûdetin leyekûlunne m yahbisuh(u)(k) el yevme ye/tîhim leyse masrûfen ‘anhum vehÂka bihim m kÂnû bihi yestehzi-ûn(e)
9. Vele-in eżeknÂ-l-insÂne minn rahmeten śumme neza ’nÂh minhu innehu leyeûsun kefûr(un)
10. Vele-in eżeknÂhu na ’mÂe ba ’de darrÂe messet-hu leyekûlenne żehebe-sseyyi-Âtu ‘annî(c) innehu leferihun feḣûr(un)
11. İllÂ-lleżîne saberû ve ’amilû-ssÂlihÂti ulÂ-ike lehum maġfiratun veecrun kebîr(un)
12. Fele ’alleke tÂrikun ba ’da m yûh ileyke vedÂ-ikun bihi sadruke en yekûlû levl unzile ‘aleyhi kenzun ev cÂe me ’ahu melek(un)(c) innem ente neżîr(un)(c) va(A)llÂhu ‘al kulli şey-in vekîl(un)
13. Em yekûlûne-fterÂh(u)(s) kul fe/tû bi ’aşri suverin miślihi mufterayÂtin ved ’û meni-steta ’tum min dûni(A)llÂhi in kuntum sÂdikîn(e)
14. Fe-illem yestecîbû lekum fa ’lemû ennem unzile bi ’ilmi(A)llÂhi veen l ilÂhe ill hu(ve)(s) fehel entum muslimûn(e)
15. Men kÂne yurîdu-lhayÂte-dduny vezîneteh nuveffi ileyhim a ’mÂlehum fîh vehum fîh l yubḣasûn(e)
16. UlÂ-ike-lleżîne leyse lehum fî-l-Âḣirati illÂ-nnÂr(u)(s) vehabita m sane ’û fîh vebÂtilun m kÂnû ya ’melûn(e)
17. Efemen kÂne ‘al beyyinetin min rabbihi veyetlûhu şÃ‚hidun minhu vemin kablihi kitÂbu mûs imÂmen verahme(ten)(c) ulÂ-ike yu/minûne bih(i)(c) vemen yekfur bihi mine-l-ahzÂbi fe-nnÂru mev ’iduh(u)(c) fel teku fî miryetin minh(u)(c) innehu-lhakku min rabbike velÂkinne ekśera-nnÂsi l yu/minûn(e)
18. Vemen azlemu mimmeni-fter ‘ala(A)llÂhi keżibÂ(en)(c) ulÂ-ike yu ’radûne ‘al rabbihim veyekûlu-l-eşhÂdu hÂulÂ-i-lleżîne keżebû ‘al rabbihim(c) el la ’netu(A)llÂhi ‘alÂ-zzÂlimîn(e)
19. Elleżîne yasuddûne ‘an sebîli(A)llÂhi veyebġûneh ‘ivecen vehum bil-Âḣirati hum kÂfirûn(e)
20. UlÂ-ike lem yekûnû mu ’cizîne fî-l-ardi vem kÂne lehum min dûni(A)llÂhi min evliyÂ/(e)(m) yud ’afu lehumu-l ’ażÃ‚b(u)(c) m kÂnû yestetî ’ûne-ssem ’a vem kÂnû yubsirûn(e)
21. UlÂ-ike-lleżîne ḣasirû enfusehum vedalle ‘anhum m kÂnû yefterûn(e)
22. LÂ cerame ennehum fî-l-Âḣirati humu-l-aḣserûn(e)
23. İnne-lleżîne Âmenû ve ’amilû-sÂlihÂti veaḣbetû il rabbihim ulÂ-ike ashÂbu-lcenne(ti)(s) hum fîh ḣÂlidûn(e)
24. Meśelu-lferîkayni kel-a ’m vel-esammi velbasîri ve-ssemî ’(i)(c) hel yesteviyÂni meśelÂ(en)(c) efel teżekkerûn(e)
25. Velekad erseln nûhan il kavmihi innî lekum neżîrun mubîn(un)
26. En l ta ’budû illa(A)llÂh(e)(s) innî eḣÂfu ‘aleykum ‘ażÃ‚be yevmin elîm(in)
27. FekÂle-lmeleu-lleżîne keferû min kavmihi m nerÂke ill beşeran miślen vem nerÂke-ttebe ’ake illÂ-lleżîne hum erÂżilun bÂdiye-rra/yi vem ner lekum ‘aleyn min fadlin bel nezunnukum kÂżibîn(e)
28. KÂle yÂkavmi eraeytum in kuntu ‘al beyyinetin min rabbî veÂtÂnî rahmeten min ‘indihi fe ’ummiyet ‘aleykum enulzimukumûh veentum leh kÂrihûn(e)
29. Vey kavmi l es-elukum ‘aleyhi mÂlÂ(en)(s) in ecriye ill ‘ala(A)llÂh(i)(c) vem en bitÂridi-lleżîne Âmenû(c) innehum mulÂkû rabbihim velÂkinnî erÂkum kavmen techelûn(e)
30. Vey kavmi men yensurunî mina(A)llÂhi in taradtuhum(c) efel teżekkerûn(e)
31. Vel ekûlu lekum ‘indî ḣazÂ-inu(A)llÂhi vel a ’lemu-lġaybe vel ekûlu innî melekun vel ekûlu lilleżîne tezderî a ’yunukum len yu/tiyehumu(A)llÂhu ḣayrÂ(an)(s) (A)llÂhu a ’lemu bim fî enfusihim(s) innî iżen lemine-zzÂlimîn(e)
32. KÂlû y nûhu kad cÂdelten feekśerte cidÂlen fe/tin bim te ’idun in kunte mine-ssÂdikîn(e)
33. KÂle innem ye/tîkum bihi(A)llÂhu in şÃ‚e vem entum bimu ’cizîn(e)
34. Vel yenfe ’ukum nushî in eradtu en ensaha lekum in kÂna(A)llÂhu yurîdu en yuġviyekum(c) huve rabbukum ve-ileyhi turce ’ûn(e)
35. Em yekûlûne-fterÂh(u)(s) kul ini-fteraytuhu fe ’aleyye icrÂmî ve en berî-un mimm tucrimûn(e)
36. Veûhiye il nûhin ennehu len yu/mine min kavmike ill men kad Âmene fel tebte-is bim kÂnû yef ’alûn(e)
37. Vasna ’i-lfulke bi-a ’yunin vevahyin vel tuḣÂtibnî fî-lleżîne zalemû(c) innehum muġrakûn(e)
38. Veyasne ’u-lfulke vekullem merra ‘aleyhi meleun min kavmihi seḣirû minh(u)(c) kÂle in tesḣarû minn fe-inn nesḣaru minkum kem tesḣarûn(e)
39. Fesevfe ta ’lemûne men ye/tîhi ‘ażÃ‚bun yuḣzîhi veyehillu ‘aleyhi ‘ażÃ‚bun mukîm(un)
40. Hatt iżÃ‚ cÂe emrun vefÂra-ttennûru kulnÂ-hmil fîh min kullin zevceyni-śneyni veehleke ill men sebeka ‘aleyhi-lkavlu vemen Âmen(e)(c) vem Âmene me ’ahu ill kalîl(un)
41. VekÂle-rkebû fîh bismi(A)llÂhi mecrÂh vemursÂhÂ(c) inne rabbî leġafûrun rahîm(un)
42. Vehiye tecrî bihim fî mevcin kelcibÂli venÂd nûhun(i)-bnehu vekÂne fî ma ’zilin y buneyye-rkeb me ’an vel tekun me ’a-lkÂfirîn(e)
43. KÂle seÂvî il cebelin ya ’simunî mine-lmÂ-/(i)(c) kÂle l ‘Âsime-lyevme min emri(A)llÂhi ill men rahim(e)(c) vehÂle beynehumÂ-lmevcu fekÂne mine-lmuġrakîn(e)
44. Vekîle y ardu-ble ’î mÂeki vey semÂu akli ’î veġîda-lmÂu vekudiye-l-emru vestevet ‘alÂ-lcûdiy(yi)(s) vekîle bu ’den lilkavmi-zzÂlimîn(e)
