Allah (c.c) kimleri sevmez? Kuran, Allah'ın (c.c) hangi insanları sevmediğini bildiriyor?CenÂb-ı Hak, sevdiği sıfatları haber verdiği gibi sevmediği vasıfları da beyÂn etmiştir ki bunlardan uzerimizde hicbir eser kalmasın. Zira seven, sevdiğinin hoşlanmadığı şeylerden şiddetle kacınmalıdır ki sevdiğinin iltifÂtına ve muhabbetine mazhar olabilsin. Aksi takdirde muhabbet sarayına vÂsıl olmak mumkun değildir. Zira îman, lÂyıkına muhabbet ve mustahakkına nefreti gerektirir.
Haddi Aşanlar CenÂb-ı Hak, kulları icin bÂzı sınırlar cizmiş, emir ve nehiylerde bulunmuştur. O hÂlde mu ’minlerin her hususta bu hududlara riÂyet etmeleri îcÂb eder. CenÂb-ı Hak bu sınırları aşanları sevmez. Âyet-i kerîmelerde şoyle buyrulur:
“Size karşı savaş acanlara, siz de Allah yolunda savaş acın! Sakın aşırı gitmeyin, cunku Allah haddi aşanları sevmez.” (el-Bakara 2/190)
“Ey îmÂn edenler! Allah ’ın size helÂl kıldığı iyi ve temiz şeyleri (kendinize) haram kılmayın ve haddi aşmayın! Allah haddi aşanları sevmez.” (el-MÂide 5/87)
“Rabbinize yalvara yalvara ve gizlice du edin! Bilesiniz ki O, haddi aşanları sevmez.” (el-A‘rÂf 7/55)
FesÂd Cıkaranlar ÎmÂnsız kimseler, insanlara hile ve tuzak kurmak, karışıklık cıkarmak, fitneleri koruklemek, insanların malına, şerefine ve haysiyetine zarar vermek gibi ifsÂd edici hareketlere koşarlar. CenÂb-ı Hak boyle kimseleri sevmez. Âyet-i kerîmelerde şoyle buyrulur:
“(MunÂfık biri) iş başına gectiğinde, yeryuzunde ortalığı fesÂda vermek, ekinleri tahrip edip nesilleri bozmak icin calışır. Allah ise fesÂdı sevmez.” (el-Bakara 2/205)
“Onlar (yahûdiler) yeryuzunde bozgunculuğa koşarlar; Allah ise bozguncuları sevmez.” (el-MÂide 5/64; el-Kasas 28/77)
KÂfirler Allah TeÂl ’yı sevdiğini iddi eden bir kişinin Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz ’e itaat etmesi zarûrîdir. Bundan yuz ceviren kimsenin varacağı nokta ise kufurdur. CenÂb-ı Hak ise kÂfirleri sevmez. Âyet-i kerîmede şoyle buyrulur:
“De ki: Allah ’a ve Rasûlu ’ne itaat edin! Eğer yuz cevirirlerse bilsinler ki Allah kÂfirleri sevmez.” (Âl-i İmrÂn 3/32; er-Rûm 30/45)
Kufurde ve GunÂhta IsrÂr Edenler Yuce Rabbimiz, fÂizi şiddetle yasaklayarak kullarının bu gunahtan uzaklaşmalarını emretmiştir. İlÂhî emirleri dinlemeyip hÂl bu buyuk gunahta ısrar edenleri ise hem kufurle vasıflandırmış hem de sevgisinden mahrum bırakmıştır. Âyet-i kerîmede şoyle buyrulur:
“Allah TeÂl faizi mahveder, sadakaları ise bereketlendirir. Allah kufurde ve gunahta ısrar eden hic kimseyi sevmez.” (el-Bakara 2/276)
CenÂb-ı Hak, faiz karışan malın bereketini giderir ve onu helÂk eder. Sadakaların ise sevaplarını kat kat artırdığı gibi kendisinden sadaka verilen malı da bereketlendirir. Haramları helal sayan ve onları işlemeye devam edenleri ise sevmez. İnsan, işlediği gunahların kucukluğune-buyukluğune değil, bu gunahları işleyerek kime karşı isyÂn ettiğine bakmalıdır.