45. VenÂd nûhun rabbehu fekÂle rabbi inne-bnî min ehlî ve-inne va ’deke-lhakku veente ahkemu-lhÂkimîn(e)
46. KÂle y nûhu innehu leyse min ehlik(e)(s) innehu ‘amelun ġayru sÂlih(in)(s) fel tes-elni m leyse leke bihi ‘ilm(un)(s) innî e ’izuke en tekûne mine-lcÂhilîn(e)
47. KÂle rabbi innî e ’ûżu bike en es-eleke m leyse lî bihi ‘ilm(un)(s) ve-ill taġfir lî veterhamnî ekun mine-lḣÂsirîn(e)
48. Kîle y nûhu-hbit biselÂmin minn veberakÂtin ‘aleyke ve ’al umemin mimmen me ’ak(e)(c) veumemun senumetti ’uhum śumme yemessuhum minn ‘ażÃ‚bun elîm(un)
49. Tilke min enbÂ-i-lġaybi nûhîh ileyk(e)(s) m kunte ta ’lemuh ente vel kavmuke min kabli hÂżÃ‚(s) fasbir(s) inne-l ’Âkibete lilmuttekîn(e)
50. Ve-il ‘Âdin eḣÂhum hûdÂ(en)(c) kÂle y kavmi- ’budû(A)llÂhe m lekum min ilÂhin ġayruh(u)(s) in entum ill mufterûn(e)
51. Y kavmi l es-elukum ‘aleyhi ecrÂ(an)(s) in ecriye ill ‘alÂ-lleżî fetaranî(c) efel ta ’kilûn(e)
52. Vey kavmi-staġfirû rabbekum śumme tûbû ileyhi yursili-ssemÂe ‘aleykum midrÂran veyezidkum kuvveten il kuvvetikum vel tetevellev mucrimîn(e)
53. KÂlû y hûdu m ci/ten bibeyyinetin vem nahnu bitÂrikî Âlihetin ‘an kavlike vem nahnu leke bimu/minîn(e)
54. İn nekûlu illÂ- ’terÂke ba ’du Âlihetin bisû-/(in)(k) kÂle innî uşhidu(A)llÂhe veşhedû ennî berî-un mimm tuşrikûn(e)
55. Min dûnih(i)(s) fekîdûnî cemî ’an śumme l tunzirûn(i)
56. İnnî tevekkeltu ‘ala(A)llÂhi rabbî verabbikum(c) m min dÂbbetin ill huve Âḣiżun binÂsiyetihÂ(c) inne rabbî ‘al sirÂtin mustekîm(in)
57. Fe-in tevellev fekad eblaġtukum m ursiltu bihi ileykum(c) veyestaḣlifu rabbî kavmen ġayrakum vel tedurrûnehu şey-Â(en)(c) inne rabbî ‘al kulli şey-in hafîz(un)
58. Velemm cÂe emrun necceyn hûden velleżîne Âmenû me ’ahu birahmetin minn venecceynÂhum min ‘ażÃ‚bin ġalîz(in)
59. Vetilke ‘Âd(un)(s) cehadû bi-ÂyÂti rabbihim ve ’asav rusulehu vettebe ’û emra kulli cebbÂrin ‘anîd(in)
60. Veutbi ’û fî hÂżihi-dduny la ’neten veyevme-lkiyÂme(ti)(k) el inne ‘Âden keferû rabbehum(k) el bu ’den li ’Âdin kavmi hûd(in)
61. Ve-il śemûde eḣÂhum sÂlihÂ(an)(c) kÂle yÂkavmi- ’budû(A)llÂhe m lekum min ilÂhin ġayruh(u)(s) huve enşeekum mine-l-ardi vesta ’merakum fîh festaġfirûhu śumme tûbû ileyh(i)(c) inne rabbî karîbun mucîb(un)
62. KÂlû yÂsÂlihu kad kunte fîn mercuvven kable hÂżÃ‚(s) etenhÂn en na ’bude m ya ’budu ÂbÂun ve-innen lefî şekkin mimm ted ’ûn ileyhi murîb(un)
63. KÂle yÂkavmi eraeytum in kuntu ‘al beyyinetin min rabbî veÂtÂnî minhu rahmeten femen yensurunî mina(A)llÂhi in ‘asaytuh(u)(s) fem tezîdûnenî ġayra taḣsîr(in)
64. Vey kavmi hÂżihi nÂkatu(A)llÂhi lekum Âyeten feżerûh te/kul fî ardi(A)llÂhi vel temessûh bisû-in feye/ḣużekum ‘ażÃ‚bun karîb(un)
65. Fe ’akarûh fekÂle temette ’û fî dÂrikum śelÂśete eyyÂm(in)(s) żÃ‚like va ’dun ġayru mekżûb(in)
66. Felemm cÂe emrun necceyn sÂlihan velleżîne Âmenû me ’ahu birahmetin minn vemin ḣizyi yevmi-iż(in)(k) inne rabbeke huve-lkaviyyu-l ’azîz(u)
67. Veeḣaże-lleżîne zalemû-ssayhatu feasbehû fî diyÂrihim cÂśimîn(e)
68. Keen lem yaġnev fîhÂ(k) el inne śemûde keferû rabbehum(k) el bu ’den liśemûd(e)
69. Velekad cÂet rusulun ibrÂhîme bilbuşr kÂlû selÂmÂ(en)(s) kÂle selÂm(un)(s) fem lebiśe en cÂe bi ’iclin hanîż(in)
70. Felemm ra eydiyehum l tasilu ileyhi nekirahum veevcese minhum ḣîfe(ten)(c) kÂlû l teḣaf inn ursiln il kavmi lût(in)
71. Vemraetuhu kÂ-imetun fedahiket febeşşernÂh bi-ishÂka vemin verÂ-i ishÂka ya ’kûb(e)
72. KÂlet y veylet eelidu veen ‘acûzun vehÂżÃ‚ ba ’lî şeyḣÂ(an)(s) inne hÂżÃ‚ leşey-un ‘acîb(un)
73. KÂlû eta ’cebîne min emri(A)llÂh(i)(c) rahmetu(A)llÂhi veberakÂtuhu ‘aleykum ehle-lbeyt(i)(c) innehu hamîdun mecîd(un)
74. Felemm żehebe ‘an ibrÂhîme-rrav ’u vecÂet-hu-lbuşr yucÂdilun fî kavmi lût(in)
75. İnne ibrÂhîme lehalîmun evvÂhun munîb(un)
76. Y ibrÂhîmu a ’rid ‘an hÂżÃ‚(s) innehu kad cÂe emru rabbik(e)(s) ve-innehum Âtîhim ‘ażÃ‚bun ġayru merdûd(in)
77. Velemm cÂet rusulun lûtan sî-e bihim vedÂka bihim żer ’an vekÂle hÂżÃ‚ yevmun ‘asîb(un)
78. VecÂehu kavmuhu yuhra ’ûne ileyhi vemin kablu kÂnû ya ’melûne-sseyyi-Ât(i)(c) kÂle y kavmi hÂulÂ-i benÂtî hunne atheru lekum(s) fettekû(A)llÂhe vel tuḣzûni fî dayfî(s) eleyse minkum raculun raşîd(un)
79. KÂlû lekad ‘alimte m len fî benÂtike min hakkin ve-inneke leta ’lemu m nurîd(u)
80. KÂle lev enne lî bikum kuvveten ev Âvî il ruknin şedîd(in)
81. KÂlû y lûtu inn rusulu rabbike len yasilû ileyk(e)(s) feesri bi-ehlike bikit ’in mine-lleyli vel yeltefit minkum ehadun ill imraetek(e)(s) innehu musîbuh m esÂbehum(c) inne mev ’idehumu-ssubh(u)(c) eleyse-ssubhu bikarîb(in)
82. Felemm cÂe emrun ce ’aln ‘Âliyeh sÂfileh veemtarn ‘aleyh hicÂraten min siccîlin mendûd(in)
83. Musevvemeten ‘inde rabbik(e)(s) vem hiye mine-zzÂlimîne bibe ’îd(in)
84. Ve-il medyene eḣÂhum şu ’aybÂ(en)(c) kÂle yÂkavmi- ’budû(A)llÂhe m lekum min ilÂhin ġayruh(u)(s) vel tenkusû-lmikyÂle velmîzÂn(e)(c) innî erÂkum biḣayrin ve-innî eḣÂfu ‘aleykum ‘ażÃ‚be yevmin muhît(in)
85. Vey kavmi evfû-lmikyÂle velmîzÂne bilkist(i)(s) vel tebḣasû-nnÂse eşyÂehum vel ta ’śev fî-l-ardi mufsidîn(e)
86. Bakiyyetu(A)llÂhi ḣayrun lekum in kuntum mu/minîn(e)(c) vem en ‘aleykum bihafîz(in)
87. KÂlû y şu ’aybu esalÂtuke te/muruke en netruke m ya ’budu ÂbÂun ev en nef ’ale fî emvÂlin m neşÃ‚(u)(s) inneke leente-lhalîmu-rraşîd(u)
88. KÂle yÂkavmi eraeytum in kuntu ‘al beyyinetin min rabbî verazekanî minhu rizkan hasenÂ(en)(c) vem urîdu en uḣÂlifekum il m enhÂkum ‘anh(u)(c) in urîdu illÂ-l-islÂha mÂ-steta ’t(u)(c) vem tevfîkî ill bi(A)llÂh(i)(c) ‘aleyhi tevekkeltu ve-ileyhi unîb(u)
89. Vey kavmi l yecrimennekum şikÂkî en yusîbekum miślu m esÂbe kavme nûhin ev kavme hûdin ev kavme sÂlih(in)(c) vem kavmu lûtin minkum bibe ’îd(in)
90. Vestaġfirû rabbekum śumme tûbû ileyh(i)(c) inne rabbî rahîmun vedûd(un)
91. KÂlû y şu ’aybu m nefkahu keśîran mimm tekûlu ve-inn lenerÂke fîn da ’îfÂ(en)(s) velevl rahtuke leracemnÂk(e)(s) vem ente ‘aleyn bi ’azîz(in)
92. KÂle yÂkavmi erahtî e ’azzu ‘aleykum mina(A)llÂhi vetteḣażtumûhu verÂekum zihriyyÂ(en)(s) inne rabbî bim ta ’melûne muhît(un)
93. Vey kavmi- ’melû ‘al mekÂnetikum innî ‘Ã‚mil(un)(s) sevfe ta ’lemûne men ye/tîhi ‘ażÃ‚bun yuḣzîhi vemen huve kÂżib(un)(s) vertekibû innî me ’akum rakîb(un)
94. Velemm cÂe emrun necceyn şu ’ayben velleżîne Âmenû me ’ahu birahmetin minn veeḣażeti-lleżîne zalemû-ssayhatu feasbehû fî diyÂrihim cÂśimîn(e)
95. Keen lem yaġnev fîhÂ(k) el bu ’den limedyene kem be ’idet śemûd(u)
96. Velekad erseln mûs bi-ÂyÂtin vesultÂnin mubîn(in)
97. İl fir ’avne vemele-ihi fettebe ’û emra fir ’avn(e)(s) vem emru fir ’avne biraşîd(in)
98. Yakdumu kavmehu yevme-lkiyÂmeti feevradehumu-nnÂr(a)(s) vebi/se-lvirdu-lmevrûd(u)
99. Veutbi ’û fî hÂżihi la ’neten veyevme-lkiyÂme(ti)(c) bi/se-rrifdu-lmerfûd(u)
100. ŻÃ‚like min enbÂ-i-lkur nekussuhu ‘aleyk(e)(s) minh kÂ-imun vehasîd(un)
101. Vem zalemnÂhum velÂkin zalemû enfusehum(s) fem aġnet ‘anhum Âlihetuhumu-lletî yed ’ûne min dûni(A)llÂhi min şey-in lemm cÂe emru rabbik(e)(s) vem zÂdûhum ġayra tetbîb(in)
102. VekeżÃ‚like aḣżu rabbike iżÃ‚ eḣaże-lkur vehiye zÂlime(tun)(c) inne aḣżehu elîmun şedîd(un)
103. İnne fî żÃ‚like leÂyeten limen ḣÂfe ‘ażÃ‚be-l-Âḣira(ti)(c) żÃ‚like yevmun mecmû ’un lehu-nnÂsu veżÃ‚like yevmun meşhûd(un)
104. Vem nu-aḣḣiruhu ill li-ecelin ma ’dûd(in)
105. Yevme ye/ti l tekellemu nefsun ill bi-iżnih(i)(c) feminhum şakiyyun vese ’îd(in)
106. FeemmÂ-lleżîne şakû fefî-nnÂri lehum fîh zefîrun veşehîk(un)
107. ḢÂlidîne fîh m dÂmeti-ssemÂvÂtu vel-ardu ill m şÃ‚e rabbuk(e)(c) inne rabbeke fa ’ ’Âlun lim yurîd(u)
108. VeemmÂ-lleżîne su ’idû fefî-lcenneti ḣÂlidîne fîh m dÂmeti-ssemÂvÂtu vel-ardu ill m şÃ‚e rabbuk(e)(s) ‘atÂen ġayra mecżûż(in)
109. Fel teku fî miryetin mimm ya ’budu hÂulÂ-(i)(c) m ya ’budûne ill kem ya ’budu ÂbÂuhum min kabl(u)(c) ve-inn lemuveffûhum nasîbehum ġayra menkûs(in)
110. Velekad Âteyn mûsÂ-lkitÂbe faḣtulife fîh(i)(c) velevl kelimetun sebekat min rabbike lekudiye beynehum(c) ve-innehum lefî şekkin minhu murîb(un)
111. Ve-inne kullen lemm leyuveffiyennehum rabbuke a ’mÂlehum(c) innehu bim ya ’melûne ḣabîr(un)
112. Festakim kem umirte vemen tÂbe me ’ake vel tetġav(c) innehu bim ta ’melûne basîr(un)
113. Vel terkenû ilÂ-lleżîne zalemû fetemessekumu-nnÂru vem lekum min dûni(A)llÂhi min evliyÂe śumme l tunsarûn(e)
114. Veakimi-ssalÂte tarafeyi-nnehÂri vezulefen mine-lleyl(i)(c) inne-lhasenÂti yużhibne-sseyyi-Ât(i)(c) żÃ‚like żikr liżżÃ‚kirîn(e)
115. Vasbir fe-inna(A)llÂhe l yudî ’u ecra-lmuhsinîn(e)
116. Felevl kÂne mine-lkurûni min kablikum ulû bakiyyetin yenhevne ‘ani-lfesÂdi fî-l-ardi ill kalîlen mimmen enceyn minhum(k) vettebe ’a-lleżîne zalemû m utrifû fîhi vekÂnû mucrimîn(e)
117. Vem kÂne rabbuke liyuhlike-lkur bizulmin veehluh muslihûn(e)
118. Velev şÃ‚e rabbuke lece ’ale-nnÂse ummeten vÂhide(ten)(c) vel yezÂlûne muḣtelifîn(e)
119. İll men rahime rabbuk(e)(c) veliżÃ‚like ḣalekahum(k) vetemmet kelimetu rabbike leemleenne cehenneme mine-lcinneti ve-nnÂsi ecme ’în(e)
120. Vekullen nekussu ‘aleyke min enbÂ-i-rrusuli m nuśebbitu bihi fu-Âdek(e)(c) vecÂeke fî hÂżihi-lhakku vemev ’izatun veżikr lilmu/minîn(e)
121. Vekul lilleżîne l yu/minûne- ’melû ‘al mekÂnetikum inn ‘Âmilûn(e)
122. Ventazirû inn muntazirûn(e)
123. Veli(A)llÂhi ġaybu-ssemÂvÂti vel-ardi ve-ileyhi yurce ’u-l-emru kulluhu fa ’budhu vetevekkel ‘aleyh(i)(c) vem rabbuke biġÂfilin ‘amm ta ’melûn(e).
HUD SURESİ ANLAMI RahmÂn ve Rahîm Allah ’ın adıyla.