ZÂlimler CenÂb-ı Hak, muhtelif Âyet-i kerîmelerde zÂlimleri sevmediğini îlÂn etmiştir.[1] Îmanda ve cephede duşman karşısında sebÂt etmeyen, Allah ’ın emirlerine riÂyet etmeyen, cez verirken haddi aşan, insanların haklarını yiyen, hÂsılı yapılması gerekeni yapmayıp, Allah ’ın rÂzı olmadığı işleri yapan kimseler zÂlimdir ve Allah TeÂl hicbir zÂlimi sevmez.
Kibirli ve Ovungen Kimseler CenÂb-ı Hak şoyle buyurur:
“Allah ’a ibadet edin ve O ’na hicbir şeyi ortak koşmayın! Ana-babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yakın arkadaşa, yolcuya, ellerinizin altında bulunanlara (kole, cÂriye) iyi davranın! Allah kendini beğenen ve daima boburlenip duran kimseyi sevmez.” (en-Nis 4/36)
“O, buyukluk taslayanları asl sevmez.” (en-Nahl 16/23)
“Kucumseyerek insanlardan yuz cevirme ve yeryuzunde boburlenerek yurume! Zira Allah, kendini beğenmiş ovunup duran kimseleri asla sevmez.” (LokmÂn 31/18)
“Yeryuzunde vuku bulan ve sizin başınıza gelen herhangi bir musibet yoktur ki, biz onu yaratmadan once, bir kitapta yazılmış olmasın! Şuphesiz bu, Allah ’a gore kolaydır. (Allah bunu) elinizden cıkana uzulmeyesiniz ve Allah ’ın size verdiği nîmetlerle şımarmayasınız diye acıklamaktadır. Cunku Allah, kendini beğenip boburlenen kimseleri sevmez.” (el-Hadîd 57/22-23)
Âyet-i kerîmelerden anlaşıldığı uzere mu ’minler mutevÂzı olurlar. Allah TeÂl ’yı hic unutmaz ve herşeyin O ’nun elinde olduğunu bilirler. Mal, makÂm, şohret gibi şeyler onları şımartmaz. Kimseyi hor gormezler. Onlar, buyuk bir tevÂzu ile Allah ’a ibadet eder, anne-babaları başta olmak uzere akrabalarına, komşularına, muhtaclara ve Allah ’ın diğer kullarına ellerinden geldiğince hizmet etmeyi ganimet bilirler.
CenÂb-ı Hak şoyle buyurur:
“Servetine guvenip şımarma! Bil ki Allah şımarıkları sevmez!” (el-Kasas 28/76)
FÂnî dunya malıyla sevinmek doğru değildir. Zira boyle bir hareket, insanı, dunyayı sevip ona bağlanarak Âhiretten gÂfil kalmaya ve muhabbetullahtan uzaklaşmaya goturur. Bu sebeple Allah TeÂlÂ, dunya susleriyle sevinip şımaranları sevmez.
HÂinler CenÂb-ı Hak, ilÂhî emÂnetlere ve insanların emÂnetlerine ihÂnet eden, arkadan vuran ve sinsice işler yapan hÂinleri sevmez. Âyet-i kerîmelerde şoyle buyrulur:
“Kendilerine hıyanet edenleri savunma; cunku Allah hÂinliği meslek edinmiş gunahkÂrları sevmez.” (en-Nis 4/107)
“(Antlaşma yaptığın) bir kavmin hainlik yapmasından korkarsan, sen de (onlarla yaptığın ahdi) aynı şekilde bozduğunu kendilerine bildir. Cunku Allah, hÂinleri sevmez.” (el-EnfÂl 8/58)
“Allah, îmÂn edenlerden (muşriklerin gÂilelerini) uzaklaştırır. Şu da muhakkak ki Allah, hÂin ve nankorlerin hicbirini sevmez.” (el-Hacc 22/38)
Kotu Sozu Acıkca Soyleyenler CenÂb-ı Hak şoyle buyurur:
“Allah kotu sozun acıkca soylenmesini sevmez; ancak haksızlığa uğrayan başka. Allah her şeyi işitici ve bilicidir.” (en-Nis 4/148)
Bu Âyet-i kerîmenin şu hÂdise uzerine nÂzil olduğu rivÂyet edilir:
Rasûlullah (s.a.v) ashÂb-ı kirÂmın arasında otururken, bir adam geldi, Hz. Ebû Bekir ’e hakÂretler ederek onu uzdu. Ancak Ebû Bekir (r.a) sukût etti, adama cevap vermedi. Adam ikinci sefer aynı şekilde hakaret ederek eziyet verdi. Hz. Ebû Bekir yine sukût etti. Adam ucuncu sefer de hakaret edince Ebû Bekir (r.a) adama hak ettiği cevÂbı verdi. Bunun uzerine Rasûlullah (s.a.v) hemen kalkıp yuruduler. Ebû Bekir (r.a) hemen arkasından yetişerek:
“–Ey Allah ’ın Rasûlu, yoksa bana darıldınız mı?” diye sordu. Allah Rasûlu (s.a.v):
“–Hayır. LÂkin semÂdan bir melek inmiş, o adamın sana soylediklerini yalanlıyor, senin adına ona cevap veriyordu. Sen karşılık verip intikamını alınca melek gitti, onun yerine şeytan geldi. Bir yere şeytan gelince ben orada durmam!” buyurdular.[2]
İsrÂf Edenler CenÂb-ı Hak hayır işlerinde bile isrÂfı yasaklamış, orta yoldan gitmeyi tavsiye etmiştir. Kişinin malını, haram ve cirkin yollarda isrÂf etmesi ise en buyuk kotuluktur. Âyet-i kerîmelerde şoyle buyrulur:
“Cardaklı ve cardaksız (uzum) bahceleri, urunleri ceşit ceşit hurmaları, ekinleri, birbirine benzer ve benzemez bicimde zeytin ve narları yaratan O ’dur. Her biri meyve verdiği zaman meyvesinden yeyin! Devşirilip toplandığı gun de hakkını (sadakasını) verin, fakat israf etmeyin; cunku Allah israf edenleri sevmez.” (el-EnʻÂm 6/141)
“Ey Âdemoğulları! Her mescide geldiğinizde guzel elbiselerinizi giyin; yeyin, icin, fakat israf etmeyin; cunku Allah israf edenleri sevmez.” (el-AʻrÂf 7/31)
Allah TeÂlÂ, isrÂfın insanı nasıl bir kotuluğe suruklediğini şoyle haber verir:
“Sacıp savuranlar şeytanların kardeşleridir. Şeytan ise Rabbine karşı cok nankordur.” (el-İsr 17/27)
Zira isrÂf buyuk bir karakter zaafıdır. Yine isrÂf, aşağılık duygusunu bastırma gayretidir. Hakîkatte mulk Allah ’ındır. Kul ise o mulkun sahibi değil ancak belli bir muddet belli sınırlar dÂhilinde tasarrufcusudur.
CENÂB-I HAKK ’IN GAZAP ETTİĞİ BÂZI KİMSELER Rasûlullah Efendimiz (s.a.v), CenÂb-ı Hakk ’ın gazap ettiği bÂzı kimseleri şoyle haber verir:
“Allah TeÂlÂ, guzel konuşuyorum diye ineklerin dillerini eğip buktuğu gibi dilini eğip buken kimseye gazab eder.”[3]
“Allah TeÂlÂ, soz ve fiillerinde fuhşa ve cirkinliğe dalan, bunlarla cok meşgul olan kimseye gazab eder.”[4]
“Allah TeÂlÂ, dunya işlerini bilip de Âhiret husûsunda cÂhil olan herkese gazab eder.”[5]
“Allah TeÂlÂ, ısrarla isteyen dilenciye gazab eder.”[6]
Dipnotlar:
[1] Âl-i İmrÂn 3/57, 140; eş-Şûr 40/40.
[2] Ebû DÂvûd, Edeb, 41/4896; MukÂtil b. SuleymÂn, Tefsîr, 1: 418; Semerkandî, Bahru ’l-ulûm, 1: 352; İbnu ’l-Cevzî, 1: 491.
[3] Ebû DÂvûd, Edeb, 86/5005.
[4] Ahmed, Musned, 2: 162.
[5] Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, 1: 65/2760.
[6] Suyûtî, el-CÂmiu ’s-Sağîr, 1: 65/2757.
Kaynak: Doc. Dr. Murat Kaya, Kitabımız Kur ’Ân MuhtevÂsı ve Fazîletleri, Erkam Yayınlıar
İslam ve İhsan
KUL ALLAH'A NASIL YAKLAŞABİLİR?