1. Elif. LÂm. RÂ. Bu Kur ’an, her şeyi yerli yerince ve doğru yonlendiren ve her şeyi mukemmel bilen Allah tarafından Âyetleri kesin delillerle kuvvetlendirilmiş ve mÂnaları iyice acıklanmış bir kitaptır.
2. Resûlum! De ki: “İşte bu kitap size sadece Allah ’a kulluk edesiniz diye geldi. Şuphesiz ki ben de size O ’nun gonderdiği bir uyarıcı ve bir mujdeciyim.”
3. “Artık Rabbinizden hatalarınızın ortulmesini isteyin, sonra O ’na tevbe edin ki sizi belirli bir vakte kadar huzur icinde guzel bir şekilde yaşatsın ve faziletli bir hayat surenlere bol bol lutf u ihsÂnda bulunsun. Eğer yuz cevirirseniz, şuphesiz ki ben, sizin buyuk bir gunun azÂbına uğramanızdan korkarım.”
4. “Donuşunuz yalnızca Allah ’adır. O ’nun her şeye gucu yeter.”
5. Şu hÂle bakın, onlar sırf iclerindekini Peygamber ’den gizlemek icin yan cizer, goğuslerini eğip bukerler. Dikkat edin! Onlar ortulerine burundukleri zaman bile Allah onların gizlediklerini de acığa vurduklarını da bilir. Cunku O, sînelerde saklı tutulan butun gizlilikleri hakkiyle bilendir.
6. Yeryuzunde kımıldayan butun canlıların rızkı yalnızca Allah ’a aittir. Allah, her canlının anne karnından başlayıp devam eden hayat yolculuğunun her basamağında uğrayacağı menzili, orada kalacağı sureyi ve bu basamağın sonunda emÂnet bırakılacağı yeri de bilir. Butun bunlar, apacık ve acıklayıcı-ayrıştırıcı bir kitapta kayıtlıdır.
7. Sizi imtihan edip hanginizin daha guzel amel işleyeceğini ortaya cıkarmak icin gokleri ve yeri altı gunde yaratan O ’dur. Arşı ise daha once su uzerinde idi. Buna rağmen şayet: “Siz oldukten sonra kesinlikle diriltileceksiniz” diyecek olsan, inkÂra saplananlar muhakkak: “Bu dupeduz bir buyuden başka bir şey değil” derler.
8. Yemin olsun ki, eğer kendilerini tehdit ettiğimiz azabı hemen gondermeyip belli bir sure ertelesek, şuphesiz onlar: “Azabın gelmesine mÂni olan nedir?” derler. Bilin ki, başlarına azap geldiği gun artık ondan kurtulmaları mumkun değildir. Alay ettikleri gercek kendilerini cepecevre kuşatacaktır.
9. Biz insana tarafımızdan bir nimet tattırır, sonra da bunu elinden cekip alıversek, bu takdirde o tamÂmen umitsizliğe kapılır, olabildiğine nankor kesilir.
10. Fakat başına gelen bir darlık, dert ve sıkıntıdan sonra kendisine bir nimet tattırsak, hic şuphesiz bu defa: “Butun kotulukler, dertler, belÂlar bir daha gelmemek uzere beni bırakıp gitti” der. Boylesi, dengesiz bir sevinc icinde tam bir şımarıktır, boburlenip duran mağrurun tekidir.
11. Ancak her iki halde de sabredip Allah ’ın rÂzı olacağı doğru, yerinde ve guzel ameller işleyenler boyle davranmazlar. Onlar icin bağışlanma ve pek buyuk bir mukÂfat vardır.
12. İnanmayanların: “Ona bir hazine indirilmeli, yahut onunla beraber bir de bir melek gelmeli değil miydi?” demeleri yuzunden goğsun daralarak sana vahyedilen şeylerin bir kısmını onlara tebliğden geri duracak gibisin. Unutma ki sen ancak bir uyarıcısın. Her işi duzenleyen ve her hususta kendisine guvenilip dayanılacak olan ise Allah ’tır.
13. Yoksa: “Kur ’an ’ı kendisi uydurup sonra da Allah ’a mal ediyor” mu diyorlar. De ki: “Eğer iddianızda samimi iseniz, haydi onun benzeri uydurulmuş on sûre getirin de gorelim. Hatta bunu yapmak icin Allah ’tan başka gucunuzun yettiği herkesi de yardıma cağırın!”
14. Eğer onlar Âcizlik gosterip size cevap veremezlerse, bilin ki, Kur ’an, Allah ’ın ilmi ile indirilmiştir ve O ’ndan başka ilÂh yoktur. Artık teslim oluyorsunuz, değil mi?
15. Dunya hayatını, onun goz kamaştırıcı susunu ve şatafatını arzulayanlara, bu gayeye yonelik yaptıkları calışmaların karşılığını dunyada tastamam veririz. Onlar bu hayatta hicbir haksızlığa uğratılmazlar.
16. Fakat onlar oyle kimselerdir ki, kendileri icin Âhirette ateşten başka bir şey yoktur. Dunyada yaptıkları şeyler orada tamÂmen boşa gidecektir. Cunku, iyilik nÂmına yaptıkları işler, inanc ve iyi niyetten yoksun olduğu icin, hicbir değer taşımamaktadır.
17. Sadece dunya hayatını isteyen kimse, şu kişi gibi olabilir mi ki o, Rabbinden acık bir delil uzerinde bulunmaktadır; Allah tarafından bir şÃ‚hit Kur ’an ’ı kendisine okumaktadır; ondan once de peygamberliğini tasdik edip mujdeleyen bir rehber ve bir rahmet olarak Mûs ’nın kitabı vardır. İşte bu ikisi arasındaki farkı kavrayanlar, Kur ’an ’a iman ederler. Hangi zumreden her kim onu inkÂr ederse, şunu bilsin ki, kendisine va‘dedilen nihÂî sonuc ateştir. Oyleyse sen bu kitabın doğruluğundan en kucuk bir şuphe icinde olma! Elbette o Rabbinden gelen gerceğin ta kendisidir; ne var ki, insanların coğu ona iman etmezler.
18. Allah adına yalan uydurandan daha zÂlim kim olabilir? Onlar Rablerinin huzuruna cıkarılacak; şÃ‚hitler de: “Rableri adına yalan soyleyenler işte bunlardı” diyecekler. Haberiniz olsun ki, Allah ’ın lÂneti zÂlimlerin uzerine olacaktır.
19. Onlar, insanları Allah yolundan alıkoymakta ve o yolun eğri tanınmasını ve istedikleri şekilde eğilip bukulebilmesini arzu etmektedirler. Onlar, Âhireti inkÂr edenlerin de ta kendileridir.
20. Onlar, yeryuzunde Allah ’ın hukum ve iradesini uygulamasına asla engel olamazlar. Allah ’tan başka, kendilerini azaptan kurtarabilecek bir dostları da yoktur. Âhirette ise azapları katlanarak artacaktır. Cunku onlar ne kendilerine okunan Âyetleri işitiyorlardı, ne de o Âyetlerin işaret ettiği gercekleri basîret gozleriyle gorebiliyorlardı.
21. İşte kendilerini helÂke surukleyip ziyana uğratanlar bunlardır. İlÂh diye uydurdukları şeyler de kendilerini yuzustu bırakıp gorunmez oluverdi!
22. Hic şuphesiz, Âhirette en cok zarara uğrayacak olanlar da kesinlikle bunlardır.
23. İman edip sÂlih amel işleyenler ve derin bir tevÂzu ve huşûyla Rablerine gonulden boyun eğenlere gelince, onlar cennetin yÂrÂnı ve yoldaşlarıdırlar. Hem orada ebedî kalacaklardır.
24. Bu iki zumre insanın misÂli, gormeyen ve duymayan biriyle goren ve duyan kişiye benzer. Hic bunlar birbirine eşit olabilir mi? HÂl duşunup ibret almayacak mısınız?
25. Yemin olsun ki biz, Nûh ’u kavmine peygamber gonderdik de onlara şoyle dedi: “Şuphesiz ben sizin icin apacık bir uyarıcıyım.”
26. “Allah ’tan başkasına kulluk etmeyin. Doğrusu ben, sizin hakkınızda can yakıcı bir gunun azabından korkuyorum.”
27. Buna karşılık kavminin ileri gelen inkÂrcıları şoyle dediler: “Biz senin de tıpkı bizim gibi bir insan olduğunu goruyoruz. Yine ilk bakışta, sana inanıp peşinden gelenlerin ancak bizim bayağı goruşlu ayak takımımızdan ibaret olduğunu goruyoruz. Sizin bizden ustun bir tarafınızı da gormuyoruz. Hatta sizin yalancı olduğunuzu duşunuyoruz.”
28. Nûh dedi ki: “Ey kavmim! Duşunun bir kere; ya ben Rab­bimden gelen acık bir delil uzere bulunuyorsam; ya O bana bizzat kendi katından husûsî bir rahmet vermiş de bu da sizin kor gozlerinize gizli kaldıysa? Ne yapalım, hic hoşlanmadığınız halde şimdi biz o gerceği size zorla mı kabul ettireceğiz?”
29. “Ey kavmim! Kaldı ki, ben tebliğime karşılık sizden herhangi bir mal da istemiyorum. Benim ucretimi verecek olan Allah ’tır. Sonra ben o iman edenleri yanımdan kovacak da değilim. Cunku onlar elbette Rablerine kavuşacaklardır. Fakat bir gercek var ki ben, sizin cehÂlet icinde ve hep bilgisizce davranan bir gurûh olduğunuzu goruyorum.”
30. “Ey kavmim! Eğer o mu ’minleri yanımdan kovacak olursam Allah ’a karşı kim bana yardım edebilir? Hic duşunmuyor musunuz?”
31. “Ben size «Allah ’ın hazîneleri benim yanımda» demiyorum, gaybı da bilmiyorum, «şuphesiz ben bir meleğim» de demiyorum. Sizin hor gorduğunuz kimseler icin: «Allah onlara asla hicbir iyilik nasip etmeyecek» de diyemem. Onların kalplerinde olan şeyleri Allah daha iyi bilir. ŞÃ‚yet bunların aksini yaparsam, elbette o zaman ben de zÂlimlerden biri olurum.”
32. İnkÂrcılar şoyle cıkıştılar: “Ey Nûh! Bizimle mucÂdele edip durdun; hatta bu mucÂdelende de cok fazla ileri gittin. Eğer doğru soyluyorsan, haydi bizi tehdit edip durduğun şu azabı başımıza getir de gorelim!”
33. Nûh şoyle cevap verdi: “Onu size, dilerse, ancak Allah getirir. Eğer getirecek olursa, siz de O ’nun elinden asla kurtulamazsınız.”
34. “Eğer taşkınlığınız yuzunden Allah sizi helÂk etmeyi dilemişse, ben iyiliğinizi isteyip size ne kadar oğut de versem, bunun size hicbir faydası olmayacaktır. O sizin Rabbinizdir ve siz O ’na donmektesiniz.”
35. Yoksa, “Kur ’an ’ı Muhammed kendisi uyduruyor” mu diyorlar? De ki: “Eğer onu ben uyduruyorsam gunahı banadır. Ancak ben, sizin işlemekte olduğunuz gunahlardan da uzağım.”
36. Nûh ’a şoyle vahyedildi: “Kavminden şu ana kadar iman etmiş olanlar dışında artık daha fazla inanan olmayacak. Şu halde, onların yapageldikleri kotuluklerden dolayı kederlenme!”
37. “Bizim gozetimimiz altında ve vahyettiğimiz şekilde gemiyi yap. Sakın zulmedenler hakkında, onları kurtarmam icin bana bir ricÂda bulunma. Cunku onlar mutlaka boğulacaklardır!”
38. Nûh gemiyi yapıyor, kavminden ileri gelenler de yanına her uğradıkca onunla alay ediyorlardı. Nûh da şoyle karşılık veriyordu: “Madem bizimle alay ediyorsunuz, şunu unutmayın ki, bizimle alay ettiğiniz gibi bir gun gelecek biz de sizinle alay edeceğiz.”
39. “Artık dunyada rezil ve perişan edecek bir azaba kimin uğratılacağını, Âhirette devamlı bir azabın da kimin başına geleceğini yakında gorup oğreneceksiniz!”
40. NihÂyet emrimiz gelip geminin kazanı kaynamaya başlayınca Nûh ’a dedik ki: “Her canlıdan erkekli-dişili birer cifti, haklarında suda boğulacağına karar verilenler dışında aileni ve iman edenleri gemiye bindir.” ZÂten onunla beraber iman eden cok az kimse vardı.
41. Nûh dedi ki: “Gemiye binin! Onun akıp gitmesi de durması da Allah ’ın ismiyledir. Şuphesiz ki Rabbim cok bağışlayıcıdır, engin merhamet sahibidir.”
42. Sular her tarafı kapladığında, gemi yolcularıyla birlikte dağlar gibi dalgalar arasında suzulmeye başladı. Nûh, geminin dışında bir kenarda bulunan oğluna: “EvlÂdım, bizimle birlikte gemiye bin de kÂfirlerle beraber olma!” diye seslendi.
43. Fakat oğlu: “Ben şoyle buyuk bir dağa sığınırım, o da beni sulardan korur” diye karşılık verdi. Nûh: “Bugun, merhamet edip korudukları dışında, hicbir kimse bir başkasını Allah ’ın helÂk emrinden kurtaramaz” dedi. Birden aralarına dalga giriverdi de o Âsi oğul boğulanlardan oldu.
44. NihÂyet Allah ’tan: “Ey yer suyunu yut! Ey gok suyunu tut” emri geldi. Sular cekildi, iş bitirildi, gemi Cûdî dağının uzerine oturdu ve “Kahrolsun o zÂlimler topluluğu” denildi.
45. Nûh Rabbine seslenip: “Rabbim! Şuphesiz ki oğlum benim ailemdendir. Senin va‘din de elbette gercektir. Ve sen hukum verenlerin en hayırlısısın!” dedi.
46. Allah şoyle buyurdu: “Ey Nûh! O kesinlikle senin ailenden değildir. Cunku onun butun hayatı yanlış bir inanc ve amel uzere kuruluydu. O halde hakkında bilgi sahibi olmadığın bir şeyi sakın benden isteme. Şuphesiz ben, cÂhillerden olmayasın diye sana oğut veriyorum.”
47. Nûh şoyle yalvardı: “Rabbim! Doğrusu ben, hakkında bilgim olmayan bir şeyi senden istemekten yine sana sığınırım. Eğer beni bağışlamaz ve bana merhamet etmezsen elbette ziyana uğrayanlardan olurum.”
48. Ona şoyle buyruldu: “Ey Nûh! Sana ve seninle beraber bulunanların neslinden gelecek mu ’min ummetlere vereceğimiz selÂmet ve bereketlerle gemiden in. Onların neslinden oyle topluluklar da gelecek ki, biz onları dunyada bir muddet faydalandıracağız, sonra da tarafımızdan kendilerine cok acı bir azap dokunacaktır.”
49. Rasûlum! İşte bunlar sana vahyetmekte olduğumuz gayb haberlerindendir. Daha once bunları ne sen biliyordun, ne de kavmin. O halde sabret; cunku dunya ve Âhirette hayırlı son takv sahiplerinindir.
50. Âd kavmine de kardeşleri Hûd ’u peygamber gonderdik. Onlara şoyle dedi: “Ey kavmim! Allah ’a kulluk edin; sizin icin O ’ndan başka hicbir tanrı yoktur. Siz ise Allah ’tan başkasını tanrı sayarak O ’na iftira edip duruyorsunuz.”
51. “Ey kavmim! Tebliğime karşı sizden herhangi bir ucret istemiyorum. Benim ucretim ancak, beni bana has ozelliklerle yoktan yaratana aittir. Hic mi aklınızı calıştırmıyorsunuz?”
52. “Ey kavmim! Rabbinizden bağışlanma dileyin, sonra O ’na tevbe edin ki uzerinize bol bol yağmur gondersin ve kuvvetinize kuvvet katsın. Sakın siz, gunah işlemekte ısrar ederek dÂvetimden yuz cevirmeyin!”
53. Kavmi şoyle dedi: “Ey Hûd! Sen bize iddianı ispat edecek acık bir mûcize gostermedin. Biz de, sadece senin sozune bakarak kalkıp tanrılarımızı terk edecek değiliz; sana inanacak da değiliz.”
54. “Ancak şu kadarını soyleyelim ki, tanrılarımızdan biri seni fena halde carpmış!” Hûd şoyle cevap verdi: “Allah şÃ‚hidimdir, siz de şÃ‚hit olun ki sizin Allah ’a ortak koştuklarınızla hicbir ilgim yoktur.”
55. “Allah ’ı bırakıp da taptığınız o putlarla. Buna bir diyeceğiniz varsa, hepiniz elele verip bana istediğiniz tuzağı kurun ve yapabiliyorsanız bana hic goz actırmayın!”
56. “Şuphesiz ki ben benim de Rabbim sizin de Rabbiniz olan Allah ’a guvenip dayandım. Yeryuzunde hareket eden hicbir canlı yoktur ki Allah, perceminden tutmuş da onu mutlak hÂkimiyet ve tasarrufu altında bulunduruyor olmasın. Muhakkak ki, her turlu hukum ve tasarrufunda Rabbimin tuttuğu yol, dosdoğru ve mutlak Âdil bir yoldur.”
57. “Eğer yine de yuz cevirirseniz, ne diyeyim? Artık ben, size ulaştırmakla gorevli olduğum emir ve yasakları butunuyle tebliğ etmiş bulunuyorum. Rabbim isterse, sizden başka bir kavmi sizin yerinize getirir de O ’na hicbir zarar veremezsiniz. Şuphesiz ki Rabbim, her şeyi gorup gozetmekte ve butun yapılanları kaydetmektedir.”
58. NihÂyet helÂk emrimiz gelince Hûd ’u ve beraberindeki mu ’­minleri tarafımızdan bir rahmet ile kurtardık; onları cok şiddetli bir azaptan selÂmete cıkardık.
59. İşte şu Âd kavmi, Rablerinin Âyetlerini bile bile inkÂr ettiler, O ’nun peygamberlerine Âsi oldular ve hakka karşı cıkan her inatcı zorbanın emrine uydular.
60. Onlar bu dunyada da, kıyÂmet gununde de lÂnete uğradılar. Haberiniz olsun ki, Âd kavmi Rablerini tanımayıp inkÂr yolunu tuttu. Neticede, Hûd ’un kavmi Âd boyle yok olup gitti.
61. Semûd kavmine de kardeşleri SÂlih ’i peygamber gonderdik. Onlara şoyle dedi: “Ey kavmim! Allah ’a kulluk edin; sizin icin O ’ndan başka hicbir tanrı yoktur. O, sizi topraktan yarattı ve sizin yeryuzunde omur surup, orayı îmÂr etmenizi istedi. O halde O ’ndan bağışlanma dileyin; sonra O ’na tevbe edin. Cunku Rabbim kullarına cok yakındır; onların istek ve dualarına muhakkak cevap verir.”
62. Şoyle dediler: “Ey SÂlih! Sen bundan once aramızda kendisine umut bağladığımız biriydin. Şimdi ne oldu da bizi atalarımızın taptığı putlara tapmaktan vazgecirmeye calışıyorsun? Şunu bil ki biz, bizi inanmaya cağırdığın bu yeni din hususunda cok ciddi bir şuphe icindeyiz.”
63. SÂlih şoyle cevap verdi: “Ey kavmim! Soyleyin bakalım, ya ben Rabbimden gelen acık bir delile dayanıyorsam ve O bana bizzat katından husûsî bir rahmet vermişse ne olacak? Eğer bu durumda O ’na isyÂn edersem Allah ’a karşı bana kim yardım edebilir? O takdirde sizin bana, zararımı artırmaktan başka bir faydanız olmaz ki!”
64. “Ey kavmim! İşte bu, sizin icin bir mûcize olmak uzere Allah ’ın gonderdiği dişi devedir. Onu kendi hÂline bırakın, Allah ’ın arzında yesin icsin. Sakın ha, ona bir kotuluk yapmayın; yoksa cok gecmez, sizi bir azap yakalayıverir.”
65. Fakat azgın kavim daha fazla tahammul edemeyerek deveyi hunharca oldurduler. Bunun uzerine SÂlih şoyle dedi: “Yurdunuzda uc gun daha eyleşip durun, sonra helÂk edileceksiniz. İşte bu, yalan cıkması mumkun olmayan kesin bir tehdittir.”
66. NihÂyet azÂbımız gelince SÂlih ’i ve beraberindeki mu ’minleri tarafımızdan bir rahmet ile hem o azaptan kurtardık; hem de o gunun rusvalığından. Şuphesiz ki senin Rabbin, işte O, pek kuvvetlidir, kudreti her şeye gÂlip gelendir.
67. Zulmedenleri o korkunc cığlık yakalayıverdi de, hicbir kurtuluş zaman ve imkÂnı bulamadan oldukları yerde yuzustu yığılıp kaldılar.
68. Sanki bir zaman bolluk icinde orada hic yaşamamışlardı. Haberiniz olsun ki, Semûd kavmi Rablerini tanımayıp inkÂr yolunu tuttu. Neticede Semûd kavmi yok olup gitti.
69. Bir zaman da elcilerimiz, İbrÂhim ’e mujde ile geldiler, “SelÂm olsun sana!” dediler. O da “Size de selÂm olsun” diye mukabele etti ve zaman kaybetmeden gidip onlerine guzelce kızartılmış bir buzağı getirdi.
70. Fakat yemeğe el uzatmadıklarını gorunce, onların bu hÂlini yadırgadı ve icine bir korku duştu. Onlar da: “Korkma! Biz Lût kavmini helÂk icin gonderildik” dediler.
71. Bu sırada İbrÂhim ’in karısı ayakta durmuş, onları dinliyordu. Meleklerin sozunu duyunca guldu; biz de ona İshÂk ’ı, İshÂk ’ın ardından da torunu YÂkub ’u mujdeledik.
72. Bunun uzerine kadın hayretler icinde: “Vay başıma gelene! Ben ihtiyar bir kadın, şu kocam da ihtiyar bir adamken, bu hÂlimle cocuk mu doğuracağım? Doğrusu bu, gercekten şaşılacak bir şey!” dedi.
73. Melekler: “Sen Allah ’ın işine mi şaşıyorsun?” dediler, sonra da: “Ey hÂne halkı, Allah ’ın rahmeti ve bereketi uzerinize olsun! Şuphesiz Allah, cok ovulmeye lÂyıktır, şan ve şerefi pek yucedir” diye dua ettiler.
74. NihÂyet İbrÂhim ’den korku gidip mujdeyi de alınca, hemen Lût kavmi hakkında elcilerimizle tartışmaya başladı.
75. Gercekten de İbrÂhim olabildiğince yumuşak huylu ve sabırlı, cokca Âh edip inleyen ve kendisini tamÂmen Allah ’a vermiş birisi idi.
76. Melekler ona şoyle dediler: “Ey İbrÂhim! Sen bu tartışmadan vazgec! Cunku Rabbinin hukmu verilmiş ve hatta icrÂya konmuş bulunuyor. Artık onların başına geri cevrilmez bir azap mutlaka gelecektir.”
77. Elcilerimiz Lût ’a gelince, onlara sapık kavminin musallat olabileceğinden dolayı endişeye kapıldı, bu yuzden goğsu daraldı ve: “Bugun, gercekten pek cetin bir gun olacak!” dedi.
78. Daha onceden de o cirkin işleri yapmaya alışık olan kavmi koşarak, itişe kakışa Lût ’un yanına geldiler. Lût onlara: “Ey kavmim! İşte şunlar benim kızlarım; sizin icin en temiz olanı onlarla evlenmenizdir. Allah ’tan korkun ve misafirlerime karşı beni rezil etmeyin. İcinizde aklı başında bir adam yok mu!” dedi.
79. Dediler ki: “Sen de gÂyet iyi biliyorsun ki, bizim senin kızlarında gozumuz yok. Sen, aslında bizim ne istediğimizi de pekÂl biliyorsun.”
80. Lût da: “Keşke size karşı koyabileceğim bir kuvvetim olsaydı yahut sağlam bir kaleye sığınabilseydim!” dedi.
81. Melekler ona şoyle dediler: “Ey Lût! Şuphesiz ki biz Rabbinin elcileriyiz. Onlar senin kılına bile dokunamayacaklar. Gecenin bir vaktinde senden olanlarla beraber yola cık. İcinizden hicbiriniz geri donup bakmasın. Ancak karın hÂric. Azgın topluma gelen azap onu da vuracaktır. Onlar icin belirlenen azap zamanı, sabah vaktidir. ZÂten sabah da yakın değil mi?”
82. NihÂyet azab emrimiz gelince, gunahlarla kirlenmiş o memleketin ustunu altına getirdik; uzerlerine de ateşte pişirilmiş taşları peş peşe yağdırdık.
83. O taşlar, Rabbin tarafından işaretlenmiş, her birinin kimi vuracağı belirlenmişti. Boyle bir taş yağmuru, her donemde ve her yerdeki zÂlimlerden uzak değildir.
84. Medyen ’e de kardeşleri Şuayb ’ı peygamber gonderdik. Onlara şoyle dedi: “Ey kavmim! Allah ’a kulluk edin; sizin icin O ’ndan başka hicbir tanrı yoktur. Olcuyu ve tartıyı eksik tutmayın. Ben sizin helÂl yoldan kazanmadığınız bol nimetler icinde yaşadığınızı goruyorum. Boyle giderse, hepinizi azabıyla cepecevre kuşatacak bir gunun gelivermesinden sizin adınıza korkuyorum.”
85. “Ey kavmim! Olcuyu ve tartıyı buyuk bir titizlik ve tam bir doğrulukla yerine getirin; kendilerine ait mallarda haklarını eksiltmek suretiyle insanlara zulmetmeyin ve bozguncular kesilerek yeryuzunde karışıklık cıkarmayın.”
86. “Eğer mu ’minseniz Allah ’ın helÂlinden kazandırdığı kÂrlar sizin icin daha hayırlıdır. Bununla beraber ben sizin başınızda bir bekci de değilim.”
87. Dediler ki: “Ey Şuayb! Atalarımızın tapageldiği putlarımızı bir yana bırakmamızı veya bizzat kendi mallarımızı dilediğimiz gibi kullanmaktan vazgecmemizi sana namazın mı emrediyor? Bunu senden beklemezdik. Cunku sen yumuşak huylu, vakur, aklı başında bir adamsın.”
88. Şuayb onlara şunları soyledi: “Ey kavmim! Soyleyin bakalım, ben Rabbimden gelen apacık bir delile dayanıyorsam ve O beni lutuf ve kerem hazinesinden guzel bir şekilde rızıklandırmışsa, O ’na nasıl karşı gelebilirim? Ayrıca ben, «Yapmayın!” diye sizi sakındırdığım şeyleri yapmak suretiyle celişkiye duşmek istemem. Tek gÂyem, gucumun yettiği kadar yanlışlarınızı duzeltmektir. Bu hususta başarılı olup olmamam da tamÂmen Allah ’ın elindedir. Ben yalnız O ’na dayanıp guvendim ve yalnızca O ’na yoneliyorum.”
89. “Ey kavmim! Bana olan duşmanlığınız sakın sizin Nûh kavminin veya Hûd kavminin yahut SÂlih ’in kavminin başına gelen felÂketlere benzer bir felÂkete uğramanıza sebep olmasın! ZÂten helÂk edilen Lût kavmi de sizden pek uzak değildir.”
90. “Rabbinizden gunahlarınızı bağışlamasını isteyin, sonra da butun kalbinizle O ’na yonelin. Hic şuphesiz Rabbim cok merhamet eden, cok seven ve sevilendir.”
91. Onlar şoyle dediler: “Ey Şuayb! Soylediklerinin pek coğunu anlamıyoruz ve gercekten biz seni aramızda zayıf biri olarak goruyoruz. Eğer şu beş on kişilik akraba grubunun hatırı olmasaydı seni elbette taşa tutup linc ederdik. Hem senin bizim nazarımızda bir değerin de yoktur.”
92. Şuayb şoyle karşılık verdi: “Ey kavmim! Benim beş on kişilik akraba grubum sizin yanınızda Allah ’tan daha hatırlı, daha mı itibarlı ki, hicbir değeri yokmuşcasına O ’na sırt donuyor ve O ’nu hic hesaba katmıyorsunuz? Şunu iyi bilin ki Rabbim, sizin butun yaptıklarınızı kuşatmış; hepsini tam olarak bilmekte, gormekte ve işitmektedir.”
93. “Ey kavmim! Siz elinizden ne geliyorsa yapın, şuphesiz ben de vazîfemi yapacağım. Rezil rusv edecek dehşetli bir azabın kimin tepesine ineceğini ve kimin yalancı olduğunu yakında bileceksiniz. Olacak olanı gozleyin bakalım; ben de sizinle beraber onu gozlemekteyim.”
94. NihÂyet helÂk emrimiz gelince, Şuayb ’ı ve beraberindeki mu ’minleri tarafımızdan bir rahmetle kurtardık. Zulmedenleri ise o korkunc ses yakaladı da, hicbir kurtuluş zaman ve imkÂnı bulamadan oldukları yerde yuzustu yığılıp kaldılar.
95. Sanki bir zaman bolluk icinde orada hic yaşamamışlardı. Haberiniz olsun ki, Semûd kavmi helÂk olup gittiği gibi, Medyen halkı da oyle helÂk olup gittiler.
96. Elbette biz Mûs ’yı da mûcizelerimizle ve apacık bir delille gonderdik;
97. Firavun ’a ve onun onde gelen yakın cevresine. Fakat onlar Firavun ’un idaresine uydular. Oysa Firavun ’un idaresi hic de Âdil, doğru ve hakka dayalı değildi.
98. O, kıyÂmet gunu kavminin onune duşecek ve hayvanların suya goturulduğu gibi onları ateşe goturecektir. Gercekten ne kotu bir yerdir varılan o ateş!
99. Onlar dunyada da, kıyÂmet gunu de rahmetten uzaklaştırılıp lÂnete uğradılar. Ne kotu bir bahşiş, ne kotu bir ikramdır bu lÂnet!
100. Rasûlum! İşte sana anlattığımız bu şeyler, o helÂk olmuş memleketlerin ibret dolu bir kısım haberleridir. Onlardan kiminin izleri hÂl ayakta dururken, kimisi de bicilmiş ekin gibi yok olup gitmiştir.
101. Biz onlara zulmetmedik, fakat onlar kendi kendilerine zulmettiler. Rabbinin azab emri geldiğinde, Allah ’ı bırakıp da yalvardıkları tanrıları onlara hicbir fayda sağlamadı. Faydaları dokunmak şoyle dursun, zararlarını artırmaktan başka bir şeye yaramadı.
102. Rabbin, halkı zÂlim memleketleri yakalayıp cezalandırdığı zaman işte boyle cezalandırır. O ’nun cezası, gercekten cok acı verici ve pek şiddetlidir.
103. Butun bu olup bitenlerde Âhiret azabından korkanlar icin elbette bir ders, bir ibret vardır. KıyÂmet gunu, butun insanların bir araya toplanacağı bir gundur. O gun, herkes tarafından gorulecek ve her şeye şÃ‚hitlik yapılacak bir gundur.
104. Biz o gunu sadece belli bir sureye kadar erteliyoruz.
105. O gun gelince, Allah ’ın izni olmadan hic kimse konuşamaz. Onlardan kimileri bedbaht olacak, kimileri bahtiyÂr.
106. Bedbaht olanlar ateştedirler. O ateş kabarıp indikce, onlar da her nefes alıp verişte hırıltılar, feryatlar ve hıckırıklar icinde Âdeta boğulurlar.
107. Âhiret Âlemindeki gokler ve yer ayakta durdukca onlar da ebediyen o ateşin icinde kalacaklardır. Ancak Rabbinin dilemesi hÂric. Cunku Rabbin ne dilerse onu eksiksiz yapar.
108. BahtiyÂr olanlar ise cennettedirler. Âhiret Âlemindeki gokler ve yer ayakta durdukca onlar da orada ebediyen kalacaklardır. Ancak Rabbinin dilemesi hÂric. Bu mukÂfat, ardı arkası kesilmeyip devam edecek ilÂhî bir lutuftur.
109. Rasûlum! Muşriklerin taptıklarının boş şeyler olduğu ve kendilerini korkunc bir Âkibete surukleyeceği konusunda asla şuphen olmasın. Daha once ataları neye nasıl tapıyor idiyse, onlar da aynı şeylere aynı şekilde tapmaktadırlar. Biz onların hak ettiklerini elbette kendilerine eksiksiz odeyeceğiz.
110. Andolsun ki biz Mûs ’ya kitabı verdik; fakat onun hakkında da anlaşmazlığa duşuldu. Eğer Rabbin tarafından azabın ertelenmesine dair once verilmiş bir karar olmasaydı, elbette aralarında hukum coktan verilmiş ve iş bitirilmiş olurdu. Gercekten onlar, Kur ’an ’dan yana ciddi bir şuphe ve tereddut icindedirler.
111. Hic şuphesiz Rabbin, yaptıkları her işin karşılığını onlara tam olarak verecektir. Cunku O, onların neler yaptığını gÂyet iyi bilmektedir.
112. Oyleyse sana emredildiği gibi dosdoğru ol. Daha once gittikleri yanlış yolları bırakarak Allah ’a yonelen ve senin maiyetine girenler de dosdoğru olsunlar! İstikÂmeti terk edip doğru yoldan dışa taşmayın. Hic şuphesiz Allah, ne yapıyorsanız hepsini hakkiyle gormektedir.
113. Sakın zÂlimlere meyletmeyin; yoksa onları saracak ateş size de dokunur. Aslında sizin Allah ’tan başka hicbir dostunuz, yardımcınız ve sizi sahiplenecek hicbir guc yoktur. Oyleyse O ’ndan başka bir dost aramayın; aksi halde O ’nun yardımından da mahrum kalırsınız.
114. Gunduzun iki tarafında ve gecenin gunduze yakın saatlerinde namazı dosdoğru kıl. Şuphesiz ki iyilikler kotulukleri giderir. Bu buyruklar, ibret ve oğut almasını bilenlere bir hatırlatmadır.
115. Sabret; cunku Allah iyi davranan ve işini guzel yapanların ecrini zÂyi etmez.
116. Ne olurdu, sizden once helÂk edilen nesiller icinde iman, sÂlih amel ve guzel ahlÂk gibi faziletler sahibi ve Allah yanında kalıcılığı olan değerleri gÂye edinmiş bazı insanlar bulunsaydı da, yeryuzunde bozgunculuk cıkmaması icin calışsalardı! Ne yazık ki, onların icinde bu vazîfelerini gereği gibi yaptıkları icin kurtardığımız pek az kimse oldu. ZÂlimlere gelince, onlar sadece icine dalıp gittikleri dunyevî zevk u safÂnın peşine duşup şımardılar ve hep gunah işlemekle meşgul oldular.
117. Yoksa senin Rabbin, halkı hem kendi nefislerini hem de toplumu ıslahla meşgul bulunan ve hakka hukuka riÂyet eden memleketleri haksız yere helÂk etmez.
118. Eğer Rabbin dileseydi butun insanları İslÂm uzere tek bir ummet yapardı. Fakat onlar, kendilerine irade hurriyeti verildiği icin haktan ayrılıp farklı farklı yollara gitmekten hicbir zaman kurtulamazlar.
119. Ancak Rabbinin merhamet ettikleri haktan ayrılmaz ve anlaşmazlığa duşmezler. ZÂten Allah onları asıl bunun icin yaratmıştır. Boylece Rabbinin: “Cehennemi mutlaka cinler ve insanlarla dolduracağım” sozu yerine gelmiş olacaktır.
120. Peygamberlerin muhim haberlerinden kalbini kuvvetlendireceğimiz kıssaların hepsini sana anlatıyoruz. İnen bu Âyetlerde sana doğru bilgiler, mu ’minler icin de bir oğut ve bir hatırlatma gelmiştir.
121. O halde, iman etmeyenlere şoyle de: “Elinizden ne geliyorsa yapın. Elbette biz de vazîfemizi yapacağız.”
122. “Olacak olanları bekleyin bakalım; biz de onu bekliyoruz.”
123. Gokler ve yer neyi barındırıyor, gelecek adına ne saklıyorsa hepsini bilen ve hÂkimiyeti altında tutan ancak Allah ’tır. Butun işler neticede O ’na varır ve O neye hukmederse o olur. Oyleyse yalnız O ’na kulluk et ve yalnız O ’na guvenip dayan. Unutma ki Rabbin, işleyip durduklarınızdan asla habersiz değildir.
HUD SURESİ TEFSİRİ 1. Elif. LÂm. RÂ. Bu Kur ’an, her şeyi yerli yerince ve doğru yonlendiren ve her şeyi mukemmel bilen Allah tarafından Âyetleri kesin delillerle kuvvetlendirilmiş ve mÂnaları iyice acıklanmış bir kitaptır.
Burada, hakîm ve habîr olan Allah tarafından gonderilen Kur ’Ân-ı Kerîm ’in, zikredilen iki isme uygun olarak iki muhim vasfına dikkat cekilir:
› Allah ’ın “hakîm” isminin tecellisi olarak Kur ’an Âyetleri kesin delillerle ve insanlık tarihi boyunca sayısız nesiller uzerinde tecrube ve test edilerek sağlamlaştırılmıştır. Onlar hem lafız hem de mÂna bakımından her turlu bozukluk, noksanlık ve tezattan uzaktır. Uslup, nazım ve mÂna itibariyle o, benzeri getirilmesi beşer takatinin ustunde olan bir şÃ‚heserdir. Onun, onceki kitapların zıddına, kendinden sonra gelecek bir kitapla neshedilmesi, hukumlerinin değiştirilip kaldırılması da sozkonusu değildir. Aynı zamanda Kur ’an hakîmdir; değişmez hukum ve hikmetlerle dolu olup, başından sonuna kadar hikmet nizamı ile tanzîm edilmiştir.
› Allah ’ın “habîr” isminin tecellisi olarak da Kur ’an Âyetleri geniş geniş acıklanmıştır. Buna gore Kur ’Ân-ı Kerîm sûrelere, sûreler Âyetlere, Âyetler de emir, yasak, helÂl, haram, sevap, gunah, kıssa, mesel, va‘d, vaîd gibi mevzulara ayrılmıştır. İncelendiğinde goruleceği uzere Kur ’an Âyetleri insanın dunya ve Âhirette muhtac olduğu ulûhiyet, nubuvvet ve Âhiret gibi itikÂdî mevzuları, ibÂdetle alakalı hususları ve haram ve helÂllere ait konuları yer yer ana hatlarıyla, yeri gelince de tafsilatlı bir şekilde acıklamaktadır.
Kur ’an ’ın tafsîl edilmiş olmasının bir mÂnası da onun, Peygamber Efendimiz (s.a.s.) ’e yirmi uc senede parca parca inmesi gerceğinde ortaya cıkmaktadır.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in ana mesajı şudur:
2. Rasûlum! De ki: “İşte bu kitap size sadece Allah ’a kulluk edesiniz diye geldi. Şuphesiz ki ben de size O ’nun gonderdiği bir uyarıcı ve bir mujdeciyim.”
3. “Artık Rabbinizden hatalarınızın ortulmesini isteyin, sonra O ’na tevbe edin ki sizi belirli bir vakte kadar huzur icinde guzel bir şekilde yaşatsın ve faziletli bir hayat surenlere bol bol lutf u ihsÂnda bulunsun. Eğer yuz cevirirseniz, şuphesiz ki ben, s